خاطره‌گویی از اولین بانوی کارگردان تئاتر:مهین اسکویی بی شک یکی از تأثیرگذاران عرصه تئاتر است (زاده ۲ اسفند ۱۳۰۹ – درگذشته ۱۲ دی ۱۳۸۴ تهران)
امیرسلیمانی با تاکید بر اینکه باید تلاش‌های این بانوی هنرمند در تئاتر ایران نوشته و قدر دانسته شود، از دیگر فعالیت‌های مهین اسکویی نیز یاد می‌کند: ایشان تلاش‌های فراوانی داشتند. ترجمه‌های بسیار خوب از آثار بزرگان تئاتر دنیا بویژه بزرگان تئاتر در روسیه که امروز هم همه این آثار موجود است و همچنان هنرجویان و دانشجویان و نوآموزان تئاتر می‌توانند از آنها بهره‌مند شوند.او در پایان خاطرنشان می‌کند: خانم اسکویی فقط یک بازیگر یا کارگردان مطرح در تئاتر ما نبود. ایشان از نظر تربیت و پرورش هنرجو هم خدمات شایان توجهی ارایه کرد و بسیاری از هنرجویانی که در گروه تئاتر«آناهیتا» پرورش داد، غنیمتی برای تئاتر ما هستند.مهین اسکویی (مهین طالقانی) ۲ اسفند سال ۱۳۰۹ در منیریه تهران متولد شد. پدرش حسن عباسی طالقانی که فردی مذهبی بود، در محله سرچشمه مغازه برنج فروشی داشت و مادرش ملوک رضی از خانواده‌های هنردوست بود و خواهرش با ابوالحسن صبا کار می‌کرد. اسکویی تحصیلات ابتدایی را در مدرسه «الوند» گذراند و از همان زمان مجذوب موسیقی شد و با اشتیاق در نمایش‌های مدرسه که در مراسم آخر سال تحصیلی اجرا می‌شد، شرکت کرد و با تشویق خاله‌اش که در عرصه موسیقی و خوانندگی فعال بود، هر چه بیشتر به این هنر دل بست. بعد از آن دوره دبیرستان خود را در دبیرستان نوباوگان آغاز کرد و همان زمان برای دیدن نمایشی به تالار فرهنگ رفت. او در اجرای این نمایش با زنده‌یاد مصطفی اسکویی آشنا شد و بعدها با او ازدواج کرد. اسکویی در سال‌های ۲۴-۲۵ و در دورانی که عبدالحسین نوشین کار می‌کرد، به عنوان شاگرد و بازیگر در کنار او همکاری کرد و در تئاتر فرهنگ مستقر شد.
او در نمایش‌هایی چون «روسپی بزرگوار» اثر ژان پل سارتر و « سه دزد» ایفای نقش کرد. بعد از آن نیز به همراه نوشین و گروه او به تئاتر فردوسی رفت و در نمایش «ولپن» در نقش کلمبا ظاهر شد، نقطه اوج بازیگری مهین اسکویی در نمایش «پرنده آبی» موریس مترلینگ بود که نوشین در تئاتر فردوسی به صحنه برد. در جریان بسته شدن تئاتر فردوسی، مهین اسکویی، همراه همسرش عازم فرانسه شد و بعد از دوسال نیز با استفاده از بورس دولتی شوروی عازم مسکو شدند و در سال ۱۳۲۹ در انستیتوی دولتی هنرهای مسکو (گی تیس) در چند مرحله از آزمون ورودی شرکت کردند و نمایش «شب بحرانی » از یک نویسنده لهستانی را به عنوان پایان‌نامه اجرا کردند. مهین ومصطفی اسکویی بعد از بازگشت به ایران در سال ۱۳۳۷ و در محل سینما آپادانا سابق «هنرکده آناهیتا» را تاسیس و کلاس‌های هنرپیشگی را در آن بر پا کردند و در زمستان همان سال نمایش «اتللو» را با حضور هنرپیشگان آناهیتا به صحنه بردند که در این نمایش بازیگرانی چون پرویز بهرام، جعفر والی، مسعود فقیه، سیروس ابراهیم زاده و … حضور داشتند.
اجراهای بعدی گروه تئاتر «آناهیتا» نمایش «خانه عروسک» ایبسن بود که مهین اسکویی خود کارگردانی کرده بود و بعد از آن نیز «هیاهوی بسیار برای هیچ» را در سال ۳۹ به صحنه برد.بازی در نقش «بلانش» در نمایش «تراموایی به نام هوس» دیگر حضور درخشان او روی صحنه تئاتر بوده است. مهین اسکویی در سال ۴۴ و بعد از جدایی از مصطفی اسکویی از گروه تئاتر «آناهیتا» نیز کناره گرفت ودر همان سال در نمایش «چشم‌اندازی از پل» که پرویز بهرام کارگردانی کرده بود ، در تئاتر کسری نقش‌آفرینی کرد. در سال‌های ۶۱ به بعد اسکویی در کنار تدریس تئاتر، مجموعه سه جلدی آثار علمی استانیسلاوسکی، نمایشنامه «صاعقه» اثر آستروفسکی، «خرس و خواستگاری» اثر چخوف و «در اعماق» اثر ماکسیم گورکی را ترجمه کرد.او در کنار این فعالیت‌ها چندین نمایش تلویزیونی چون «گرگ‌ها و بره‌ها»، «کالسکه زرین»، «غار سالامانگ»، «پیچ خطرناک»، «ابلیس»، «شب‌های سفید»، «خرس و خواستگاری» و « جشن پانزده سالگی» را کارگردانی کرد. او بعد از سپری کردن یک دوره طولانی بیماری ۱۲ دی ماه سال ۱۳۸۴ درگذشت.
