در گفت و گو با ایلنا مطرح شد: جشن آبانگان؛ روز احترام به خیر و نیکی/میراثی از گذشتگان برای انس بیشتر با عناصر اصلی حیات ایرانیان باستان زمینه ای را به و جود می آورند که انسان بتواند نعمت هایی را که خداوند به آنها ارزانی داشته سپاسگزاری کنند. از جمله این جشن‌ها جشن “مهرگان”، “آبانگان”، “آذرگان”، “یلدا”، “سده”، “چهارشنبه سوری” ، ” نوروز” و … بود
عضو شورای عالی میراث فرهنگی گفت: در جشن نیمه آبان زنان ایران باستان به کنار دریاها و رودخانه ها می رفتند و با ادای احترام به فرشته آب از خداوند بارش باران را می طلبیدند.
سید محمد علی گلاب زاده در گفت و گو با خبرنگار ایلنا اظهار داشت: نیکان ما اعتقادشان بر این بود که در هر فصل و ماه و روز به هر بهانه‌ای باید زمینه را برای شکر گذاری خداوند فراهم می کردند که یکی از این ایام روز پانزدهم آبان “جشن آبانگان” در نیم فصل پاییز است.
او افزود: ایرانیان باستان زمینه ای را به و جود می آورند که انسان بتواند نعمت هایی را که خداوند به آنها ارزانی داشته سپاسگزاری کنند. از جمله این جشن‌ها جشن “مهرگان”، “آبانگان”، “آذرگان”، “یلدا”، “سده”، “چهارشنبه سوری” ، ” نوروز” و … بود. البته جشن های دیگری هم مانند جشن سده چهارشنبه سوری نوروز و …هم بود که نکته همه این جشن ها انس و الفت و با هم بودن یعنی همان چیزی که در اسلام به آن صله رحم گفته می شود، است.
زرتشتیان سخت پایبند این جشن بودند
سرپرست بنیاد ایران شناسی شعبه کرمان ادامه داد: جشن آبان که در دهم و یا در نیمه آبان برگزار می شد یکی از جشن های ایران باستان بود که زرتشتیان سخت به آن پایبند بودند. کلمه آبان جمع کلمه آب است و پیداست که این جشن را برای احترام به آب برگزار می کردند.
گلاب زاده عنوان کرد: نیاکان ما به چهار عنصر اصلی حیات( آب، باد، خاک و آتش) احترام می گذاشتند و اعتقاد داشتند که هر کدام از آین عناصر یک فرشته دارند. آب اولین عنصر حیاتی برای آنها در اولویت بود و تمامی تلاش ایرانیان آن دوران این بود که آب را بتوانند گرامی بدارند.
او گفت: به همین دلیل هرودت مورخ بزرگ می گوید که ایرانیان آب دهان خود را داخل آب نمی انداختند. دست و صورت شان و بدن شان را در داخل آب شستشو نمی دادند بلکه از آب برداشت کرده و از آن برای شستن تن خود استفاده می کردند. ایرانیان باستان هیچ وقت لاشه مرداری را در داخل آب نمی انداختند و من فکر می کنم اگر امروز همان دستور العمل های نیاکان مان را پیشه بگیرند دچار مصیبت آلودگی دریاها و رودخانه ها نمی شویم.
مدیر مرکز کرمان شناسی اضافه کرد: شما امروز می بینید رودخانه ها و دریاها آلوده است بر آنچه که انسان با کمال تاسف دارد در داخل آب می می ریزد و وضعیتی را به وجود آورده است که حتی حیوانات دریایی هم جایی برای تنفس ندارند. نیاکان ما چقدر انسان های فرزانه و فرهیخته ای بودند که همیشه به آب احترام گذاشته و آن را آلوده نمی کردند.
گلاب زاده تصریح کرد: در یشت آمده است که مردم به سرچشمه آب سلام کنید و به گذر آب ها احترام بگذارید. به کوه هایی که از آنها آب جاری است تعظیم کنید و در یاچه ها و دریاها را دوست بدارید و آدم افتخار می کند به نیاکانی که تا این حد به آب وطبیعت احترام می گذاشتند.
او همچنین بیان کرد: در جشن میانه پاییز زنان معمولا در کنار دریاها و رودخانه ها حضور پیدا کرده و فرشته آب را ستایش می کردند و از خداوند باران می طلبیدند.
گلاب زاده ادامه داد: در این روز مردم نذوراتی داشتند و غذا های ویژه ای را طبخ می کردند و به خانواده هایی که از نظر مالی ضعیف بودند می دادند. همه این اقدامات خیر و اندرز و نیکی بوده است
