دلارهایی که می‌توانست صرف بیمه درمانی ۶ میلیون کودک یا استخدام ۱۹۵ هزار معلم در ایالات متحده شود؛ خرج جنگ غزه از جیب آمریکایی‌ها؛ حداقل ۱۶۵ دلار به حساب هر مالیات‌دهنده
تهران- ایرنا- کمک‌های نظامی میلیارد دلاری آمریکا به اسرائیل از اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون که به طور متوسط بیش از ۱۶۵ دلار بر هر مالیات‌دهنده آمریکایی تحمیل کرده، با نادیده گرفتن نیازهای داخلی آمریکا و افکار عمومی، تنها به بحران انسانی در غزه دامن زد و سود کلانی برای شرکت‌های اسلحه‌سازی به ارمغان آورد.
جنگ غزه که از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، نه‌تنها بحرانی انسانی در فلسطین به وجود آورد، بلکه بار مالی سنگینی بر دوش مالیات‌دهندگان آمریکایی گذاشت. آمریکا به‌عنوان بزرگ‌ترین حامی مالی و نظامی اسرائیل، از آغاز این درگیری میلیاردها دلار برای پشتیبانی از عملیات نظامی رژیم صهیونیستی اختصاص داده است.
این کمک‌ها که عمدتاً از مالیات شهروندان آمریکایی تأمین می‌شود، پرسش‌های مهمی درباره اولویت‌های بودجه‌ای، پیامدهای اخلاقی و تأثیر آن بر اقتصاد داخلی آمریکا مطرح کرده است. این نوشتار با استناد به داده‌های معتبر، حجم این کمک‌ها، مسیرهای تأمین مالی جنگ و سهم هر مالیات‌دهنده آمریکایی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد چگونه دلارهای مالیاتی به سمت مصرف ماشین جنگی اسرائیل در غزه سرازیر شده‌اند.
رژیم صهیونیستی از زمان تاسیس، ۷۱درصد از کمک‌های آمریکایی را به امور نظامی اختصاص داده است. بر اساس گزارش شورای روابط خارجی (CFR)، اسرائیل تا سال ۲۰۲۲ بیش از ۳۱۰ میلیارد دلار (با احتساب تورم) کمک دریافت کرده است
پیشینه تاریخی حمایت آمریکا از اسرائیل
آمریکا از زمان تأسیس رژیم جعلی اسرائیل در سال ۱۹۴۸، بزرگ‌ترین حامی مالی و نظامی این رژیم بوده است. بر اساس گزارش «شورای روابط خارجی» (CFR)، اسرائیل تا سال ۲۰۲۲ بیش از ۳۱۰ میلیارد دلار (با احتساب تورم) کمک دریافت کرده که حدود ۷۱ درصد آن به امور نظامی اختصاص یافته است. این حمایت در قالب توافق‌نامه‌های بلندمدت، مانند یادداشت تفاهم ۱۰ ساله امضا شده در سال ۲۰۱۶ در دولت اوباما ساختارمند شده است. طبق این توافق، آمریکا متعهد شد تا سال ۲۰۲۸ سالانه ۳.۸ میلیارد دلار کمک نظامی به اسرائیل ارائه دهد که شامل ۳.۳ میلیارد دلار برای خرید تسلیحات از شرکت‌های آمریکایی و ۵۰۰ میلیون دلار برای توسعه سیستم‌های دفاعی مانند گنبد آهنین است.
این کمک‌ها عمدتاً به‌صورت «بن خرید» هستند، به این معنا که اسرائیل بخش عمده این مبالغ را برای خرید تجهیزات نظامی از شرکت‌های آمریکایی هزینه می‌کند. این مکانیسم نه‌تنها توان نظامی اسرائیل را تقویت می‌کند، بلکه سود قابل‌توجهی به صنایع دفاعی آمریکا بازمی‌گرداند. با این حال، جنگ غزه این حمایت‌ها را به سطحی بی‌سابقه رساند و کمک‌های اضطراری جدیدی را به جریان انداخت.
حجم کمک‌های اضطراری آمریکا در جنگ غزه
از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ ، آمریکا حداقل ۱۷.۹ میلیارد دلار کمک نظامی مستقیم به اسرائیل اختصاص داد. بر اساس گزارش «پروژه هزینه‌های جنگ دانشگاه براون»، این رقم بخشی از کل هزینه‌های مرتبط با حمایت نظامی آمریکا از اسرائیل و عملیات منطقه‌ای است که به ۲۲.۷۶ میلیارد دلار می‌رسد. برخی برآوردها، مانند گزارش «مؤسسه کوئینسی» و «دانشگاه هاروارد»، کل هزینه‌ها را تا ۳۳.۷۷ میلیارد دلار تخمین زده‌اند که شامل معاملات تسلیحاتی برنامه‌ریزی‌شده برای آینده نیز می‌شود.
این کمک‌ها شامل موارد زیر بوده است:
تأمین تسلیحات: انتقال هزاران بمب دقیق، موشک‌های هلفایر، مهمات توپخانه ۱۵۵ میلی‌متری و کیت‌های هدایت بمب. در آوریل ۲۰۲۴، فروش ۱۸ میلیارد دلاری ۵۰ جنگنده اف-۱۵ به اسرائیل تصویب شد.
