والا پیامدار، محمد!
گفتی که یک دیار
هرگز به ظلم و جور
نمیماند برپا و استوار!
…
آنگاه، تمثیلوار
کشیدی عبای وحدت
بر سر پاکان روزگار
…
در تنگ پرتبرک آن نازنین عبا،
– دیرینه، ای محمد!
جا هست بیش و کم،
آزاده را
که تیغ کشیده است بر ستم؟
محمد!
توضیح: این ترانه را برخی جزو ده ترانه ماندگار موسیقی ایران به شمار می آورند؛ چه از نظر موسیقی، چه از نظر شعر و چه از نظر اجرای فوق العاده زنده یاد فرهاد که مثل همیشه حتی در تلفظ کلمات وسواس به خرج می داد. این ترانه در گرماگرم انقلاب اسلامی در سال ۵۷ اجرا شد.