آرزوی خانیکی در تولد ۷۴ سالگی: امید دارم خداوند برای جوانان ایرانی افقی گشوده رقم بزند
تهران-ایرنا-هادی خانیکی استاد دانشگاه در هفتادوچهارمین سالروز تولدش گفت: آرزویم خلاصه می‌شود در اینکه خداوند برای ایران روزهای پیش بیاورد و دوم اینکه خداوند برای تک‌تک شماها هم روز خوشی داشته باشد و با امید زندگی کنید و افق پیش‌روی‌تان گشوده باشد؛ امید برای من آرزو نیست، واقعیت است.
به گزارش ایرنا، بزرگداشت هادی خانیکی با عنوان «در میان ما» روز دوشنبه پنجم آبان ماه در دانشکده مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی، با حضور جمعی از استادان دانشگاه برگزار شد.
هادی خانیکی، در این مراسم گفت: دانشگاه ملی جای حرف زدن نیست؛ خودِ دانشجوها می‌گفتند می‌خواهیم برنامه‌ای داشته باشیم که فقط حرف نباشد. من طبیعتاً باید پیش از هر چیز تشکر کنم، به‌ویژه از آن جهت که این برنامه به همت دوستان دانشجو برگزار شد و من توفیق داشتم باعث خوشحالی آن‌ها شوم. از این بابت سپاسگزارم که بیش از آنچه خودم باور دارم، برای من حرمت قائل هستند.
وی افزود: امیدوارم دوستان دانشجو، استادان، همکاران و همه کسانی که در این جمع هستند، زندگی آرمانی داشته باشند. به‌نظر من، آرمان واقعیِ زندگی در همین زیستن است. خلاصه آرزوی من امروز در دو جمله می‌گنجد: یکی اینکه خداوند برای ایران روزهای بهتری پیش بیاورد و دیگر اینکه برای تک‌تک شما روزهای خوش و افقی گشوده رقم بزند. با امید زندگی کنید، چراکه خداوند در دل سختی‌ها، همیشه روزنه‌هایی از امید می‌گشاید.
خانیکی با اشاره به یک خاطره گفت: برای من، امید آرزو نیست؛ «آرزو اندیشی» نیست، بلکه واقعیتی است. به یاد دارم در یکی از روزهای زمستان گذشته، علی درستکار مرا دعوت کرد تا در برنامه‌ای شرکت کنم. دیدم کسی که با همه‌ی شایستگی‌هایش، در نظام رسمی رسانه‌ای مورد بی‌مهری قرار گرفته بود، یک تعمیرگاه شرکت واحد را تبدیل کرده به استودیویی که در آن بهترین برنامه‌ها ساخته می‌شود. سخن من ناظر به همین واقعیت است؛ واقعیتی که از دل آرزوها بیرون می‌آید.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: روی صحنه‌برنامه‌های درستکار، یک قالی پهن بود که داستانی داشت؛ خواهر و برادری آن را به میراث برده بودند، اما نتوانسته بودند با هم نگهش دارند؛ آن را بریدند تا هرکدام یک‌سومش را جدا داشته باشند. ما نباید مثل آنان میراث‌مان را همین‌طور نصف کنیم، باید آن قالی را تمام‌قد نگه داریم، چون به صورت پیوسته معنا و زیبایی دارد.
وی گفت: برای نسل جوان، خاطره و آرزو همچنان مهم است. شاید در این زندگی آرمانی، جشن تولد دیگر معنای گذشته را نداشته باشد، اما باید به یاد بیاوریم شعر معروف هوشنگ ابتهاج را که برای معشوقش سرود و گفت: «در شبِ جشنِ تولد، هزار دخترِ بافنده، در قفسِ تنگِ کارگاه‌اند.» آن تصویر، در یک‌سو تولد و زندگی را نشان می‌داد و در سوی دیگر، واقعیت تلخ را. اما با همان نگاه به آینده و آرزویی که من و دعای شما پشت آن هستیم، می‌توانیم امیدوار باشیم که آینده‌ای بهتر از امروز در پیش داریم.
هادی خانیکی مصداق بارز انسان توسعه‌گرا و توسعه‌مدار است
محمد مهدی فرقانی استاد بازنشسته دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی و پیشکسوت روزنامه‌نگاری، با اشاره به آغاز آشنایی اش با خانیکی از روزنامه کیهان گفت: اوایل دهه ۶۰، خانیکی به کیهان آمد و این دوستی تا امروز ادامه دارد، اجازه دهید خاطره‌ای بگویم و بعد چند ویژگی را به بهانه همان خاطره نقل کنم.
