انتقاد محصولی از اشرافی‌گری
شرق: قائم‌مقام دبیر کل جبهه پایداری و وزیر کشور احمدی‌نژاد در سال ۸۸، در نشست سالانه مسئولان بسیج دانشجویی کشور با موضوع «انقلابی‌گری و آینده انقلاب اسلامی» که در محل دانشگاه «صنعت، آب و برق» مشهد برگزار شد، گفت: «در آن سال (۸۸) برای نخستین‌بار در جمهوری اسلامی و حتی شاید در دنیا نتایج صندوق‌به‌صندوق روی سایت وزارت کشور اعلام شد و نمایندگان هر کدام از کاندیداها شاهد بودند تناقضی بین صورت‌جلسه حوزه انتخاباتی با آنچه سایت وزارت کشور بیان کرد، وجود نداشت و انتخابات شفاف بود». صادق محصولی همان فردی که هنگام گرفتن رأی اعتماد از کابینه نخست احمدی‌نژاد، حرف‌وحدیث‌های مربوط به ثروتش حاشیه‌ساز شد و روح‌الله حسینیان از او به عنوان «پول‌دار اصولگراها» یاد کرده بود، در جمع بسیج دانشجویی گفته است: «ماهیت انقلاب یعنی اسلامی و مردمی‌بودن؛ بنابراین اگر اشرافی‌گری، تجمل‌پرستی، استفاده جناحی از قدرت، باندبازی و… میان کارگزاران و مسئولان نظام رواج یابد سبب آفت می‌شود».
صادق محصولی؛ همان یار دانشگاهی، دوست قدیمی و رئیس ستاد انتخاباتی محمود احمدی‌نژاد در سال ۸۴ است. در زمانی که محصولی فرماندار ارومیه بود، محمود احمدی‌نژاد هم فرماندار ماکو بود. این دو در کنار پرویز فتاح، قائم‌مقام وقت فرماندهی لشکر ویژه سپاه پاسداران آذربایجان‌غربی، حسین طاهری، استاندار وقت آذربایجان‌غربی، محمد علیآبادی، مسئول اداره راه قدس استان و اسفندیار رحیم‌مشایی، از نیروهای سپاه تنکابن، بعدها به «حلقه ارومیه‌ای‌ها» معروف شدند. سال ۸۴ صادق محصولی گزینه نخست محمود احمدی‌نژاد برای وزارت نفت بود، اما یک روز قبل از حضور در مجلس برای گرفتن رأی اعتماد، از احراز پست وزرات نفت انصراف داد. روزنامه کیهان در آن زمان انتقادات تندی را متوجه محصولی و ثروت او کرد.
رأی لب مرزی
در دولت اول احمدی‌نژاد سه نفر وزیر کشور شدند؛ نخست مصطفی پورمحمدی که بعد از اختلافاتش با احمدی‌نژاد از دولت رفت. دوم «عوضعلی کردان» که در مجلس استیضاح و برکنار شد و آخرین نفر هم صادق محصولی که شش ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری دهم به جای کردان به وزارت رسید. آن زمان گفته شد مجلسی‌ها در شرایط حساس کشور چاره‌ای جز رأی اعتماد و سپردن کلیدداری وزارت کشور به او نداشتند. ثروت محصولی در جلسه رأی اعتماد به او برای سکان‌داری وزارت کشور بعد از علی کردان بازهم در مجلس مطرح شد. برخی از او به عنوان فردی که در فهرست ۲۰۰نفره دریافت‌کننده وام ۴۰۰ میلیاردتومانی از دولت قرار دارد، نام می‌بردند. حسین ابراهیمی، نماینده مجلس هشتم، در گفت‌وگویی از دیدار فراکسیون روحانیون این مجلس با محصولی سخن گفته بود که در آن جلسه، محصولی در پاسخ به سؤالی مربوط به وامهای کلانی که گفته می‌شد او از بانکها گرفته است، عنوان می‌کند تاکنون هیچ وامی از سیستم بانکی کشور نگرفته است و اگر سندی دراین‌باره وجود دارد، به وی ارائه کنند.
ماجرای رأی‌دادن به محصولی هم کم‌حاشیه نبود؛ او به تعبیر علی لاریجانی، رئیس مجلس، رأی ناپلئونی یا «لب مرزی» گرفت. از ۲۷۵ نماینده حاضر در مجلس، ۱۳۸ نفر، یعنی تنها یک نفر بیشتر از نصف نمایندگان، به وزیر پیشنهادی احمدی‌نژاد رأی مثبت دادند. این در حالی بود که تعدادی از نمایندگان معتقد بودند در شمارش آرا دست‌کاری شده است. علی لاریجانی، ریاست مجلس، پس از اعلام نتیجه رأی‌گیری، شخصا فیلم شمارش آرا را بازنگری کرد و به خبرنگاران اطمینان داد هیچ شبهه‌ای در رأی‌گیری نیست.
