مردم تهران آشوب طلب نیستند
نهضت توهین به پایتخت نشینان از سوی برخی به اصطلاح اصولگرایان همچنان تداوم دارد و این جریان به جای آسیب‌شناسی شکست خود به تخریب رای دهندگان می پردازد
آفتاب یزد – گروه سیاسی: همزمان و هم گام با پیشرفت روزانه تکنولوژی و ظهور ابزارهای نوین ارتباطی، اصولگرایانِ بازنده نیز ترقی کرده اند و برای تخریب رقیب خود دیگر از حملات گاز انبری بهره نمی برند و کاپشن بهاری به تن نمی کنند بلکه کت و شلوار می‌پوشند و عینک ویژه بر چشمان خود می‌زنند و با ظاهری مرتب و آراسته ناسزا می‌گویند.
حالا هم که در واپسین روزهای پایانی سال متحمل شکست سختی از رقیب دیرینه خود شده اند، رای دهندگان به اصلاح طلبان و حامیان دولت را در معرض آماج حملات خود قرار داده‌اند و به انحاء مختلف به آنها توهین می‌کنند. البته طبیعت هر رقابت و مسابقه‌ای است که بازندگانِ ناراحت، درصدد توجیه شکست خود باشند. اصولگرایان هم که باخت‌شان در دهمین دوره انتخابات مجلس با وجود رد صلاحیت بسیاری از اصلاح‌طلبان و حامیان دولت از ماه ها پیش از رای‌گیری پیش‌بینی می‌شد از این موضوع مستثنی نیستند.
اما آنها برای توجیه شکست خود به واکاوی و بررسی علل آن نپرداخته اند بلکه در ابتدا برآن بودند تا ۶۰ نفر از صاحبان کرسی های مجلس دهم یعنی مستقلین را اصولگرا بنامند تا کمی ناراحتی و درد حاصل از شکست‌شان را تسکین بخشند و کمی آبرو داری کنند اما از آنجا که این ترفندشان خیلی زود رو شد و بیشتر به ابزاری برای تمسخرشان توسط مردم مبدل گشت، شروع به تخریب رای آوران و رای دهندگان به اصلاح طلبان و اعتدال گرایان کردند. در نهایت هم به ظن خود متمدنانه نتیجه گرفتند که برخلاف اصلاح‌طلبان در سال ۸۸، شکست خود و نتیجه انتخابات ۹۴ را به راحتی پذیرفته اند گویی که آحاد ملت ایران را فراموش کار فرض کرده‌اند.
آیا توهین به پایتخت نشینان و زنان آشوب نیست؟!
واکنش این روزهای اصولگرایان به پیروزی اصلاح طلبان را می توان به نوعی « جنگ نرم » دانست چراکه آنها دیگر همانند شکست‌شان در انتخابات ۹۲ نمی توانند از ابزار رای عدم اعتماد و استیضاح استفاده کنند برای همین ذهن های مردم را نشانه رفته اند و با بهره گیری از تریبون های متنوع و متعددشان درصدد انجام عملیات روانی و ایجاد اما و اگر نسبت به برد اصلاح طلبان هستند. یکی از تازه ترین حملات آنها به رای آوران و رای دهندگان، روز گذشته توسط روزنامه ای صورت گرفت که صاحب امتیاز آن در انتخابات هفتم اسفندماه
در رتبه های پس از رتبه ۵۰ قرار گرفت و با تحلیلی ساده‌انگارانه اصلاح طلبان و حامیانشان و به خصوص مردم تهران را آشوب طلب نامید. این روزنامه چنین نوشته بود
که: « اگر فرض کنیم انتخابات ۷ اسفند انتخابات ریاست جمهوری میبود و دقیقا همین افراد و با همین گرایشها و تعلقات سیاسی در آن شرکت میکردند، با عنایت به میزان موفقیت گروههای سیاسی در تصاحب کرسیهای مجلس، منتخب ملت به طور قطع و یقین فردی منتقد دولت میبود و نه همسو و هوادار دولت.» از این موارد که بگذریم بر می خوریم به جان کلام این تحلیل سطحی و حتی طنز آمیز این روزنامه که گفته است: «حال سوال این است که آیا آنچنان که در سالهای ۹۲
و ۹۴ در روزهای بعد از انتخابات خیابانهای آرامی داشتیم و سطلهای زباله از تعرض در امان بودند، آیا چنین امیدی را میتوان برای سال ۹۶ هم داشت؟» و در تیتر خود پیش گویی کرده است که انتخابات ۹۶ به آشوب کشیده خواهد شد. در این خصوص باید به این روزنامه و سایر داغداران شکست خورده انتخابات ۹۴ یادآور شد که ممکن است اصولگرایان در این انتخابات و انتخابات ۹۲ سطل زباله ای به آتش نکشیده باشند اما در جریان دادن رای اعتماد به وزرای دولت منتخب ملت حسابی از خجالت رای دهندگان و شخص رای آورنده، در آمدند و تا توانستند در طول دو سال و هشت ماه گذشته منتخبین ملت را تخریب کردند. در این انتخابات نیز سطل زباله ای را نشانه نرفتند بلکه ۱۲٫۵ میلیون نفر را به رگبار توهین بستند و آنها را ضد انقلاب ، معتاد، مطلقه، سکولار، روزه خوار و مجرمان اجتماعی خوانند و با زشت ترین الفاظ ممکن به نیمی از جمعیت ایران یعنی زنان توهین کردند و در کوس رسوایی خود در جامه بین المللی نواختند . حال باید از آنها پرسید که آیا اهانت به زنان و مردان کشور آشوب نیست؟
نهضت توهین همچنان ادامه دارد!
