یادداشت یادبودی برای شهیدی مودب مدیری پرکار و بی‌ادعا مهدی رحمانیان

درگذشت دکتر شبان شهیدی مودب با همه تلخی‌هایش گذشته‌ای را به یاد آورد که برای فعالان رسانه‌ای بخش بزرگی از تاریخ مطبوعات کشور محسوب می‌شود. تاریخی که در آن تلاش شد تا رسانه‌ها به جایگاه واقعی خود در نمودار توسعه ملی کشور بازگردند و نقش ماندگار خود را در تحقق مطالبات عمومی و تبیین رفتار مولد و کارآمددولت‌ها ایفا کنند. به گمانم آن فرایند اجرایی، حلقه متصلی بود که نام‌های بزرگی را جاودانه کرد. دکتر شهیدی مودب بی شک سهمی فراموش ناشدنی در آن پایداری و پویایی دارند و توانستند مدیریت نظامند رسانه‌های کشور را در دولت های ایرانی به یک نشانه و یا شناسه بی‌نظیر تبدیل کنند. او بعد از مرحوم احمد بورقانی، معمار بی چون چرای توسعه مطبوعات مستقل، سکان معاونت مطبوعاتی کشور را بر عهده گرفت. زمانه او زمانه بسیار دشواری بود. شهیدی مودب از یک سو باید پاسدار آن چیزی می شد که احمد بورقانی با‌ از خود گذشتگی بنا کرده بود و از سوی دیگر باید در مقابل سیلی قرار می‌گرفت که مطبوعات مستقل را تاب نمی‌آورد. قطعا کار بسیار دشواری است که یک انسان بخواهد پیکره نحیفی چون رسانه‌های ایران را در مقابل طوفان‌های سهمگینی که چون تازیانه بر تارو پود مطبوعات می‌پیچند، حفظ کند، اما او این کار را با متانت و شخصیت فروتنی که داشت انجام داد و اتفاقی بی‌مانند را رقم زد.

شاید اگر شهیدی مودب به رسم بسیاری از مدیران امروز دولتی بر آن می‌شد تا هر چه را توانسته انجام دهد یا هر آنچه را که نتوانسته انجام دهد در بوق می‌کرد و دایره‌ای وسیع از تبلیغات الوان را برای خود به راه می‌انداخت حالا دامنه نام او ابعاد بزرگتری را نشان می‌داد. به طور قطع مرحوم احمد بورقانی و شهیدی مودب هر دو از بهترین‌های روزگار برای ما مطبوعاتی‌ها محسوب می‌شوند. یکی به خاطر آن که نخستین قدم و در نوع خود بزرگترین قدم را در دشوارترین روزگار برای نهادینه کردن استقلال مطبوعات غیر وابسته برداشت و دیگری به خاطر آن‌که به اندازه توانش تلاش کرد، ایستاد و تن به طوفان نداد تا آن‌چه که احمد بورقانی برایش جان کنده بود همچنان استوار بماند. ساختن و ایجاد کردن بی‌شک نیاز به همت و تحمل سختی‌های بسیاری دارد اما حفظ کردن هر آن‌چه ساخته شده‌است نیز به اندازه خود به نیرو، ایستادگی و انرژی وارستگی نیاز دارد. شهیدی مودب خود را وقف این حفظ کردن و نگه داشتن کرد. اگر برخی برای او از فعل نشدن و نتوانستن استفاده می کنند دلیلش آن است که احیانا فراموش کرده‌ایم که او در مقابل چه هجوم سهمناکی برای تضعیف رسانه‌های مستقل ایستاد، کار کرد و ذره‌ای از متانتش را از دست نداد. امروز هم اگر چه یورشی که سخن مستقل را در رسانه‌های کشور نشانه رفته بود، توانست نام‌های رسانه‌ای زیادی را از پای در آورد، اما همین حد مطبوعه‌های مستقلی که وجود دارند مدیون آن فداکاری‌ها و کار کردن‌های بی‌منت هستند. درگذشت شبان شهیدی مودب را به همه اهالی رسانه‌های کشور تسلیت می‌گویم و امید دارم که نامش در همیشه تاریخ پابرجا بماند.دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ روزنامه اطلاعات