خانه موسیقی فشل و ماجرای هزینه‌های درمان استاد شجریان (سیدابوالحسن مختاباد)

تا پیش از آنکه دکتر عبدالکریم سروش به شکل عمومی اعلام کند، دولت هزینه‌های درمان استاد شجریان را در تمامی این سال‌ها پرداخت می‌کرده است، تعداد بسیار کمی از افراد از این موضوع اطلاع داشتند. اما با انتشار این موضوع از سوی آقای سروش، و ذکر این نکته که منبع او برای این موضوع موثق است ؛ ماجرا به سمتی رفت که دست‌اندرکاران خانه موسیقی ماجرا را تایید کنند و اخیرا هم آقای نوربخش در گفت‌وگو با نشریه اندیشه پویا آن را علنا اعلام کند.
طبیعی است که بسیاری از اهالی موسیقی و افکار عمومی، از اینکه دولت چنین هزینه‌ای را تقبل کرده است، نه تنها مشکلی ندارند بلکه بسیار خرسندند، اما شاید گروهی معترض باشند که دولت با چه مجوزی چنین هزینه‌ای را تقبل کرده است که طبعا دولت و وزارت بهداشت می‌توانند در این زمینه اطلاع‌رسانی کنند.
سخن نگارنده اما نگاه به این موضوع از زاویه‌ای دیگر است. در واقع انتقاد به دوستان خانه موسیقی است که برای تامین هزینه درمان استاد شجریان به دولت متوسل شدند.
یک دلیل چنین رویکردی را به کم‌دانشی این دوستان در زمینه فعالیت‌های صنفی و البته رویکرد رانت‌خوارانه‌ای باید جست‌وجو کرد که در تمامی این سال‌ها در خانه موسیقی حاکم بوده است و اینکه همیشه دست آنها پیش دولت دراز بوده است و همیشه آویخته به بودجه و امکانات دولتی بوده‌اند.
اتفاقا در دوره‌ای که ریاست شورای عالی بر عهده استاد شجریان بود و نگارنده هم به عنوان بازرس، در چند جلسه‌ای با حضور ایشان مشارکت داشتم، سخت مخالف چنین رویکردی بود. حتی یک‌بار برای تامین بقیه بدهی خانه موسیقی بابت ساختمان اصلی این نهاد (ساختمان کنونی در خیابان فاطمی)، ایشان بود که پیشنهاد دادند به جای توقع از دولت، کنسرت برگزار شود و درآمد حاصل از کنسرت را به پرداخت بقیه بدهی اختصاص دهند و جالب اینکه در این مسیر خودشان پیشگام شدند و به یاد دارم در سال ۱۳۸۷ کنسرتی در تالار وزارت کشور برگزار شد و رقمی بالغ بر ۴۷ میلیون تومان به خانه موسیقی دادند (به قیمت دلار می‌شود حدود ۴۷ هزار دلار) و البته با بی‌تدبیری همین دوستان خانه موسیقی در ارزیابی نادرست استقبال از دیگر کنسرت‌ها، بخشی مهم از همین پول صرف پرداخت اجاره کنسرت‌های دیگری شد که فروشی نداشتند؟
البته هیات مدیره تلاش کرد با مکاتبه با وزارت کشور بابت همین موضوع تخفیف بگیرد که به خاطر ندارم موفق شدند یا نه؟
اما خانه موسیقی از همین تجربه استاد شجریان می‌توانست درس بگیرد و به جای آویزان شدن به دولت برای تامین هزینه، به برگزاری کنسرت برای تامین هزینه‌های استاد شجریان اقدام می‌کرد و به گمان من این ظرفیت چه از طرف مردم و چه از طرف هنرمندان و دوستداران ایشان وجود داشت که چنین کاری انجام شود و حتی بنای یک کار مستمر گردد و صندوقی تشکیل شود از طرف خانه موسیقی برای آنکه به دیگر هنرمندان هم از این ناحیه کمک‌هایی صورت بگیرد.
اما متاسفانه کم‌دانشی، ‌تنبلی ذاتی و مشورت نکردن با آگاهان و… سبب شده تا این روزها خبرهایی را بشنویم که زیبنده نام و جایگاه استاد شجریان نیست.