استادان درگذشته از کرونا؛ ابومحمد عسگرخانی (۷) زیباکلام: رفتار دکتر عسگرخانی با دانشجویان الگویی برای استادان است

اداره کل پژوهش و بررسی‌های خبری ایرنا در تلاش است تا در سلسله مطالبی یاد و اثر استادان و پژوهشگران ایران اسلامی را که بر اثر بیماری کرونا از دنیا رفتند، زنده کند.

در همین ارتباط و در گزارش‌هایی پژوهشی با عنوان‌های «مهم‌ترین دلیل دفاع دکتر عسگرخانی از سردار سلیمانی» و «نظریه‌پردازی که رژیم‌های بین‌المللی را می‌شناخت» و یادداشت‌هایی با عناوین «استادی که در حوزه روابط ‌بین‌الملل دغدغه‌مند بود»، «مردی از جنس رئالیسم ایرانی»، «استادی که دشمن را خوب می‌شناخت» و «استاد مغز متفکر امنیت خودبنیاد در جامعه علمی علوم سیاسی بود» به بررسی حیات علمی و آثار دکتر ابومحمد عسگرخانی پرداخته شد.

پژوهشگر ایرنا در خصوص جایگاه علمی و ویژگی‌های شخصیتی  دکتر عسگرخانی با «صادق زیباکلام» استاد دانشگاه تهران و همکار این استاد فقید گفت‌وگو کرده است. در ادامه شرح این گفت‌وگو را می‌خوانید؛

ایرنا: جایگاه دانشگاهی دکتر عسگرخانی را چگونه ارزیابی می کنید؟

زیباکلام:  ایشان یکی از باسواد ترین استادان روابط بین الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی بودند. دکتر عسگرخانی در کانادا و آمریکا درس خوانده بودند و مدتی هم مسئولیت دفتر پژوهش‌های روابط بین‌الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران را برعهده داشتند؛ تشکیلاتی که در حوزه روابط بین‌الملل امور پژوهشی انجام می‌دهد.

تا جایی که من می‌دانم دانشجویان علاقه بسیار زیادی داشتند که با دکتر عسگرخانی کلاس داشته باشند و دوست داشتند رساله خود را با راهبری ایشان بنویسند. نظرات ایشان به عنوان استاد روابط بین‌االملل در دانشکده بسیار قابل توجه بود.

ایرنا: دیدگاه شما و دکتر عسگرخانی به ویژه در حوزه فناوری هسته‌ای در مقابل یکدیگر قرار داشت. در این باره توضیح می‌دهید؟

زیباکلام: بله، با این که ما با همدیگر بسیار دوست بودیم، نظرات ما از جهاتی درست نقطه مقابل یکدیگر بود.  من با برنامه‌های هسته‌ای ایران مخصوصا در دوره احمدی نژاد مخالف بودم ولی دکتر عسگرخانی به شدت با من بر سر این مساله مخالفت می‌کرد. با اینکه برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران کاملا صلح‌آمیز است، ولی دکتر عسگرخانی می‌گفت ایران به هر قیمتی شده باید تسلیحات هسته‌ای داشته باشد، حتی اگر شده این سلاح ها را به شکلی خریداری کند یا اینکه خودش بسازد؛ چرا که به باور ایشان، تنها راه پیشگیری از اینکه به ایران حمله نظامی صورت بگیرد داشتن سلاح هسته‌ای است.

ایشان معتقد بود که با توجه به ماهیت دشمنان ایران از جمله آمریکا، رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی، ایران حتما باید یک سلاح هسته‌ای داشته باشد. او معتقد بود که اگر افغانستان سلاح هسته‌ای می‌داشت، هیچ وقت به این کشور حمله نمی‌کردند. همچنین می‌گفت اگر عراق سلاح هسته‌ای می‌داشت هیچ وقت مورد تهاجم آمریکا و همپیمانانش قرار نمی‌گرفت.

او معتقد بود این که ما خودمان را از داشتن سلاح هسته‌ای محروم کنیم، یک اشتباه استراتژیک است. ما در دانشکده در مورد این مساله با همدیگر بسیار بحث و گفت‌وگو می‌کردیم اما همان طور که عرض کردم جدای از این، در بسیاری از جهات با یکدیگر هم‌نظر بودیم.

ایرنا: در مورد ابعاد شخصیتی دکتر عسگرخانی به ما بگویید و اینکه آیا این اختلاف نظرها باعث برآشفته شدن ایشان می‌شد؟

زیباکلام: خیر، هرگز. یکی از ویژگی‌های جالب آقای دکتر عسگرخانی این بود که من هیچ وقت ندیدم ایشان عصبانی یا برآشفته شوند. ایشان بسیار صمیمی بودند و اصلا به دنبال این نبودند که با استادان دیگر بر سر کلاس و درس و پایان نامه رقابت داشته باشند.

درِ اتاق ایشان همیشه به روی دانشجویان باز بود و او اصلا اهل این نبود که مثلا بگوید برای دیدن من وقت بگیرید. ایشان یک سری صفات واقعا بسیار برجسته‌ای داشتند.

ایرنا: بزرگترین میراثی که از ایشان به خصوص برای دانشگاه تهرانی‌ها به جا مانده است چیست؟

زیباکلام: بزرگترین میراثی که به نظر من از ایشان به جا مانده تواضع و فروتنی ایشان به عنوان یک استاد برجسته بین‌المللی است. همچنین نوع روابطی که ایشان با دانشجویان داشتند، الگوی بسیار خوبی برای استادان است.