تقویت ذخایر استراتژیک: آمریکا از دهه ۱۹۸۰ انبار تسلیحاتی در اسرائیل دارد که ارزش آن سالانه ۵۰۰ میلیون دلار است.
حمایت از سیستم‌های دفاعی: بودجه ۵۰۰ میلیون دلاری سالانه برای گنبد آهنین، فلاخن داوود و پیکان ۳ که در مقابله با حملات موشکی ایران و حزب‌الله استفاده شدند. قانون بودجه اضافی آوریل ۲۰۲۴ نیز ۵.۲ میلیارد دلار برای توسعه سیستم لیزری پرتو آهنین اختصاص داد.
این کمک‌ها مستقیما توان عملیاتی اسرائیل را در جنگ غزه تقویت کرده‌است. بدون این حمایت، اسرائیل برای تأمین هزینه‌های نظامی خود به بودجه داخلی یا استقراض گسترده‌تر وابسته می‌شد که می‌توانست عملیات نظامی‌اش را محدود کند.
مسیرهای تامین مالی جنگ اسرائیل
جنگ غزه برای اسرائیل هزینه‌های هنگفتی به دنبال داشته است. بر اساس برآوردهای مختلف، هزینه‌های این جنگ تا پایان ۲۰۲۵ بین ۱۴۰ تا ۳۰۰ میلیارد شِکل (۴۱.۷ تا ۸۹.۴ میلیارد دلار) خواهد بود. این اختلاف در ارقام به دلیل تفاوت در روش‌های محاسبه و در نظر گرفتن هزینه‌های مستقیم (مانند مهمات) یا غیرمستقیم (مانند بازسازی و جبران خسارات) است. منابع تأمین مالی این جنگ شامل موارد زیر است:
بودجه عمومی اسرائیل: بودجه ۲۰۲۵ اسرائیل حدود ۶۲۰ میلیارد شِکل (۱۸۴.۸ میلیارد دلار) است که ۱۱۰ میلیارد شِکل آن به وزارت دفاع اختصاص یافته است. افزایش کسری بودجه از ۴.۹ به ۵.۲ درصد نیز برای پوشش هزینه‌های نظامی اضافی تصویب شد.
کمک‌های آمریکا: کمک‌های سالانه ۳.۸ میلیارد دلاری و کمک‌های اضطراری ۱۷.۹ میلیارد دلاری نقش کلیدی در تأمین تسلیحات و مهمات داشته‌اند.
صادرات نظامی: اسرائیل در سال ۲۰۲۴ حدود ۱۴ تا ۱۵ میلیارد دلار از صادرات تسلیحات، درآمد کسب کرد که بخشی از بار مالی را جبران کرد.
کمک‌های سالانه ۳.۸ میلیارد دلاری و کمک‌های اضطراری ۱۷.۹ میلیارد دلاری آمریکا، نقش کلیدی در تامین تسلیحات و مهمات اسرائیل داشته‌اند
استقراض داخلی و خارجی: افزایش بدهی عمومی و استقراض برای پوشش کسری بودجه، فشار اقتصادی بر ساکنان سرزمین‌های اشغالی را افزایش داده است.
این ترکیب منابع، نشان‌دهنده وابستگی اسرائیل به کمک‌های خارجی، به‌ویژه آمریکا، برای حفظ توان نظامی خود در جنگ است.
سهم مالیات‌دهندگان آمریکایی از جنگی که متعلق به آنان نیست
برای درک تأثیر این کمک‌ها بر شهروندان آمریکایی، باید هزینه‌ها را به جمعیت مالیات‌دهنده تقسیم کنیم. فرض کنیم ۲۲.۷۶ میلیارد دلار کل هزینه‌های مرتبط با حمایت نظامی از اسرائیل و عملیات منطقه‌ای و تعداد مالیات‌دهندگان آمریکایی بالغ حدود ۲۶۸ میلیون نفر باشد. در این صورت سهم هر مالیات دهنده حدود ۸۵ دلار است. اگر فقط کمک مستقیم ۱۷.۹ میلیارد دلاری به اسرائیل را در نظر بگیریم، این رقم به حدود ۶۷ دلار کاهش می‌یابد.
برآوردهای بالاتری از این رقم نیز وجود دارد. «مرکز پیشرفت آمریکا» تخمین زده که هر مالیات‌دهنده از اکتبر ۲۰۲۳ بیش از ۱۴۰ دلار اضافی (علاوه بر ۲۵ دلار تعهدات سالانه) برای جنگ غزه پرداخته است که مجموعاً بیش از ۱۶۵ دلار می‌شود.
در این میان، تفاوت‌های منطقه‌ای نیز وجود دارد. در ایالت کالیفرنیا که بیشترین مالیات فدرال را تأمین می‌کند ۶۰۹ میلیون دلار به حمایت از اسرائیل اختصاص یافته است. شهرهایی مانند لس‌آنجلس با ۵۰.۶ میلیون دلار و سن‌دیگو با ۱۸.۶ میلیون دلار سهم قابل‌توجهی دارند.
