در حاشیه نخستین جشنواره ملی توسعه و تجارت زعفران یک روز طلایی که از دست رفت-علیرضا حسینی مقدم

در تاریخ تحولات هر ملتی روزهای خاصی وجود دارد که از آن به عنوان روز طلایی نام می برند و در تاریخ شهر تربت ۱۲ آبان سال ۱۳۹۴ می توانست روز بزرگی از این جنس باشد، که نشد.

 

 

 

 

در این روز خاص نخستین جشنواره ملی توسعه و تجارت زعفران با دعوت مهمان هایی از داخل و خارج کشور برگزار شد.
'تریس نی' عضو شورای سیاست گذاری کشاورزی و غذای اتحادیه اروپا، مهمان خارجی بود که به دلیل نبود مترجم، صحبت های وی را یکی از مهمانان حاضر در جلسه به عهده گرفت.
علاوه بر این، در این روز و البته در سالن دیگری، مراسم پایانی نخستین جشنواره ملی عکس زعفران هم، برگزار شد.
مهمان خارجی این جشنواره نیز 'دیان ویرن جوریت' سفیر کشور اندونزی بود که وی تنها برای شرکت در مسابقه عکاسی به تربت حیدریه آمده بود و در جشنواره ملی زعفران حضور نداشت.
بنا به اظهارات اشرف جهانشیری دبیر این جشنواره، سفیر کشور جمهوری اندونزی برای جشنواره عکس ارزش قائل شده بود که با رایزن بازرگانی خود به این شهر آمده بود، اما وی یکروز قبل از برپایی مراسم پایانی، ترتب حیدریه را ترک کرد.
البته در ایران از این نوع همایش ها در تهران و مراکز استان ها زیاد برگزار می شود و بنا نیست در این دست نوشته بر منبر قضاوت و ارزیابی چنین همایش هایی بنشینیم.
اما برپایی چنین همایشی در تربت حیدریه آن هم از نوع زعفرانی از دو جنبه قابل اهمیت است.
۱- تربت حیدریه مرکز استان نیست و یکی از ۷۲ شهر خراسان رضوی است.
۲- این شهر قطب زعفران و ابریشم ایران به طور اخص و بلکه زعفران جهان به طور اعم است.
حال پرسش این است: مگر در سال چند بار ممکن است گذر مسئولان خارجی و کشوری به این نقطه از ایران زمین بیفتد ؟
هر چند تربت حیدریه به واسطه عقبه فرهنگی و تاریخی از جایگاه ممتازی در استان خراسان رضوی برخوردار است، اما بناست تنها به موضوع زعفران این خطه پرداخته شود.
این بدان خاطر است که در طول نزدیک به نیم قرن اخیر همین محصول «پایه یا اشرافی» که در ایران به غلط از آن به عنوان «محصول استراتژیک» نام برده می شود، در معادلات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی منطقه، تاثیر زیادی از خود به جا گذشته است.
این تاثیر آنقدر زیاد است که به قول حمید نیرویی رئیس شورای اسلامی شهرستان تربت حیدریه، شهر تربت حیدریه جزو معدود شهرهای ایران است که ترکیب فرهنگی و جمعیتی روز و شب آن بسیار متفاوت است و به عبارت بهتر بین جمعیت صبح و شب تربت حیدریه ۵۰ هزار نفر اختلاف وجود دارد.
بر اساس آمار ارائه شده، هم اکنون جمعیت این شهر ۱۳۰ هزار نفر است و بنا به اعلام اتحادیه تاکسی رانی تربت حیدریه ۷۴۹ دستگاه تاکسی در این شهر وجود دارد.
این بدان معناست که بر فرض نبود موسسه های تاکسی تلفنی، اتوبوس شرکت واحد و مسافربرهای شخصی، هر ۱۷۴ نفر شهروند، توسط یک دستگاه تاکسی زرد در سطح شهر جا به جا می شوند.
