مهاجران میان ترس و جدایی؛ از هم پاشیدن خانوادهها در پی سیاستهای مهاجرتی ترامپ
نیویورک – ایرنا- سیاست مهاجرتی عدم مدارای دولت دونالد ترامپ رئیسجمهوری آمریکا، در دوره نخست ریاستجمهوری او بیش از ۵ هزار کودک را در مرز مکزیک از خانوادههایشان جدا کرد؛ تصاویری از نوزادان و خردسالانی که از آغوش مادرانشان آن زمان گرفته شدند، موجی از محکومیت جهانی را برانگیخت.
به گزارش ایرنا، هفت سال بعد، جدایی خانوادهها همچنان ادامه دارد اما به شکلی متفاوت. با کاهش عبور غیرقانونی از مرزها به پایینترین سطح در هفت دهه اخیر، فشار برای اخراجهای گسترده، خانوادههای دارای وضعیت قانونی را در داخل آمریکا از هم جدا میکند.
مقامهای فدرال و نیروهای محلی پلیس دهها هزار پناهجو و مهاجر را بازداشت کردهاند. بازداشتشدگان بارها جابهجا میشوند، سپس اخراج یا هفتهها و ماهها در شرایط نامناسب نگهداری میشوند تا سرانجام درخواست بازگشت کنند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس می گوید: دولت فدرال (ترامپ) در ماه نوامبر (آبان) بهطور میانگین بیش از ۶۶ هزار نفر را در بازداشت داشت که بالاترین رقم ثبتشده است.
دوره جدید جدایی خانوادهها
در دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ، خانوادهها در مرز بهطور اجباری از هم جدا شدند و مقامات برای یافتن کودکان در سیستم گسترده پناهگاهها با مشکل مواجه بودند، زیرا سامانههای دولت به هم متصل نبودند.
اکنون والدین در داخل آمریکا توسط ماموران مهاجرت بازداشت و در جریان بازداشتهای طولانی از خانوادههایشان جدا میشوند. یا اینکه حتی پس از سالها یا دههها زندگی در این کشور تصمیم میگیرند، فرزندانشان پس از اخراج والدین در آمریکا بمانند.
دولت ترامپ و حامیان ضد مهاجرت او این سیاست را «موفقیتی بیسابقه» میدانند. تام هومن مشاور ارشد مرزی ترامپ در آوریل (فروردین) به خبرنگاران گفت: «ما این کار را با تمام سرعت ادامه خواهیم داد.»
سه خانواده که در ماههای اخیر بهدلیل اجرای سیاستهای مهاجرتی از هم جدا شدهاند، به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفتند رویای زندگی بهتر و آزادتر آنها با سیاست جدید مهاجرتی واشنگتن در تضاد قرار گرفته است و اکنون در رنج و اضطراب به سر میبرند، بیآنکه بدانند دوباره عزیزانشان را خواهند دید یا نه.
برای آنان، مهاجرت به معنای آغاز احتمالی جدایی دائمی میان والدین و فرزندان بود؛ سرچشمهای از درد عمیق و بیاطمینانی.
خانوادهای که بین فلوریدا و ونزوئلا تقسیم شده است
خبرگزاری آسوشیتدپرس می گوید: آنتونیو لاورده در سال ۲۰۲۲ ونزوئلا را ترک کرد و بهطور غیرقانونی وارد آمریکا شد، سپس درخواست پناهندگی داد.
وی مجوز کار و گواهینامه رانندگی گرفت و در میامی بهعنوان راننده تاکسی اینترنتی اوبر کار کرد، در خانههای مشترک با دیگر مهاجران زندگی میکرد تا بتواند برای بستگانش در ونزوئلا و فلوریدا پول بفرستد.
همسرش، ژاکلین پاسدو، و دو پسرشان در دسامبر ۲۰۲۴ از ونزوئلا به میامی آمدند. پاسدو مسوولیت مراقبت از فرزندان را بر عهده گرفت و شوهرش درآمد خانواده را تامین میکرد.
پاسدو و فرزندانش وضعیت پناهندگی دریافت کردند، اما لاورده، ۳۹ ساله، هرگز موفق به دریافت آن نشد و یک صبح زود در ژوئن (خرداد)، هنگامی که برای کار بیرون رفته بود، توسط ماموران فدرال بازداشت شد.
پاسدو اعلام کرد این بازداشت ناشی از اشتباه مأمورانی بود که به دنبال مظنونی در خانه مشترکشان بودند. در نهایت، او و فرزندان ۳ و ۵ ساله به یاد دارند که مأموران شوهرش را با اسلحه دستگیر و دستبند زدند.
پاسدو گفت: «آنها تب کردند، گریه میکردند و پدرشان را میخواستند.» لاورده در مرکز انتقالی بروارد، یک بازداشتگاه در پومپانو بیچ، فلوریدا، نگهداری میشد. در ماه سپتامبر، پس از سه ماه بازداشت، درخواست بازگشت به ونزوئلا را کرد.
