![[سید مسعود رضوی] گشتی در معضلات](https://media.ettelaat.com/d/2025/04/06/4/282905.jpg?ts=1743963552000 "[سید مسعود رضوی] گشتی در معضلات")
وزیر میراث فرهنگی از صدور مجوز ساخت و ساز در حریم و بستر رودخانه ها و پیکره های آبی (بخوانید مسیل ها) به صراحت سخن گفته اند و طی شرایطی سهل و ممتنع مجوز بخشیده اند تا بساز و بفروشها و دلالان، ته مانده آب و زمین بایر و دایر انفال را هم تباه کنند.
سید مسعود رضوی – روزنامه اطلاعات: حقیقت آن است که از یافتن اولویت برای موضوع یادداشت، سر درگم شده ام و ساعتهای متمادی کوشیدم خودم را قانع کنم یک موضوع مهم را برگزینم اما دست روی هر موضوعی گذاشتم یک اَبَربحران بود که برای حل آن یک مگاپروژۀ ملی و درازمدت و یک دولت و مدیریت و بودجه کلان و سالیان لازم است، بشرط‌ها و شروط‌ها که رفع فساد و دفع موانع و مزاحمت رقبای ذوی‌المنافع ازآن جمله است. ماجرای کرسنت و داغ و خساراتی که حسابش هنوز تازه است و البته عوامل آن طلبکار و پایدار هم هستند.
به سیاهه و فهرست بحرانها، بجز ناترازی‌های معروف که رئیس جمهور پزشکیان به صدق و صراحت برای مردم توضیح داده و شرح کرده اند، می‌توان اینها را هم افزود: تهیه و اصلاح بهای بنزین، امنیت غذایی در شرایط تحریم و تورم فزاینده، وضع قرمز صندوقهای بازنشستگی، گرانی دارو و درمان، کمبود کادر پزشک وپرستار، کمبود سرمایه گذاری در حوزۀ صنعت نفت، فرسایش صنایع، خودروسازی جامانده در چهل سال قبل، زیان انباشته بانک آینده و تحمیل آن به بانک ملی، افزایش سرعت فرونشست زمین، پسماند شهری، بحران مدرسه و معلم، مشکلات قوه قضاییه در برخورد با فسادهای کلان مانند بانک آینده و امثال آن، حذف ارز ترجیحی و شناسایی منتفعان سابق و لاحق و کنونی، از همه مهمتر معرفی و خلع (یا قطع ید) از مافیای آب که با پروژه های جعلی و واهی و کم بازده و ویرانگر، سرزمین را نابود و خشک کردند و بزرگترین بودجه های دولتها را با رندی و رمالی به خود و شرکت‌ها و بستگان و حساب‌ها و اعوان و انصار ناشناس اختصاص داده اند.
طبعاً هیچ کس به داد ما نخواهد رسید و به حکم شریفۀ: ان الله لایغیّروا مابقوم حتی یغیّروا ما بانفسهم و نبز: لیس للانسان الا ما سعی؛ دولت باید از مردم کمک بگیرد و بدون بسیج همگانی هیچ پروژه بزرگی به سرانجام مطلوب نمی رسد و از هیچ بحرانی به آرامی عبور نخواهیم کرد.
چند روز پیش در یادداشت دیگری از ضرورت اشتراک زبان و مفاهمه وهمدلی حکومت و ملت سخن گفته شد. اگر اشتراک زبانی و تفاهم در سازه های فکری مردم با نهادهای رسمی حکومتی و صدا و سیما و سازمان‌های مبلّغ دینی وفرهنگ اسلامی کاسته شود یا وجود نداشته باشد، دچار شکاف و گسست دولت – ملت خواهیم شد و خدای را سپاس که در جنگ ۱۲روزه، ملت ایران مقاومت ۱۲روزه را به دولت و حکومت و تاریخ پیوست کردند و نشان دادند که هنوز فرصت مغنتم برای مفاهمه با اکثریت هست و نباید به هسته های پوک و اقلیت‌هایی که مردم را نابالغ و فاقد درک می خوانند، توجه کرد!
