مراسم یادبود حمید سمندریان با حضور نسل‌های مختلفی از شاگردان او در سومین سالروز درگذشت این استاد فقید تئاتر عصر روز گذشته (۲۲تیر) برگزارشد.
در ابتدای این مراسم محمودرضا رحیمی به عنوان یکی از شاگردان حمید سمندریان روی صحنه آمد و با بیان سابقه همکاری‌های خود با استاد سمندریان درباره این هنرمند فقید گفت: او فردی با فراست و هوشمند بود که اگر فرمولی که او داده بود، مورد توجه فضای تئاتری و مدیریت تئاتری کشور قرار می‌گرفت چالش‌های امروز را نداشتیم؛ چه بسا که هر لحظه احساس می‌کنیم تئاتر را از صفر آغاز کرده‌ایم.
او افزود : سمندریان پلی ارتباطی بین کلاس‌هایی که در دوره جوانی گذرانده بود و تئاتر امروز ما ایجاد کرد و بخوبی توانست فضای هنری آن زمان را با نیازهای امروزی منطبق کند. جایی که عدم درآمدزایی فرهنگ را چماقی کرده و بر سر اهالی فرهنگ می‌کوبند باید امروز بیایند و ببینند که حمید سمندریان بعد از چند سال هنوز بین ماست و ما هنوز هم سعی می‌کنیم طبق چیزی که از او یاد گرفته‌ایم به مسیرمان ادامه بدهیم و این یعنی انسان فرهنگی مرگ ندارد.
رحیمی ادامه داد: سمندریان بر اساس الگوی تئاتر معیار معتقد بود نوجوان و جوان و میانه و پیشکسوت باید در کنار هم کار کنند تا یک پروژه‌ی معیار ساخته و اجرا شود؛ تئاتر معیار، تئاتری است که نسل‌های متفاوت در آن در کنار هم کار می‌کنند.
او در پایان سخنانش خاطرنشان کرد: اگر امروز ما دور هم جمع می‌شویم و برای کسی بزرگداشت می‌گیریم که تنها با حدود ۱۵اثر پدر تئاتر مدرن ایران خوانده می‌شود بخاطر آن پل ارتباطی است که او بین گذشته و آنچه اکنون هست ایجاد کرد. من دلیل کمبود اجراهای سمندریان را عقب افتادگی همیشگی مدیران فرهنگی از هنرمندان می‌دانم. مدیران ما هنوز نمی‌دانند که خلاقیت تابعیت نوع مدیریت آن‌ها را ندارد و خلاقیت مدیریت‌پذیر نیست؛ نمی‌توان بخاطر اینکه دوره‌ی مدیریت‌مان بی‌سروصدا بگذرد هنرمندان را محدود به یک چهارچوب خاص کنیم.
در ادامه این مراسم سعید ذهنی آهنگساز و کارگردان تئاتر که از دیگر شاگردان استاد سمندریان بوده است درباره‌ی این هنرمند فقید گفت: چیزی که باعث قرابت من با استاد سمندریان شد، موسیقی و علاقه‌ی خاص او به موسیقی بود. یک ویژگی او اهمیت دادن به علم و شناخت موسیقایی بود که هر کسی که در هنرهای دراماتیک فعالیت می‌کند باید داشته باشد؛ چیزی که امروزه به شدت فقر و ضعف در این زمینه را احساس می‌کنیم.
وی بیان کرد: از دیگر ویژگی‌های استاد اهمیت دادن به شاگردان و باور کردن آدم‌هایی بود که از او جوان‌تر بودند. اعتماد او به من برای ساخت موسیقی نمایش «دایره‌ی گچی قفقازی»، آن هم زمانی که دانشجوی ترم دوم بودم بود، سبب شد امروز به اندازه‌ای هرچند کوچک در موسیقی این کشور اثر گذاشته باشم.
در این مراسم که نسل‌های مختلفی از شاگردان حمید سمندریان از سال‌های دور تا دهه‌ی گذشته در آن حضور داشتند هما جدی‌کار، کارگردان و مدرس نمایش‌عروسکی نیز که سابقه‌ی آشنایی و همکاری طولانی با حمید سمندریان را دارد در باره‌ی این استاد تئاتر گفت: چیزی که در او دیدم و آموختم منزلت و اخلاق بود. او همیشه بر دانش و بینش و اخلاق خود محکم و استوار بود.
میکائیل شهرستانی، بازیگر و مدرس تئاتر هم به عنوان یکی دیگر از شاگردان حمید سمندریان با بیان اینکه حمید سمندریان شاگردان خود را بزرگ جلوه می‌داد تا یاد بگیرند و بعدها پا جای پای او بگذارند، اظهار کرد: متأسفانه شنیده‌ام که بعضی‌ها خود را «سمندریان ثانی» قلمداد می‌کنند؛ مگر می‌شود پا جای پای حمید سمندریان گذاشت؟! این کفش برای امثال من خیلی گشاد است و تنها کاری که می‌توانم بکنم این است که شاگرد خوبی برای او باشم.
ایرج راد کارگردان تئاتر و بازیگر هم که در نمایش «مرده‌های بی کفن و دفن» برای حمید سمندریان روی صحنه رفته است با بیان اینکه کار او به عنوان یک کارگردان برای من شگفت‌انگیز بود، اظهار کرد: او تئاتر را بسیار دوست داشت و برای آن احترام فوق‌العاده‌ای قائل بود و کسی را که نگاهی جز این به تئاتر داشت هرگز نمی‌بخشید.
پرویز پور حسینی دیگر کسی بود که در مراسم یادبود حمید سمندریان با نقل خاطراتی از آن استاد فقید و سابقه‌ی تشکیل گروه تئاتر «پاسارگاد» در سال‌های دهه‌ی ۱۳۴۰به همراه پرویز فنی‌زاده و سرپرستی حمید سمندریان، گفت: امروز با نگاه به تجربه‌ی آن همکاری‌ها به این نتیجه رسیده‌ام که به هیچ دولتی و مرکزی نباید توجه کنیم و باید کار خودمان را بکنیم.
به گزارش ایسنا، در این مراسم که به همت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران برگزار شده بود، در حضور جمعی از اهالی تئاتر و شاگردان و دوستان استاد حمید سمندریان از پرویز پورحسینی، جمال اجلالی، میکائیل شهرستانی و محمودرضا رحیمی به پاس فعالیت‌های فرهنگی و هنری آنان با اهداء لوح یادبود، تقدیر شد.
همچنین در انتهای این مراسم در گالری کوچک فرهنگسرای سرو عکس‌هایی از این هنرمندان برای حاضران به نمایش گذاشته شد که این عکس‌ها توسط هنرمندان حاضر در مراسم امضاء و به یادگار به آنان
اهداء شد.
