مراسم بزرگداشت استاد علیرضا طبایی، شاعر، ترانه‌سرا، روزنامه‌نگار و منتقد ادبی فقید، عصر دیروز و در راستای سلسله نشست‌های صد سالگی روزنامه اطلاعات، با حضور چهره‌های ادبی در این مؤسسه برگزار شد.
اطلاعات نوشت: در این مراسم، جلال رفیع، روزنامه‌نگار پیشکسوت طی سخنانی ضمن تسلیت سالگرد درگذشت استاد طبایی، بیان کرد: در سال ۱۳۸۵ و به مناسبت ۸۰ سالگی روزنامه یک همایش در فرهنگسرای ارسباران برگزار شده بود که در آن گفته شد خوب است روزنامه اطلاعات با این سابقه طولانی، سعی کند از چهره‌های برجسته روزنامه‌نگاری، ادبیات، هنر، سینما و … تجلیل کند.
وی افزود: روزنامه اطلاعات سعی کرد در طول این سال‌ها چنین نکوداشت‌هایی را برگزار کند. جای تاسف است که نکوداشت استاد طبایی در زمان حیات خود او برگزار نشد. او مصداق گوهر ادبی و هنری بود که شعر می‌گفت و می‌دانیم که اندیشه، در طول تاریخ، بر بال شعر و ادب پرواز کرده است.
در ادامه، رضا رفیع، روزنامه‌نگار و طنزپرداز بیان کرد: من سال ۷۲ همکاری خود را با مجله جوانان آغاز کردم و با ورق زدن شماره‌های مختلف با آقای طبایی آشنا شدم و بعدها از نزدیک او را دیدم.
وی افزود: ۲ سال پیش که درباره برنامه‌های صد سالگی روزنامه و با دکتر صالحی حرف می‌زدم، پیشنهاد کردم از تمامی کسانی که در این صد سال در شکل‌گیری و دوام اینجا تاثیر داشتند تجلیل کنیم و قرار شد از آقای طبایی هم تقدیر کنیم ولی حوادث جامعه مجال نداد و ناگهان خبر درگذشت وی ما را شوکه کرد.
رضا رفیع همچنین متانت، شجاعت و شرافت آقای طبایی را از ویژگی‌های بارز وی برشمرد و ادامه داد: آقای طبایی، جدای از سواد و علم و آگاهی که داشت، جسارت به خرج داد در مجله جوانان، دو صفحه‌ای را راه انداخت که سکوی پرتاب بسیاری از چهره‌هایی شد که امروز جزو مفاخر کشور هستند.
سهیل محمودی، شاعر، هم در این برنامه در سخنانی گفت: من از دهه ۶۰ با علیرضا طبایی و محمد بهمنی آشنا شدم. به خاطر دارم یک روز با عباس سجادی و محمد سلمانی نزد آقای دعایی رفتیم و درخواست کردیم برای آقای طبایی یک بزرگداشت برگزار شود و با موافقت و حمایت وی، مجلس خوبی برگزار شد.
وی ادامه داد: من در کودکی دوشنبه‌ها منتظر مجله جوانان بودم که صفحه شعر آن، برخلاف سایر صفحات، یک صفحه جدی بود. یک نسل از شاعران بنام در این صفحه شعر منتشر می‌کردند.
علیرضا طبایی شاعر و معلمی است که جنبه شاعری‌اش کمتر دیده شده است و جا دارد با بازنگری آثار او، غزل‌های اجتماعی او را برجسته کنیم. شعرهای نیمایی او هم اهمیت زیادی دارند که باید مورد بازنگری قرار گیرند.
بهروز یاسمی، دیگر سخنران این نشست بود که طی سخنانی بیان کرد: زنده‌یاد هم شاعر بود، هم معلم و هم ترانه‌سرا که همه را به خوبی انجام می‌داد ولی بالاتر از همه، انسانیت داشت. او بسیار فروتن بود. هنر، در بالاترین و متعالی‌ترین شکلش، هیچ ارزشی ندارد اگر هنرمند، از انسانیت و اخلاق به دور باشد.
سپس هادی خوانساری، شاعر، اظهار کرد: افتخار داشتم شاگرد استاد طبایی باشم و خاطرات بسیار زیادی با وی دارم. او یک انسان ایثارگر در جبهه فرهنگی بود و به جوان‌ترها، امید را هدیه می‌داد.
موسی بیدج، شاعر و مترجم هم در این نشست اظهار کرد: من هم مانند سهیل محمودی از نوجوانی مجله جوانان می‌خریدم و صفحه شعر آن را می‌خواندم و حسرت این را داشتم که من هم شعر بگویم. بعدها که توانستم شعر بگویم، شعرهایم را برای مجله جوانان فرستادم و حدود یک ماه بعد علیرضا طبایی برایم نامه‌ای فرستاد که در آن نوشته بود منتظر آثار جدیدتر من است. من بعدها توانستم ۵ دفتر شعر به زبان‌های کردی، عربی و فارسی منتشر کنم ولی شیرینی آن پاسخ آقای طبایی هنوز با من است.
در این رویداد شاعرانی همچون بهمن زدوار، شهلا اسماعیلی، مینا آقاجانی، حبیبه نیک‌سیرتی، سعیده هاشمی، طاها حجازی و … درباره مرحوم طبایی سخن گفتند و به یادش شعر خواندند.