این ارقام تقریبی هستند، زیرا مالیات‌دهندگان با درآمدهای مختلف نرخ‌های متفاوتی می‌پردازند و بخشی از هزینه‌ها از بودجه دفاعی اختیاری تأمین می‌شود. با این حال، این اعداد نشان می‌دهند که هر شهروند آمریکایی به‌طور غیرمستقیم در تأمین مالی جنگ غزه مشارکت دارد.
مقایسه با نیازهای داخلی آمریکا؛ تضاد در اولویت‌ها
چنان که گفته شد، جنگ غزه هزینه‌های هنگفتی برای مالیات‌دهندگان آمریکایی به همراه داشته است. آمریکا به‌عنوان بزرگ‌ترین حامی اسرائیل، حداقل ۱۷.۹ میلیارد دلار کمک نظامی مستقیم ارائه کرده که با احتساب عملیات منطقه‌ای، طبق گزارش دانشگاه براون به ۲۲.۷۶ میلیارد دلار می‌رسد. همه اینها در حالی است که نیازهای داخلی آمریکا نادیده گرفته شده‌اند.
۱۷.۹ میلیارد دلار کمک نظامی مستقیم به اسرائیل، می‌توانست بیمه درمانی ۶ میلیون کودک یا استخدام ۱۹۵ هزار معلم را پوشش دهد. همزمان، بودجه حفاظت محیط زیست در سال ۲۰۲۴ یک میلیارد دلار کاهش یافت، در حالی که کمک‌های نظامی افزایش یافت. با کسری بودجه فدرال ۷۱۱ میلیارد دلاری و بدهی ملی ۳۶ تریلیون دلاری، این هزینه‌ها فشار تورمی شدیدی بر اقتصاد آمریکا وارد می‌کنند
برای مثال، ۱۷.۹ میلیارد دلار می‌توانست بیمه درمانی ۶ میلیون کودک یا استخدام ۱۹۵ هزار معلم را پوشش دهد. همزمان، بودجه حفاظت محیط زیست در سال ۲۰۲۴ یک میلیارد دلار کاهش یافت، در حالی که کمک‌های نظامی افزایش یافت. با کسری بودجه فدرال ۷۱۱ میلیارد دلاری و بدهی ملی ۳۶ تریلیون دلاری، این هزینه‌ها فشار تورمی شدیدی بر اقتصاد آمریکا وارد می‌کنند. منتقدان معتقدند این سیاست‌ها اولویت جنگ خارجی را بر نیازهای داخلی مانند بهداشت و آموزش نشان می‌دهد، در حالی که سود اصلی به شرکت‌های تسلیحاتی آمریکایی می‌رسد و بحران انسانی در غزه را تشدید می‌کند.
پیامدهای اخلاقی و سیاسی؛ از حمایت بی‌قید تا انتقادهای فزاینده
حمایت بی‌قید و شرط آمریکا از اسرائیل، به‌ویژه پس از گزارش سازمان ملل درباره قحطی در غزه، انتقادهای گسترده‌ای را برانگیخته است. سناتور «برنی سندرز» و «مارجوری تیلور گرین» هر دو به نقش مالیات‌دهندگان آمریکایی در این بحران اشاره کرده‌اند. گروه‌های حقوق بشری مانند «مالیات‌دهندگان علیه نسل‌کشی» نیز دولت آمریکا را به همدستی در نقض حقوق بشر متهم کرده‌اند.
نظرسنجی‌ها نشان‌دهنده تغییر در افکار عمومی، به‌ویژه در میان جوانان است. طبق نظرسنجی موسسه «پیو» در مارس ۲۰۲۴، ۵۱ درصد از افراد ۱۸ تا ۲۹ ساله با کمک نظامی به اسرائیل مخالفند. حتی در میان یهودیان آمریکایی، ۴ نفر از هر ۱۰ نفر معتقدند اسرائیل مرتکب نسل‌کشی شده است. این فشار عمومی ممکن است در آینده به بازنگری توافق‌های کمک نظامی منجر شود.
آینده حمایت آمریکا؛ چالش‌ها و چشم‌انداز
با نزدیک شدن به پایان یادداشت تفاهم ۲۰۱۶-۲۰۲۸، مذاکرات برای توافق جدید آغاز خواهد شد. پیشنهادهایی مانند جایگزینی کمک‌های مستقیم با پیمان‌های امنیتی یا شرطی‌سازی کمک‌ها بر رعایت حقوق بشر مطرح شده‌اند.
تحلیلگرانی مانند «استیون کوک» معتقدند که اسرائیل باید کمتر به کمک‌های خارجی وابسته باشد. با این حال، لابی‌های قدرتمند مانند «کمیته امور عمومی آمریکا-اسرائیل» (آیپک) و حمایت دوحزبی در کنگره، کاهش کمک‌ها را دشوار می‌کنند. در عین حال، فشار عمومی و اعتراضات دانشگاهی ممکن است سیاست‌گذاران را به بازنگری در اولویت‌ها وادارد.