همچنین بر اساس آمار منتشر شده توسط اتاق اصناف، از مجموع هشت هزار و ۴۰۰ صنف موجود در تربت حیدریه، هزار و ۵۸۴ صنف تولیدی و سه هزار و ۶۹ صنف خدماتی است که از مجموع صنوف خدماتی تنها، ۸۰ واحد مربوط به عرضه تلفن همراه است.
همچنین اکنون ۱۱۳ واحد خشکبار و زعفران فعال در تربت حیدریه وجود دارد.
با یک حساب سرانگشتی و تنها با اتکا به همین سه شغل(تردد درون شهری، تولید و توزیع و نیز برقراری ارتباط با خارج از منطقه) بی انصافی است اگر بگوییم در تربت حیدریه اقتصاد فعال نیست.
بی انصافی است اگر بگوییم بخش خصوصی در این شهر دست روی دست گذاشته تا دولتی ها به کمکشان بیایند.
در کنار تمام این شاخص ها، آمار ارائه شده از سوی جهاد کشاورزی تربت حیدریه نیز قابل تامل است:
از مجموع ۷۰ هزار هکتار اراضی زیر کشت زعفران استان خراسان رضوی، هشت هزار هکتار یعنی معادل حدود ۱۲ درصد استان به اراضی شهرستان تربت حیدریه اختصاص دارد.
در سطح استان ۱۱۷ هزار خانوار به کشت زعفران مشغولند که از این میزان بین ۱۴ تا ۱۵هزار خانوار به زعفران کاران تربت حیدریه اختصاص دارد.
هم اکنون به ازای هر هکتار زمین زعفران، ۲۲۰ نفر روز مشغول کار هستند که در کل ۷۰ هزار نفر اشتغال مستقیم و دو تا سه برابر این رقم، اشتغال غیرمستقیم به دست می آید.
در حالی که متوسط تولید زعفران در استان چهار کیلوگرم در هر هکتار است، این رقم در شهرستان تربت حیدریه ۴٫۲ کیلوگرم در هکتار است که در سال تولید ۳۲ تن زعفران خشک را برای این خطه به همراه دارد.
متوسط قیمت هر کیلو زعفران ۵۰ میلیون ریال است که درآمد حاصل از هر هکتار ۲۰۰ میلیون ریال است که در سال ۱۶۰میلیارد ریال درآمد نصیب زعفران کاران تربت حیدریه می کند.
حال تصور کنید در شهری با این پتانسیل بزرگ اقتصادی، برای نخستین بار جشنواره ای آن هم با عنوان ملی برگزار می شود که بیشتر اصحاب رسانه ها(به جز صدا و سیما و خبرگزاری جمهوری اسلامی) از وجود آن بی خبر بودند.
حال که فرصتی فراهم آمده تا سفیر اندونزی برای شرکت در مسابقه عکاسی به تربت حیدریه بیاید، آیا ممکن نبود ترتیبی فراهم می شد حداقل مدت ماندگاری اش را بیشتر کنند تا او نیز در جشنواره ملی زعفران حضور داشته باشد؟
آیا ممکن نبود در حاشیه جشنواره، نمایشگاهی از پتانسیل های اقتصادی منطقه نظیر زعفران، ابریشم و پسته دایر شود؟
بر اساس اخبار رسیده هزینه های جشنواره را بخش دولتی و خصوصی به صورت مشترک پرداخته بودند، اما ای کاش در مدیریت سود و زیان وسواس بیشتر به خرج داده می شد تا خروجی مناسبی نصیب مردم منطقه می شد.
*خبرنگار دفتر تربت حیدری

 

ه

 

 

 

 

انتهای پیام /* 

مطالب مرتبط

۲ دیدگاه‌

  1. سلیمان گلی گفت:

    حتی یک ریال ازسوی دولت هزینه نشده است.

    • کاظم خطیبی گفت:

      جناب اقای سلیمان گلی  ایا مطلب را بدرستی مطالعه نموده اید و با دید کارشنایسی ایشان مخلف هستید شما گفتید حتی یک ریال از سوی دولت هزینه نشده ایا فکر نمیکنید مشکل در برنامه ریزی اولیه بوده و ایشان هم مقصودش همین حرف شما است بهر حال ممنون از نظرتان 

پاسخ دادن به سلیمان گلی لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *