دکترای افتخاری ادبیات دانشگاه «سنت اندروز» اسکاتلند به استاد بهرام بیضایی

بهرام بیضایی روز پنجشنبه اول تیرماه از دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند دکترای افتخاری ادبیات دریافت کرد.
به گزارش ایلنا، بهرام بیضایی (پژوهشگر، نمایشنامه‌نویس و کارگردان برجسته تئاتر و سینمای ایران) روز پنجشنبه اول تیرماه از دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند، که با بیش از ششصد سال سابقه تاریخی قدیمی‌ترین دانشگاه اسکاتلند به حساب می‌آید، دکترای افتخاری ادبیات دریافت کرد.این برنامه که به پیشنهاد و با برنامه‌ریزی مدیر گروه ادبیات فارسی، سعید طلاجوی و با حمایت پروفسور علی انصاری (مدیر گروه ایران‌شناسی دانشگاه سنت اندروز) به انجام رسید برای «بزرگداشت شصت سال فعالیت فرهنگی بهرام بیضایی در عرصه نمایش، سینما، و اسطوره شناسی ایران انجام شد. همزمان با بیضایی، پروفسور آنتونی کوهن (پژوهشگر برجسته مردم‌شناسی) و مایکل پالین (نویسنده، طنزپرداز و برنامه‌ساز برجسته تلویزیون بریتانیا) مفتخر به دریافت دکترای افتخاری از دانشگاه
سنت اندروز شدند.
پروفسور علی انصاری که در کنار پروفسور منزیس کمپبل (رییس دانشگاه) و پروفسور سالی ماپستن (مدیر اجرایی دانشگاه) مسئولیت معرفی بهرام بیضایی و تقدیم لوح تقدیر و دکترای افتخاری به وی را برعهده داشت، در سخنرانی خود به حجم و تنوع کم‌نظیر آثار بیضایی اشاره کرد و از تاثیر آثار پژوهشی، نمایشی و سینمایی او بر چندین نسل از فعالان فرهنگی ایران سخن گفت.برنامه‌های مربوط به این مراسم با یک گردهمایی دو روزه در روزهای دوم و سوم تیرماه ادامه خواهند یافت که در آن تعدادی از چهره‌ها و پژوهشگران دانشگاهی در مورد جنبه‌های مختلف آثار بیضایی سخنرانی خواهند کرد.سعید طلاجوی درمورد اهمیت این گردهمایی به ایلنا گفت: اهمیت آثار آقای بیضایی در بازخوانی و به کارگیری شیوه‌های نمایشی و آیینی ایرانی در آثار برجسته‌ای که فرهنگ ایران و هویت تاریخی، فردی و جمعی انسان، بویژه انسان ایرانی را از زوایای مختلف مورد بررسی قرار می‌دهد بر هیچیک از ایرانیان اهل نمایش و سینما پوشیده نیست. اما وجود برنامه‌هایی نظیر آنچه در این سه روز درسنت اندروز به انجام می‌رسد باعث خواهد شد که هنرمندان و پژوهشگران غیرایرانی، که ایران را تنها با برداشتی محدود از آثار فردوسی، حافظ، خیام و مولوی می‌شناسند با هنرمند و پژوهشگر کم‌نظیری آشنا شوند که آثارش گزاره‌های نوینی برای بیان نمایشی و سینمایی جهان به ارمغان آورده است و این در نهایت باعث آشنایی دنیای خارج از ایران با جنبه‌های ناشناخته‌ای از غنای فرهنگی ایران در قرن بیستم و بیست و یکم خواهد شد.