تخریب پس از تخریب، توهین پس از توهین، انتقاد پس از انتقاد، این خلاصه مواجهه برخی نهادها و البته یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی که به واسطه گسترده‌ترین ردصلاحیت تاریخ جمهوری اسلامی و کمترین مشارکت ثبت شده در تاریخ ایران پس از انقلاب، یکپارچه در اختیار اصولگرایان قرار گرفته، با دولت دوازدهم است. حسن روحانی در قامت رییس‌جمهوری ایران این روزها و در ماه‌های پایانی حضورش در قوه مجریه، در شرایطی از غلبه بر شدیدترین تحریم‌های اقتصادی تاریخ جهان و دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری سابق امریکا خرسند است که احتمالا می‌داند حالا نوبت به جدال او با مخالفان داخلی‌اش فرا رسیده است. مخالفانی که به‌زعم ناظران، گاهی اوقات مواضع‌شان در قبال دولتی‌ها به نسبت شبیه به خواست برخی مخالفان فرنگ‌نشین نظام جمهوری اسلامی است و از قرار معلوم هدف وسیله را توجیه می‌کند که اگر غیر از این بود، شاهد حدیث «منقل» و «ملاقه» و افزودن این واژگان به ادبیات سیاسی ایران، آن هم برای تخریب عالی‌ترین مقام انتخابی جمهوری اسلامی نبودیم. واژه‌ای که یکی از جدی‌ترین رویارویی‌ها میان ساکنان ساختمان شیشه‌ای جام جم و اهالی میدان پاستور را رقم زد و در نهایت با عذرخواهی رییس سازمان صداوسیما همراه شد تا حداقل برای مدتی هم که شده، آتش‌بس بر روابط دولت و مخالفان دارای پست و مقامش حاکم شود.در گیرو‌دار این زد و خوردهای سیاسی، موضع دولتی‌ها مشخص بود. حسن روحانی در این زمینه و مقابل تخریب‌ها حتی کلامی به زبان نیاورد و ترجیح داد به جدال لفظی خود با بهارستانی‌ها ادامه دهد، ولی رییس دفتر رییس‌جمهوری، سخنگوی دولت، معاون پارلمانی رییس‌جمهوری، وزیر ارشاد، مشاور رییس‌جمهوری، معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی دفتر رییس‌جمهوری و … به انتقاد از صداوسیما و میهمانش پرداخته و از آنچه «زوال اخلاق» می‌خواندند، انتقاد کردند. در این میان یکی از چهره‌های رسانه‌ای نزدیک به دولت، از تحریم برخی وزرا توسط صداوسیما نوشت. او نامی از وزرایی که مدعی بود در فهرست تحریم صداوسیما قرار گرفته‌اند، به میان نیاورد ولی تاکید کرد که آنان خواستار عذرخواهی جام‌جم شده‌اند، در غیر این صورت از حضور در جلسه دولت و رویارویی با عبدالعلی علی‌عسکری خودداری خواهند کرد. تا آن زمان تنها واکنش صداوسیما بیانیه شبکه ۴ بود که در آن خبری از عذرخواهی از رییس‌جمهوری نبود؛ از این‌رو همگان انتظار نوع مواجهه دولتی‌ها با رییس صداوسیما را داشتند که ظهر روز گذشته خبر عذرخواهی رسمی علی‌عسکری منتشر شد. این مقام مسوول در نشست هفتگی با معاون و مدیران سیما به آنچه از سوی باشگاه خبرنگاران جوان -خبرگزاری وابسته به این نهاد- اظهارات نسنجیده و دور از شأن میهمان یکی از برنامه‌های زنده شبکه۴ خوانده، اشاره و تاکید کرد: «این اظهارات باعث تکدر خاطر بینندگان فهیم شبکه ۴ سیما و خدمتگزاران دلسوز نظام شد و اینجانب با ابراز تاسف، از مخاطبان فرهیخته رسانه ملی و ریاست محترم جمهوری به نوبه خود