وی اظهار داشت: پیش از ایشان و تیمی که با هم آمدند، گروه‌های زیادی پس از انقلاب به کیهان آمده بودند تا این روزنامه را هدایت و تا حدی ایدئولوژی را در بدنه روزنامه تزریق کنند اما متأسفانه بیشتر آن‌ها تند و تیز بودند، فضای سردی داشتند و جاذبه‌ای ایجاد نمی‌کردند، در حالی‌که در لحظه‌لحظه همکاری با هادی خانیکی، جوهر دیگری دیدم.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: این‌گونه نیست که هادی خانیکی امروز «مداراجو» شده باشد یا فضای پس از انتخابات ۷۶ بر ایشان تأثیر گذاشته باشد؛ از همان اوایل دهه ۶۰، برخلاف گروه‌های قبلی، اهل مدارا، گفت‌وگو و تعامل بودند، به معنای واقعی کلمه اهل ارتباط بودند. به همین دلیل هم دوستی ما خیلی زود شکل گرفت و تا امروز پایدار مانده است.
فرقانی با تشکر ازبرگزارکنندگان این مراسم بزرگداشت گفت: برگزاری چنین مراسمی در این زمانه بی‌وفایی، تندی، تیزی، بداخلاقی و شکستن حرمت‌ها، بسیار ارزشمند است. امیدوارم شما فرزندان عزیز به این سنت حسنه ادامه داده و تندی‌های زمانه را با رسم قدرشناسی و حرمت‌گذاری پاسخ دهید.
وی با اشاره به ارتباط چهل‌وچند ساله میان خود و خانیکی گفت: سخنم را در دو سه جمله جمع‌بندی می‌کنم: توسعه در هر کشوری نیازمند انسان‌های توسعه‌یافته و توسعه‌گراست. بدون انسان‌های توسعه‌گرا، هیچ حکومتی هرگز موفق به پیشبرد توسعه نخواهد شد. هادی خانیکی مصداق بارز انسان توسعه‌گرا و توسعه‌مدار است؛ انسانی که هم خودش را به توسعه رسانده و هم محیط اطرافش را و مصادیقش بسیار است.
خانیکی، شبکه‌ای گسترده از روابط انسانی است
سید محمد مهدی‌زاده سرپرست دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، با تشکر از دانشجویان دانشکده علوم ارتباطات، به‌ویژه انجمن‌های علمی که بانی اصلی این نشست بودند، گفت: هادی خانیکی شخصیتی چندبعدی است؛ استاد دانشگاه، کنشگر فرهنگی و انسانی اخلاق‌مدار. یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی او خوش‌بینی به ذات انسان است. هرگز ندیده‌ام درباره کسی بد بگوید یا حتی در برابر بدی دیگران، نیکی‌هایشان را نادیده بگیرد. او اهل کینه و بدبینی نیست، در ذهنش برای کسی پرونده نمی‌سازد و علیه کسی توطئه نمی‌کند.
وی گفت: خانیکی انسانی ساده و بی‌تکلف است؛ میان خود و دیگران دیواری نمی‌کشد. دانشجویان، کارکنان و حتی نیروهای خدمات دانشگاه به راحتی با او گفت‌وگو می‌کنند، و همین احساس نزدیکی راز محبوبیت اوست.
مهدی‌زاده اضافه کرد: خانیکی همواره امیدوار است؛ حتی در سخت‌ترین شرایط سیاسی، اجتماعی یا دوران بیماری، ایمان و امید خود را حفظ کرده است. به باور او، امید نیرویی است که گشایش می‌آفریند و از دل هر دشواری فرصتی می‌سازد. خانیکی در دوران بیماری نیز از تجربه خود برای آگاهی‌بخشی بهره گرفت و با انتشار یادداشت‌هایی درباره مواجهه با سرطان، از رنج، زمینه‌ای برای آموختن ساخت.
وی گفت: او تنها یک فرد نیست، بلکه شبکه‌ای گسترده از روابط انسانی است. کمتر کسی را می‌توان یافت که در میان اقشار مختلف جامعه، از دانشگاهیان و روحانیان تا سیاسیون چپ و راست، با او آشنا نباشد. سرمایه اجتماعی او بر پایه صداقت و اعتماد شکل گرفته و همواره در خدمت یاری به دیگران بوده است.
این استاد دانشگاه گفت: خانیکی برای بسیاری پناه و واسطه خیر است؛ چه برای یافتن پزشک، شغل یا رفع گرفتاری. امید، تواضع و یاریگری اجتماعی سه ویژگی ماندگار اوست. برای دکتر خانیکی آرزوی تندرستی، عمر با برکت و تداوم حضور مؤثر در دانشگاه و جامعه دارم.
در بخشی از این برنامه گروه موسیقی فولکلور «فریاد صبا» به اجرای موسیقی خراسانی پرداخت.
پس از آن خانیکی شمع تولد ۷۴ سالگی خود را فوت کرد و کیک تولد را در میان تشویق و تبریک دانشجویان و استادان بُرید.
در این نشست، ماندانا تیشه‌یار عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، احسان شاه‌قاسمی، عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، استادان دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه تهران و دیگر دانشگاه‌هاحضور داشتند.