با این حال، پاسدو، ۳۹ ساله، هیچ برنامهای برای بازگشت ندارد. او نگران است که به دلیل انتقاد از دولت سوسیالیست و عضویت در اپوزیسیون سیاسی، دستگیر یا ربوده شود. او در دفاتر نظافت کار میکند و با وجود همه موانع، امیدوار است روزی در ایالات متحده به همسرش بپیوندد.
بازداشت توسط پلیس محلی و اخراج
«ادگار» نیز بیش از دو دهه پیش گواتمالا را ترک کرد. او در فلوریدای جنوبی در کار ساختوساز مشغول شد و همراه آماویلیا، یک مهاجر غیرقانونی گواتمالایی دیگر تشکیل خانواده داد.
تولد پسرشان برای آنها شادی بسیاری آورد. آماویلیا، ۳۱ ساله، میگوید: «او از داشتن بچه خیلی خوشحال بود. میگفت میخواهد بزرگ شدن و قدم برداشتنش را ببیند.»
اما چند روز بعد، ادگار با یک حکم بازداشت مربوط به سال ۲۰۱۶ برای رانندگی بدون گواهینامه بازداشت شد.
آماویلیا انتظار داشت ظرف ۴۸ ساعت آزاد شود، اما او تحویل مقامات مهاجرت شد و سپس به مرکز کروم منتقل شد. ادگار، ۴۵ ساله، در ۸ ژوئن به گواتمالا تبعید شد.
پس از بازداشت او، آماویلیا نتوانست اجاره ۹۵۰ دلاری آپارتمان دوخوابهای را که با یک مهاجر دیگر شریک بود، بپردازد. سه ماه نخست را با کمکهای فعالان مهاجرتی گذراند.
اکنون او با مراقبت از دو کودک و شیردهی، ساعت ۳ صبح بیدار میشود تا غذاهای خانگی ۱۰ دلاری تهیه و عرضه کند. بعدازظهرها با دو کودک خود بستنی و موز شکلاتی خانگی را خانهبهخانه میفروشد.
او که در سپتامبر ۲۰۲۳ بدون درخواست پناهندگی یا وضعیت قانونی وارد آمریکا شده است، میگوید دخترش از پلیس میترسد. او به دخترش میگوید آرام باشد، لبخند بزند و با اعتماد قدم بردارد.
او می گوید: «از بیرون رفتن میترسم، اما همیشه خودم را به خدا میسپارم. هر بار که سالم به خانه برمیگردم، احساس شادی و شکرگزاری میکنم.»
سرنوشت زوج نیکاراگوئه ای
خبرگزاری آسوشیتدپرس می گوید: یک زوج نیکاراگوئه ای نیز که مرد این خانواده از فعالان سیاسی در نیکاراگوئه بوده، پس از بازداشت و آزادی، در سال ۲۰۲۲ به همراه پسر ۱۰ ساله خود از نیکاراگوئه به ایالات متحده گریختند.
آنها از مرز عبور کردند و آزادی مشروط مهاجرتی دریافت کردند و در میامی ساکن شدند، درخواست پناهندگی دادند و همزمان صاحب پسر دومی شدند که تابعیت ایالات متحده را دارد.
یائوسکا اکنون پنج ماهه باردار فرزند سوم خود است.
اواخر اوت (مرداد)، یائوسکا ۳۲ ساله به یک قرار ملاقات در دفتر اداره مهاجرت و گمرک در جنوب فلوریدا رفت و خانوادهاش او را همراهی کردند. اما همسر ۳۵ سالهاش بازداشت شد و بنا بر یک سند دادگاه، در مصاحبه رد شد.
یاوسکا با دستبند الکترونیکی تحت نظارت ۲۴ ساعته قرار گرفت. همسرش پس از سه ماه بازداشت در مرکز کروم — قدیمیترین بازداشت گاه مهاجرتی آمریکا با سابقهای طولانی از گزارشهای سوءرفتار — به نیکاراگوئه تبعید و اخراج شد.
او اکنون از طریق تلفن با همسرش تماس دارد و میگوید کودکان بدون پدرشان بسیار رنج میبرند. «دیدن بچهها در این وضعیت خیلی سخت است. مأموران او را جلوی چشمشان گرفتند.»
یائوسکا با صدای لرزان گفت: فرزندانش غذا نمیخورند، همیشه بیمارند، و کوچکتر شبها گریهکنان از خواب میپرد و پدرش را میخواهد.
او گفت: «من در نیکاراگوئه میترسم. اما اینجا هم میترسم». یائوسکا با وجود داشتن مجوز کار تا سال ۲۰۲۸، آینده را مبهم و تهدیدآمیز میبیند و گفت: «در چندین آژانس کاریابی ثبتنام کردهام، اما هیچکس با من تماس نمیگیرد. نمیدانم چه خواهد شد.»