عذرخواهی می‌کنم.» همین اظهارات کوتاه و البته عذرخواهی رسمی رییس صداوسیما از قرار معلوم موجبات حضور وزرا در جلسه دولت را که با حضور علی‌عسکری برگزار شد، فراهم آورد؛ چنانکه محمد مهاجری در کانال تلگرامی خود نوشت: «امروز صبح شنیدم عده‌ای از وزرا بدون قصد حضور در جلسه هیات دولت، برنامه‌های کاری خود را تنظیم می‌کردند که خبر عذرخواهی رییس صداوسیما را دریافت کردند. بعد از انتشار این خبر، تصمیم این وزیران تغییر کرد و در نشست دولت حاضر شدند. قبلا برخی اعضای هیات دولت، شرط حضور خود را عدم شرکت رییس صداوسیما در جلسه دولت یا عذرخواهی وی اعلام کرده بودند.» مطابق قانون صداوسیمای جمهوری اسلامی نهادی زیرمجموعه رهبری محسوب شده و عملا هیچ یک از نهادهای نظارتی، به معنای واقعی کلمه نظارتی بر کردار این سازمان ندارند؛ هرچند شورای نظارت بر صداوسیما با حضور نمایندگانی از دولت و مجلس و قوه قضاییه تشکیل شده و می‌تواند به عملکرد این سازمان نظارت کند ولی نه اختیار کافی را دارد و نه اقداماتش از ضمانت اجرا برخوردار است؛ با این حال این نهاد نیز از قافله جا نماند و توهین میهمان برنامه «زاویه» به رییس‌جمهوری را محکوم کرد و به صداوسیما بابت این مساله «تذکر» داد و از «برخورد قاطع» با «عوامل موثر» در این توهین خبر داد. هر چند هم عرف سیاست ایران و هم اختیارات این نهاد، گواه آن است که شورای نظارت نمی‌تواند اقدام خاصی را ترتیب دهد.
شأن روحانی و روحانیت
این عذرخواهی اما از قرار معلوم موجبات خرسندی پاستورنشینان را فراهم نیاورده یا دست‌کم به‌طور تام و تمام کدورتی که ایجاد شده را نزدوده است؛ چنانکه روز گذشته ۲ نفر از آنان از لزوم حفظ شأن نفر دوم جمهوری اسلامی بر اساس قانون اساسی سخن به میان آوردند. حسینعلی امیری، معاون پارلمانی روحانی در همین راستا به خبرگزاری برنا گفته است: «لباس روحانیت، لباس ادب و آداب و لباس معنویت و اخلاق است. زیبنده نیست فردی ملبس به لباس روحانیت در رسانه ملی با میلیون‌ها بیننده از مرز ادب عبور و به دومین شخص مملکت که او نیز یک روحانی است، توهین کند. زیبنده نیست که این فرد با ادبیاتی سخیف و زشت به مجموعه‌ای از کارگزاران نظام اهانت کند.» محمد شریعتمداری، وزیر کار نیز دیگر عضو کابینه بود که به این غائله واکنش نشان داد و در توییتی نوشت: «وقتی منطق نقد فرو می‌پاشد، توهین، جای آن می‌نشیند. طبیعتا توهین‌کننده نباید قدر ببیند و بر صدر نشیند. زاویه و پس از آن رویکرد صداوسیما اما نشان داد گویا بعضی نه در آزادی بیان که در آزادی توهین هم چک سفید امضا دارند.» همه اینها کنار هم می‌تواند فعلا نوید پایان حملات به روحانی و دولت رو به پایانش را دهد ولی نزدیکی به انتخابات از یک‌سو و افزایش احتمال بازگشت ایران و امریکا به میز مذاکره، کنار تلاش‌های اصولگرایان برای ایستادگی مقابل دولت، می‌تواند از تداوم این تنش‌ها و آغاز دوباره این جنجال‌ها حکایت کند؛ جنجال‌هایی که روحانی نه‌تنها با آن بیگانه نیست، بلکه به لطف ۷ سال حضورش در راس قوه مجریه، به خوبی با آن عجین شده است.