اما اصل مطلب دو استفهام یا پرسش از وزرای خارجه و میراث فرهنگی است.
وزیر میراث فرهنگی جناب دکتر صالحی امیری از صدور مجوز ساخت و ساز در حریم و بستر رودخانه ها و پیکره های آبی (بخوانید مسیل ها) به صراحت سخن گفته اند و طی شرایطی سهل و ممتنع مجوز بخشیده اند تا بساز و بفروشها و دلالان، ته مانده آب و زمین بایر و دایر انفال را هم تباه کنند. آنها که قصد ساخت و ساز دارند یادشان باشد که:
به جویی که یک روز بگذشت آب
نسازد خردمند ازو جای خواب
لذا بعداً مثل عزیزانی که متاسفانه در سیل های غم انگیز دروازه قرآن شیراز و مشهد داغدار و بی خان ومان شدند گلایه نکنند. وزارت میراث باید گزارش ارزیابی صدور مجوز بارگذاری و ساخت و ساز در حریم و بستر رودخانه ها و پیکره های آبی را، با قید تاریخ و کمیسیون مربوطه در دولت و بررسی‌های کارشناسی مطرح و منتشر کنند. طبعاً طبق قانون باید مجوزهای وزارت نیرو که متولی رود و آبها و سازمان حفاظت از محیط زیست که نگاهبان طبیعت ایران است حتما موجود باشد و منتشر شود. در این صورت وزرای مربوطه و کل دولت باید بفرمایند با این طرح چه بر سر باقی مانده طبیعت آبی خاکی و سبز ایران خواهد آمد؟ چه مشکلی از گردشگری و محیط زیست حل می شود و چه آورده و نفعی برای اقتصاد مملکت و ملت دارد؟ اگر انتفاع دیگری در املاک هست بفرمایید!
استفهام دیگر دیپلماسی استانی مطرح شده در سخنان وزیر محترم امور خارجه است که بسیار نامانوس و گنگ و مبهم و حتی نگران کننده به نظر می رسد. در کشورهای فدرال هم دو موضوع سیاست خارجی و دفاع ملی اموری هستند که به طور کامل در انحصار دولت – فدرال – هستند و دولت های مستقر و برگزیدۀ ایالتی هیچ صلاحیت و حقی درمورد آن ندارند .
یک مسئله دیگر اشاره دکتر عراقچی به جایگاه بالای افغانستان در بازرگانی ایران است و به نظر اینجانب نشان فاصله ایران با اقتصاد جهانی و قطع بازرگانی ایران با اقتصادهای پویای دنیاست. ظاهرا ما از دیپلماسی فعال و مطلوب فاصله گرفته ایم و این قابل افتخار نیست، چه برسد به این که براساس آن، وزیر خارجه ایده دیپلماسی استانی را به میان آورد.
در کشوری همانند ایران که همسایگانش پیوندهای فرهنگی و خونی و هویتی و زبانی و مذهبی هم با استانهای مرزی دارند، در تاریخ مطامع ارضی و حتی پروژه های نفوذ فرهنگی و هویتی و….نسبت به استان های همجوار ایران وجود داشته است.
دیپلماسی استانی می تواند تهدیدی جدی علیه تمامیت ارضی ایران باشد. فعالیتهای رژیم صهیونیستی در همین زمینه را از یاد نبریم و نیز کارهای موذیانه ترکیه و جمهوری آذربایجان در مناطق آذری نشین و حتی برخی کشورهای عربی در مناطقی از خوزستان نیز که ریشه های تاریخی دارد، بگذریم از ادعای امارات در مورد جزایر سه گانه که لقمه ای بسیار بزرگتر از دهان شیوخ است….
