سرپرست تحقیقات پلاسمادرمانی در کووید ۱۹ در گفت‌وگو با ایلنا: کاهش مرگ و میر کرونا با پلاسمادرمانی/تزریق پلاسما به ۱۴۰ بیمار/ بیماران بعد از تزریق پلاسما به وضعیت شدید بیماری نرسیدند

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله از کاهش مرگ و میر کرونا با پلاسمادرمانی خبر داد.

«حسن ابوالقاسمی» سرپرست و آغازگرِ پروژه تحقیقاتی پلاسما در درمان کووید ۱۹ در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا گفت: هم‌اکنون برداشت اولیه از این طرح مطالعاتی که بیش از یک ماه عمر دارد، این است؛ نخست بیمارانی که پلاسما دریافت کردند، به وضعیت شدید بیماری که نیاز به دستگاه ونتیلاتور پیدا کنند، نرسیدند، دوم آنکه ما به بیماران شدید تزریق کردیم و آمار مرگ و میر آنها کاهش پیدا کرد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله افزود: هنوز فرصت استخراج داده‌های مشخص از نمونه‌ها را نداشتیم. منتهی این برداشت اولیه منطقی است، اما برای اعلام نتایج قطعی و داده‌های مسجّل، باید منتظر پردازش داده باشیم. تا الان به نظر می‌رسد که پلاسما موثر است. البته گواهِ منطق هم بر همین بود، چرا که پلاسما حاوی پادتن ضدویروس است.

ابوالقاسمی تصریح کرد: بنا بر این مشاهدات، بدن افراد در مقابله با ویروس آنتی بادی می‌سازد و ایمن‌تر می‌شود، اما اینکه این ایمنی چقدر پایدار است، به تحقیقات نیاز دارد. اطلاعات ما زمانی دقیق می‌شود که بفهمیم، ایمن‌گرها یا آنتی بادی‌ها تا چه میزان در بدن افراد باقی می‌ماند و فرد بعد از بهبودی از بیماری در مقابل آن ایمن می‌شود. حالا باید بفهمیم که مانند آنفولانزا یک سال ایمنی می‌دهد یا مانند برخی ویروس‌ها سال‌ها و طولانی مدت است؟

سرپرست پروژه تحقیقاتی پلاسما گفت: تا الان بیمارانی که تزریق پلاسما دریافت کرده‌اند، حدود ۱۴۰ نفر بوده‌اند و از بیش از ۳۰۰ نفر هم پادتن دریافت کرده‌ایم که در اختیار بیمارستان‌های همگام با این طرح، قرار دادیم.

ابوالقاسمی گفت: حتی می‌توانیم برای همین اپیدمی به این تحقیقات اتکا و از نتایج آن استفاده کنیم، اما زمان آن کی باشد، ممکن است یک هفته تا سه هفته یا بیشتر باشد، چرا که لازم است تجزیه تحلیل‌های علمی صورت بگیرد.

وی افزود: یک اصل کلی وجود دارد، وقتی پزشک در شرایط یک اپیدمی قرار می‌گیرد که منجر به مرگ و میر است، تحقیقات برای او بسیار کار دشواری است.چون وقتی بیماران بدحال می‌شوند، پزشک متوسل به هر امکانی می‌شود و می‌خواهد بیمارش فوت نکند. بنابراین از مدلیته‌های درمانی متعددی استفاده می‌کنند. ورود این مدلیته‌های درمانی سبب خطا در تحقیقات می‌شود. این به ویژه در بیماران شدید حاکم است.