رئیس خبرگزاری زنان افغانستان در گفت‌وگو با ایلنا: تاریخ، همدلی و همیاری مردم ایران با مردم افغانستان را فراموش نمی‌کند/ طالبان در هیات حاکمه خود دچار چند دستگی است/ قربانی نخست حضور القاعده در افغانستان، همسایه‌ها هستند
رئیس خبرگزاری زنان افغانستان گفت: از زمانی که طالبان در افغانستان مستقر شدند، مردم ایران اعم از نویسندگان، فعالان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، فعالان حقوق زن، بسیار همدلی و همیاری در بخش حقوق بشر و حقوق زن با مردم افغانستان انجام دادند و تاریخ هرگز این همکاری و همیاری و هم‌اندیشی را فراموش نمی‌کند.
حمیرا ثاقب در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در پاسخ به این سوال که هیات حاکمه امروز افغانستان از آغاز به کار در تلاش بوده تا جامعه جهانی و به ویژه همسایگان افغانستان آن را به رسمیت بشناسند و درصدد است تا نشان دهد که تغییر کرده و این در حالی است که نه تنها نسبت به تشکیل دولت فراگیر اقدام نکرده بلکه نسبت به حقوق اقلیت‌ها، زنان و دختران نیز بی‌عمل است، آیا شروط جامعه جهانی برای به رسمیت شناختن طالبان، موجب می‌شود این گروه تغییراتی را در حوزه‌های مختلف صورت دهد، گفت: قاعدتاً اگر طالبان به شروطی که جامعه جهانی برای به رسمیت شناختن این گروه تعیین کرده است، عمل کند، جهان همین را به عنوان یک نکته مثبت می‌بیند و تلاش می‌کند که این هیات حاکمه را به رسمیت بشناسد و همچنان که تا قبل از این هم بسیار کوشش کردند که به سفیدنمایی طالبان یا تغییر طالبان اشاره کنند، اما طالبان یک گروه متحجر پراکنده هستند که متاسفانه هیچ‌گونه تغییری در دیدگاه‌شان نسبت به سال‌های گذشته ایجاد نشده است.
این فعال حقوق بشر گفت: اگر مشخصا بخواهیم برخورد و کنش ایران را بررسی کنیم، دو نوع برخورد داریم؛ یکی برخورد دیپلماتیک کشور است که دولت‌ها و حکومت‌ها صحبت می‌کنند و یکی برخورد مردان و زنان آگاه، خوش فکر و فعالان حقوق بشر و فعالان حقوق زنان است که در ایران یا خارج از ایران زندگی می‌کنند.
وی افزود: در رابطه با برخورد ایران، متاسفانه از منظر اینکه میان این دو یک نقطه مشترک وجود دارد و آمریکا به‌عنوان دشمن مشترک از افغانستان رفته چراغ سبز به طالبان نشان دادند. شما شاهد سفر هیات طالبان به ایران بودید و بحث‌هایی که صورت گرفت، متاسفانه نتیجه نداد و همچنین بحث‌های حقوق بشری در ابتدای آمدن طالبان از نگاه و منظر سیاسیون ایرانی نادیده گرفته شد.
وی ادامه داد: با این حال اگر بخواهیم از منظر دیگری بررسی کنیم، کنش فعالین حقوق زن و کنش فعالین حقوق بشری ایران در رابطه با حضور طالب در افغانستان بوده که هیچ کسی نمی‌تواند از کمک و همیاری و همفکری و همدلی این عزیزان چشم پوشی کند. از زمانی که طالبان در افغانستان مستقر شدند، مردم ایران اعم از نویسندگان، فعالان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، فعالین حقوق زن، بسیار همدلی و همیاری در بخش حقوق بشر و حقوق زن با مردم افغانستان انجام دادند و تاریخ هرگز این همکاری و همیاری و هم‌اندیشی را فراموش نمی‌کند.
این تحلیلگر سیاسی همچنین درباره تنش ایران در حوزه مرزی با طالبان گفت: طالبان در هیات حاکمه خود دچار چند دستگی هستند. حتی شما به صورت کامل می‌توانید این چند دستگی‌ها را بعد از یک سال هم در رده‌های پایین طالبان ببنید. خود این عدم داشتن سیاست واحد، باعث می‌شود این گروه نتواند سیاست خارجی درستی را بازی کند.
وی ادامه داد: به‌عنوان مثال در مورد باز شدن مکاتب دختران که طالبان آنها را تعطیل کرد، شما می‌بینید که یکی از سران طالبان به وضوح مخالفت خود را با این تصمیم بیان می‌کند ولی هنوز هم مکاتب بسته است. این نشان می‌دهد که طالبان در درون خودشان دارای چند دستگی هستند، به این دلیل که از یک هیات حاکمه مشخصی پیروی نمی‌کنند. هیچ‌کس هنوز رهبر طالبان را ندیده و شما می‌بینید حتی وقتی که می‌خواهد در رسانه‌ها صحبت کند، از پشت پرده صحبت می‌کند. لذا سوالاتی به ذهن می‌رسد که این جریان از کجا رهبری می‌شود؟ دیگر زمان آن نیست کسی، نتواند کسی را ببیند.
ثاقب در پاسخ به این سوال که کشته شدن ایمن الظواهری در کابل باعث نگرانی از حضور سازمان یافته تروریست‌ها در افغانستان شده است و این خط قرمز بسیاری کشورهای جهانی به ویژه همسایه است، طالبان از حضور رهبر القاعده اظهار بی‌اطلاعی کرده است، آیا طالبان بصورت سازمان یافته مأمنی برای حضور القاعده شده است، گفت: زمانی که طالبان در دوره نخست استقرار خود در کابل کنار گذاشته شدند، یکی از بحث‌هایی که مطرح شد حضور القاعده و رهبری گروهک‌های تروریستی در داخل افغانستان و همکاری با طالبان است. یکی از نشانه‌هایی که شما می‌بینید طالب هرگز حضور ایمن الظواهری را تایید نکرده اما به باور من این اصلا درست نیست که ما این بحث را مطرح کنیم که آیا این قضیه درست بوده یا خیر. واضح است که درست بوده. واضح است که طالبان به عنوان یک گروه تندرو و متحجر همچنان ارتباطات خود را با القاعده و گروهک‌های تندروی دیگر دارد و این نه‌تنها به ضرر مردم افغانستان است که مطمئنا قربانی‌های آن همسایه‌های افغانستان هستند.
