روایت ایسنا از پانزدهمین نمایشگاه صنایع دستی برخورد بیزینسی با یک هنر و پولدارهای خریدار
پانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع دستی که در محل نمایشگاه بین‌المللی تهران در حال برگزاری است، اگرچه که به نظر می‌رسد تلاش دارد دایره مخاطبان صنایع دستی را گسترده‌تر کند و این هنر را به میان اقشار مختلف جامعه ببرد، اما مشاهدات میدانی بازگوکننده حقیقت دیگری هم هست.
پانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع دستی روز شنبه ـ نهم بهمن ماه ـ افتتاح شد و آنچه در ادامه می‌خوانید روایت خبرنگار صنایع دستی ایسنا از این نمایشگاه است:
انحصاری شدن تولیدکنندگان و خریداران صنایع دستی یکی از مسائلی است که در جریان گفت‌وگوهای متعدد از زبان کارشناسان و فعالان این حوزه شنیده بودیم. تا اینکه روز دوشنبه ـ ۱۱ بهمن ماه ـ برای تهیه گزارش میدانی عازم بازدید از پانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع دستی شدیم و این حقیقت را با گوشت و استخوان لمس کردیم.
نمایشگاه با گذشت چند روز از برگزاری همچنان ترافیک سنگینی را در راه‌های منتهی به محل عرضه آثار به خود می دید و با توجه به کوتاه بودن روزهای بازدید، وقوع چنین رخدادی چندان هم دور از انتظار به نظر نمی‌رسید.
راننده‌ای که همراهمان بود مدام به ماشین‌های لوکس اطرافمان اشاره می‌کرد و می گفت: «اگر این‌ها کاسه و بشقاب نخرند پس چه کسی بخرد؟!»
اگرچه در بدو ورود به سالن خلیج فارس که به نمایش آثار صنایع دستی اختصاص داشت، همچنان زرق و برق خودروهای لوکس به چشم می‌آمد اما چند قدم جلوتر برخی خریداران عادی به چشم می‌خوردند که با حضور در این سالن از غرفه‌ها بازدید و بعضا کالاهایی را خریداری می‌کردند.
در برخی موارد نیز بازدیدکنندگانی حضور داشتند که صرفا چشمِ خرید از غرفه‌ها را داشتند و زمانی که صاحب غرفه قیمت کالایی را به آنان اعلام می‌کرد، مسیرشان را به سمت غرفه بعدی تغییر می دادند.
نمایشگاه صنایع دستی از نگاه خریداران
فارغ از این مساله که آیا خریداران محصولات صنایع دستی صرفا به یک قشر خاصی محدود شده است یا خیر، یکی از موارد مهمی که در پانزدهمین نمایشگاه به چشم می‌آمد، پررنگ بودن انگیزه اقتصادی فروشندگان محصولات صنایع دستی بود. یکی از خریداران حاضر در نمایشگاه که از این موضوع رضایت نداشت، در همین رابطه به ایسنا گفت: «برخلاف سال‌های قبل هم کیفیت محصولات به نسبت قیمت پایین آمده است و هم اینکه برخوردها خیلی بیزینسی شده است.»
یکی دیگر از مواردی که چندین بازدیدکننده به آن اشاره کردند، بحث کوتاه بودن تعداد روزهای بازدید از نمایشگاه بود. یکی از بازدیدکنندگان در همین رابطه، چنین گفت: «همین که ساعت و روزهای بازدید از نمایشگاه محدود است، کار کمی دشوار می شود.»
عده‌ای دیگر از بازدیدکنندگان که غرفه‌ها را با دقت بالاتری رصد کرده بودند، نسبت به «نداشتن اصالت» در برخی غرفه‌ها گله داشتند؛ برای مثال در غرفه استان البرز فیروزه کوبی دیده می‌شد و یا در غرفه استان تهران سبد بافی.
گویی هر استان بیشتر کسب درآمد را مد نظر داشت، هر کاری که پیش بینی می کردند برای فروش مناسب است را آورده بودند و از این منظر چندان روی هویت‌سازی استان‌ها، محصولات، نوآوری و خلاقیت تأکید نداشتند.
از دیگر انتقاداتی که توسط بازدیدکنندگان پانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع دستی مطرح شد، نبود راهنمای مسلط در نمایشگاه برای راهنمایی بازدیدکنندگان به سمت غرفه‌های مد نظرشان بود. اگرچه ناظرهای پروتکل‌های بهداشتی در بدو ورود به هر سالن حضور داشتند اما اغلب اطلاعات درست و کاملی از محل جغرافیایی غرفه‌های هر استان نداشتند.
نمایشگاه صنایع دستی از نگاه فروشندگان
صاحبان غرفه‌های صنایع دستی نیز نکات قابل توجهی از دوره ۱۵ام نمایشگاه بازگو کردند. یکی از این افراد که مبلغ اجاره غرفه‌ها را بالا می‌دانست، در این رابطه به خبرنگار ایسنا گفت: «همه چیز خوب بود ولی اجاره غرفه گران بود. هزینه‌ها بالا است و ۵ میلیون تومان برای اجاره غرفه مبلغ بالایی است.»
یکی دیگر از فروشندگان نیز به نبود امنیت در فضای نمایشگاه به عنوان یک مشکل اشاره و تصریح کرد: «تلفن همراه من را در غرفه خودم دزدیدند!»
