شعر ٬٬ اسمان اینه ابی عشق ٬٬ از همشهری عزیز مان سید علی نجفی
سادگیها٬ چه صفایی دارند ٬
وچه اندازه ٬ بدل می چسبند..
برگهادرپاییز؛
ساده ازشاخه فرومیریزند…
عطرافشانی گلها٬ نفس باغچه
ها٬ همه بی تدبیرند…
هرزمان مورچگان می نگرم٬
دلم ازهمت وازصافیشان٬
می لرزد..
همه شان درخط راست٬
یکدگرمی بوسند٬
وسلامی بهم ازروی صفامی گویند…
اسمان اینه ابی عشق٬
هرکه پروازکند٬ بی ریادربغل
خویش نگه میدارد…
بی گمانهم٬ ره دلهابهم٬
ازسادگیست…
دلمان ٬دراثرسادگی وصدق٬
صفامیگیرد……
گرکه ماتشنه عشقیم٬
نباشدراهی٬
مگرازریب وریا دورشویم