محصولی در دولت دهم جای خود در وزارت کشور را به مصطفی محمدنجار سپرد و به وزارت رفاه و تأمین اجتماعی رفت، اما عمر حضورش در این وزارتخانه به درازا نکشید و با انحلال این وزارتخانه، محصولی رسما از حلقه وزیران محمود احمدی‌نژاد خارج شد و به حاشیه رفت تا فعالیت سیاسی خود را در شورای مرکزی جبهه پایداری؛ جبهه‌ای که خود از مؤسسان آن بود، پیگیری کند. نزدیکی احمدی‌نژاد به مشایی گویا چندان به مذاق محصولی هم خوش نیامده که سال ۹۱ وقتی نظرش را درباره رئیس دولت سابق پرسیدند، گفته بود: «زان یار دلنوازم شکری است با شکایت… گر نکته‌دان عشقی بشنو تو این حکایت…».
پول‌دار اصولگراها
هربار که بحث وزارت محصولی مطرح شده، بحث ثروت افسانه‌ای او هم پیش کشیده شده، ماجرایی که البته به پرونده سوآپ نفت هم گرده خورده است. پرونده‌ای مربوط به دهه ۷۰ و زمان استانداری احمدی‌نژاد در اردبیل که امتیاز سوآپ نفت را در اختیار دوست خود قرار داده بود. این پرونده درباره قرارداد انتقال نفت به نخجوان به وسیله محصولی بود و در کمیسون اصل ۹۰ مجلس هفتم هم مطرح شده بود. «حشمت فلاحت‌پیشه»، نماینده اسلام‌آباد غرب، درباره این قرارداد گفته بود طبق شایعه‌ها، محصولی تنها کسی است که خارج از وزارت نفت، امتیاز سوآپ نفت کسب کرده است.
«کمال‌الدین پیرمؤذن»، نماینده وقت مجلس، هم که سابقه هفت سال شهرداری اردبیل را در کارنامه خود دارد، با اشاره به اینکه در آن زمان بنده عضو هیأت‌مدیره سازمان شهرداری‌ها بودم و این سوآپ باید از طریق دو هیأت اجرائی انجام می‌شد و سودآوری پیدا می‌کرد، گفته است: «ولی احمدی‌نژاد قسمت عمده‌ای از این مزیت را در اختیار صادق محصولی قرار داده بود البته باید اشاره کنم صادق محصولی و اسفندیار رحیم‌مشایی در آن زمان هیچ سمتی نداشتند و صرفا دوست آقای احمدی‌نژاد بودند». خیلی‌ها معتقدند ثروت افسانه‌ای محصولی ریشه در همان ماجرا دارد.
برخی سایت‌های خبری نظیر «تابناک» رقمی حدود ۱۶۰ میلیارد تومان هم برای ثروت او مطرح کرده‌‌اند که خودش تکذیب کرد. حتی برخی سایت‌ها نیز از خرید باغی به وسعت ۱۰هزار متر در نیاوران از سوی او خبر دادند. پیش از آن در سال ۱۳۸۴ «علی عسگری»، نماینده وقت مشهد در مجلس هفتم، با طرح پرونده ۵,۶ میلیون‌دلاری وی درخصوص نفت آذربایجان، اعلام کرد این موضوع در کمیسیون اصل ۹۰ در حال پیگیری است اما محصولی اعلام کرد در ۴۴ مزایده شرکت کرده و فقط در سه مزایده برنده شده و درآمدهای او حاصل آن مزایده‌هاست. صادق محصولی درباره ثروت خود به ایسنا، گفته: «در اسلام نسبت به تولید ثروت نظر مثبت است؛ اما چگونه خرج‌کردن آن نیز مهم است؛ بنابراین نه‌تنها باید از راه مشروع به دست آمده باشد، بلکه باید در راه مشروع نیز مصرف شود». وی در زمانی دیگر در پاسخ به چگونگی انباشت ثروت میلیاردی‌اش در ۱۰سال، این ثروت را «متعلق به امام زمان» دانسته و گفته بود «این امانتی است که پس از ظهور حضرت در اختیار ایشان قرار می‌گیرد». وی همچنین تأکید کرده بود ثروتش از «راه حلال» کسب شده است. «روح‌الله حسینیان»، از حامیان محصولی در مجلس هشتم، در پاسخ به سؤالی مبنی بر احتمال استفاده از پول محصولی به نفع تبلیغات انتخاباتی احمدی‌نژاد، گفته بود: «اصولگرایان باید یک نفر پول‌دار داشته باشند تا از آنها حمایت کند تا بتوانند رأی بیاورند». در ماجرای یکی از مناظره‌های سال ۸۸، بحث سوآپ نفت و وام ۴۰ میلیاردتومانی احمدی‌نژاد به صادق محصولی بین طرفین مطرح شد اما احمدی‌نژاد همه را انکار کرد و گفت: «درباره پرونده نفت اردبیل هم قوه قضائیه می‌گوید جلو آن را گرفته‌‌اند زمانی‌که حضرت‌عالی آنجا بودید، همین آقای محصولی و پولش را می‌گویند. شما گفتید ۴۰ میلیارد تومان به دستور من به محصولی (وزیر کشور) وام داده‌اند، این اسناد را به قوه قضائیه بدهید و حتی اگر یک ریال محصولی در عمرش از بانکی وام گرفته است، همه آن مال کروبی و تیمش، چه رسد به ۴۰ میلیارد تومان؛ این بازی‌های تبلیغاتی است»
