٬٬میراثمان ببادفنارفته اززنده یاد شاعر همشهری سید علی نجفی٬٬

ماراچه آمده برسر ٬ که این چنین…ازخویش وازوطن

همه بیگانه گشته ایم…

دورازتعقل واندیشه جملگی٬

باوهم وباخیال ٬

درعرصه های غربت ودریای

خشمگین٬

ازخودگذشته ایم…..

گویی که عهدخویش٬ باآب و

خاکرا٬  یکسرشکسته ایم…

ماراچه آمده برسر ٬ که اینچنین ٬ ازخویش واصل خویش ٬ بیگانه گشته ایم…

پس آن هویت والا ٬ آن افتخار

را ٬ درسرزمین ما ٬ چه کسانی

رقم زدند ؟…

میراثمان به بادفنارفته ٬ ای دریغ ٬٬ماهمچنان درخم یک

کوچه مانده ایم ٬٬

هرگزنخواستیم ٬ درگیرو دار

حادثه ٬ دورازفراروترس ٬

خودراسپرکنیم !

یک دست ویکصدا…

هرغاصب ستمگربی اصل و

ریشه را ٬…

ازخاک پاک میهنمان ٬

دربدرکنیم…..

ای وای… ای دریغ ٬

باورنمیکنیم کزاشیان خویش

آواره گشته ایم.