عکس‌های اختصاصی محمد فرنود از کاستروتاریخ تبرئه‌ام خواهد کرد

توسط کاظم خطیبی · منتشر شده آذر ۱۵, ۱۳۹۵ · بروزرسانی شده آذر ۱۵, ۱۳۹۵

در سال ۱۹۸۳ وقتی با نسلی از روزنامه‌نگاران حرفه‌ای آن دوره مانند دکتر هادی خانیکی، محمود شمس، دکتر یونس شکرخواه، محمود مختاریان، فریدون صدیقی و احمد غلامی همکار و همراه بودم و با عشق و علاقه‌ای که به گزارش‌های تصویری داشتم، با اطلاع از حضور رهبران دنیا مانند فیدل کاسترو و … در اجلاس غیرمتعهدها به میزبانی ایندیرا گاندی که در فاصله نه‌چندان دور ترور شد، عازم هندوستان شدم و در زمانی کوتاه توانستم با امکانات آن دوره از لوازم عکاسی، عکس‌هایی از کاسترو و خانم گاندی و دیگر رهبران بگیرم و به فواصل زمانی دیگر در ۳۰ سال گذشته در زیمبابوه (حراره) و آفریقای‌جنوبی (دوربان) در زمانی که نلسون ماندلا از زندان آزاد شده بود و سفر کاسترو به تهران، عکس‌های متنوعی را تهیه، تولید و به این گزارش تبدیل کنم و صدالبته محور این گزارش تصویری مشخصا خود کاسترو و ملاقات‌هایش با رهبران بزرگ دنیا بود و دیگر عکس‌هایی که بعدها منتشر خواهند شد؛ مردی که با مبارزه همه‌جانبه کوبا را به استقلال رسانده بود و در مبارزه‌اش برای به‌زیرکشاندن حکومت استبدادی و فاسد باتیستا، پیروز شده بود. او در جمله تاریخی خود می‌گوید: «مرا محکوم کنید، مهم نیست تاریخ مرا تبرئه خواهد کرد». این جمله معروف کاسترو درباره مبارزه با استعمار بود، چراکه منتقدان زیادی نیز داشت؛ مردی که از سال ۱۹۵۹ تا ۲۰۰۸ به عنوان رهبر کوبا، نخست‌وزیر و رئیس‌جمهور این کشور زمام امور را برعهده داشت و با اینکه صحنه قدرت را به برادرش «رائول» سپرد، اما حتی در بیماری نیز با جسم نحیفش و تا زمان مرگش همچنان پشت صحنه سیاست کوبا نقش‌آفرینی می‌کرد. در این گزارش، همراهی ایندیرا گاندی با کاسترو و ملاقات‌هایش با رئیس‌جمهور وقت (آیت‌الله خامنه‌ای در حراره)، دانیل اورتگا، قذافی و … و در آفریقای جنوبی در میان رهبران جهان و دیدار تاریخی‌اش با نلسون ماندلا و عکس‌های دیگر و همچنین حضورش در تهران و ملاقاتش با آیت‌الله هاشمی‌ و …، سخنرانی او در دانشگاه و … را نشان می‌دهد و اینکه قدرت عکاسی خبری و مستند اجتماعی چگونه می‌تواند در کسری از ثانیه رهبران بزرگ را به دل تاریخ سپارد و پربیراه نیست که عکاسی در بُعد کاربردی پدر و مادربزرگ همه هنرهاست و عکس نیز پدر و مادر سینماست که اگر نبود اپیدمی عکس این‌روزها همه جهان را دربر نمی‌گرفت.
سرانجام این چریک پیر و آزادی‌خواه در روز جمعه پنجم آذر ۱۳۹۵ در ۹۰سالگی چشم از دنیا فروبست و همه خبرگزاری‌ها و رسانه‌های دنیا مرگ او را در صدر اخبار خود قرار دادند. متأسفانه با همه تلاشی که کردم به علت تعطیلات روز جمعه و شنبه سفارت کوبا در تهران نتوانستم ویزا تهیه کنم و خود را به مراسم آتش‌زدن پیکر او برسانم تا گزارشم را کامل‌تر در روزنامه «شرق» ارائه دهم. اما هرچه بود گذشت، این است که نام او مانند ارنستو چه‌گوارا با آزادی‌خواهی عجین شده و تاریخ همیشه از او یاد خواهد کرد.

ption id="attachment_5786" align="alignnone" width="300"] Image processed by CodeCarvings Piczard ### FREE Community Edition ### on 2016-11-26 06:55:39Z | http://piczard.com | http://codecarvings.com[/caption]