آنچه مبرهن است این است که هیچ مرهمی درمانگر زخم عمیق اصولگرایان نیست چراکه پس از شکست‌شان در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ تمام تلاش‌شان را به کار گرفتند تا بتوانند به مجلس دهم رنگ زرد اصولگرایی بزنند و چیدمان مجلس تمام اصولگرای دلواپس نهم را حفظ کنند. اما مردم ایران دست رد به سینه هایشان زدند . از آنجایی که ریاست وزارت کشور دولت تدبیر و امید به دست یک اصولگرای سنتی واگذار شده است و سکان بیش از نیمی از استان های کشور به دست استانداران و فرمانداران اصولگرا و محافظه کار سپرده شده است نمی توانند به دستاویز اعتراض به مسئولان برگزاری انتخابات تمسک بجویند. از همین روی در روزهای پایانی سال که رسانه ها در کسادی سوژه به سر می برند، اصولگرایان تحلیل‌های ساده و آبکی خود از انتخابات۹۴ را تیتر می‌کنند و به پیشگویی و پیش بینی درباره انتخابات‌های بعدی می پردازند . مشخص نیست که تا به کی این نهضت توهین هایشان ادامه خواهد یافت.
اصولگرایان هیچ راهی جز پذیرش شکست ندارند
درباره ارزیابی رفتار اصولگرایان پس از شکست در انتخابات ۹۴ و اینکه این جناح سیاسی بر این باور است که به‌راحتی پذیرای شکست خود بوده است، صادق زیبا کلام، استاد دانشگاه تهران، به خبرنگار «آفتاب یزد» گفت: اصولگرایان پس از انتخابات ۹۴ واقعا توقع داشتند چکار کنند؟ وزارت کشور و مسئولان برگزاری انتخابات، خود اصولگرا بودند و با هیچ تصوری آنها را نمی‌توان اصلاح‌طلب نامید. خود توهین کنندگان و اصولگرایان اکنون بیش از هرکس دیگری می دانند که وزارت کشور توسط اصولگرایان معتدل و میانه رو اداره می‌شود. بنابراین جایی برای شک و ابهام و اعتراض باقی نمی‌ماند.
وی افزود: اصولگرایان به جای این سر وصداها بهتر است برای یکبار هم که شده بیایند و بگویند در آن ۸ سال یعنی از سال ۸۴ تا ۹۲ چه کردند و چه شد که مردم در مورد انتخابات پشت سر هم به ما رای ندادند. مردم هر روز در حال مشاهده فرو ریختن پرونده های فساد از در و دیوار مملکت هستند. بنابراین به این مسائل پاسخ دهند به جای توهین به مردمان این مملکت.
اگر متمدن هستید به منتقدان اجازه صحبت دهید
زیبا کلام درخصوص آشوب طلب خواندن رای دهندگان ادامه داد: اگر واکنش مردم در انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ و انتخابات ۲۴خرداد ۹۲ یا انتخابات هشتم اسفندماه ۹۴ را بررسی کنیم، هیچ کدام قابل قیاس با یکدیگر نیستند. بنده به اصولگرایانی که می گویند ما خیلی قانونی، درست و متمدنانه رفتار می کنیم اما اصلاح‌طلبان غیرقانونی رفتار کردند، آشوب طلب هستند و سطل زباله به آتش کشیدند می‌گویم حالا که بیش از ۶ سال از آن انتخابات گذشته است و این اصولگرایان به طور منظم منتقدین‌شان را متهم به اکاذیب کرده‌اند و تهمت های ناروا به آنها زده‌اند، چرا به ازاء هر یک سالی که از سال۸۸ می‌گذرد
یک دقیقه به آنها فرصت صحبت کردن و بیان نظرات خود را ندادند؟
این تحلیلگر مسائل سیاسی خاطر نشان کرد: ۶ سال تمام تا توانستند اصلاح طلبان را کوبیدند و هر چه خواستند نسبت به آنها بیان کردند. این که همانند یک خیابان یک طرفه تریبون دست یک جناح سیاسی باشد که هنر نیست. بنابراین تمییز آشوب طلب و کسانی که شکست را به راحتی پذیرفته اند کار دشواری نیست.
