خبر لغو کنسرت‌ها، ماجرای تازه‌ای نیست اما دردش همچنان به قوت خود باقی است. بعد از لغو کنسرت فرزاد فرزین در سبزوار، کنسرت گروه وزیری هم که قرار بود بیست و سوم اسفند به خوانندگی وحید تاج در طرقبه مشهد برگزار شود، از سوی دادستانی این شهر لغو شد. این در حالی است که گروه، مجوز برگزاری کنسرت را از وزارت فرهنگ و ارشاد دریافت کرده بود اما خبر لغو توسط دادستانی به نیروی انتظامی داده شد و آن'ها از برگزاری کنسرتی که بلیت های آن فروش رفته بود، جلوگیری کردند. کیوان‌ساکت (سرپرست گروه وزیری) در گفت‌وگو با روزنامه‌قانون با اشاره به لغو کنسرت این گروه می‌گوید: شاید لغو یک کنسرت پاپ را نتوان با لغو کنسرت موسیقی ایرانی مقایسه کرد. با تمام احترامی که برای خوانندگان پاپ قایلم اما باید بگویم که کار آنان بیشتر جنبه سرگرمی دارد اما موسیقی ایرانی فرهنگ‌ساز است. ما مدت‌ها برای اجرای این ارکستر کار کردیم؛ موسیقی ایرانی نفسگیر است. در تاریخ مکتوب موسیقی اصیل و ملی، یک کلمه نا به جا و درشت تر از گل پیدا نمی‌کنید. هنرمندان موسیقی ایرانی در ساختن جامعه نقش داشتند؛ شرافت و تقدس از آثار موسیقی ایران می‌بارد. وقتی جلوی این موسیقی را می گیرند انگار جلوی فرهنگ سازی و اخلاق‌سازی را گرفته اند.

او ادامه می‌دهد: چرا موسیقیِ فرهنگ‌ساز را تحت فشار قرار می‌دهند. ما در این ارکستر از شعرهای مولانا، حافظ و سعدی استفاده کرده‌ایم. برای من تعجب‌آور است که متولیان امور مذهبی در شهر مشهد، کنسرت‌های اینچنینی را لغو می‌کنند اما در برنامه های انتخاباتی خود، از یک خواننده معلوم الحال استفاده می‌کنند! اما با موسیقی اصیل ایرانی که انسان‌ساز است، مشکل دارند. خواننده‌ای که این‌ها از او حمایت کردند، دیدیم که چطور در زلزله کرمانشاه به قربانیان حادثه و خانواده آنان توهین کرد؛ جالب است که این افراد مورد حمایت قرار می‌گیرند!

این موسیقی‌دان با اشاره به اینکه موسیقی ایرانی مورد جفا و بی‌مهری قرار می‌گیرد، بیان می کند: من روی سخنم با وزیر محترم ارشاد است؛ چرا برای این وضعیت چاره ای نمی اندیشید تا خط شما را بخوانند؟ وزارت ارشاد مجوز می‌دهد، اما یک نهاد محلی که هیچ گونه صلاحیت و مسئولیتی در مقابل این امر ندارد، به خودش اجازه می‌دهد به راحتی مجوز این وزارتخانه را نادیده بگیرد؛ وقتی هیچ‌کس مجوزهای ارشاد را قبول ندارد چرا به کار خود ادامه می‌دهید؟ چرا هنرمندان باید از ارشاد مجوز بگیرند در حالی که هیچ تعهدی وجود ندارد؟ این مجوزها چه سودی دارند؟ آیا بهتر نیست ما از همان نهادهایی که کنسرت ها را لغو می کنند مجوز بگیریم؟

او اضافه می کند: اگر وزارت فرهنگ و ارشاد، قدرت ایستادن پایِ مجوزها و رای هایش را ندارد، بهتر است این کار را رها کند و هنرمندان بروند مجوزهای‌شان را از داداستانی و امام جمعه بگیرند! آیا کارمند وزارت ارشاد می تواند ماشین من را جریمه کند؟ وزارت ارشاد می تواند کسی را بازداشت کند؟ اگر این وزارتخانه نمی تواند از حکم خود دفاع کند، دولت باید تدبیری بیندشید. چرا این همه سنگ بر سر راه هنر می اندازند؟ موسیقی ایرانی، نمونه بارز اخلاق مداری است، نوازدگان این موسیقی، تا وضو نمی گرفتند دست به ساز نمی‌بردند! وظیفه وزارت فرهنگ و ارشاد، دفاع از هنرمندان است و اگر نمی تواند این کار را انجام دهد بهتر است تعطیل شود.

ساکت در پایان سخنان خود در رابطه با نقش خانه موسیقی می گوید: متاسفانه خانه موسیقی در سال های اخیر، نه تنها کاری نکرده بلکه موجب بی اعتمادی عده زیادی از اعضای خود شده است؛ به طوری که اعضای تمام کانون های خانه موسیقی۱۵ هزار نفر هستند اما در مراسمی که خانه موسیقی برگزار می کند، بیش از ۷۰۰ تا ۸۰۰ نفر شرکت نمی کنند. در مجموع می توان گفت آرای تمام کانون ها حتی به ۱۰ درصد نیز نمی رسد.