به موازات دوستی‌ها و مهربانی‌ها بکوشید تا شیوه رقابت سالم را به آنان بیاموزید؛ شیوه‌ای که در سرتاسر زندگی در همه ساحت‌های اقتصادی و اجتماعی و اداری و علمی باید راهنمای آنان باشد؛ رقابتی فارغ از کینه و حسد و بدخواهی و کارشکنی و توطئه‌ها و پرونده‌سازی‌ها.
محمدعلی موحد در پیامی صوتی به مناسبت اول ماه مهر و آغاز سال تحصیلی ۹۹-۹۸ که امسال زنگ آن در مدرسه ایشان در تبریز زده شد، از معلمان خواست به دانش‌آموزان هنر دوست داشتن و دوست داشته شدن را بیاموزید.
به‌گزارش «ایران آنلاین»، متن کامل پیام صوتی این استاد برجسته حقوق و تاریخ و ادبیات که دیروز در مدارس استان آذربایجان شرقی پخش شد، به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
از من خواسته‌‌اند که به مناسبت بازگشایی مدارس و آغاز سال نوی تحصیلی، احساسی را که در دل دارم بر زبان آورم. لحظه و ساعتی که نوای زنگ، آغاز سال تحصیلی نویی را اعلام می‌دارد، برای من یکی از مقدس‌ترین و پرمعناترین لحظات است. پیام من امروز طبعاً در درجه اول خطاب به معلمان و آموزگاران شریف است؛ می‌خواهم این عزیزان متوجه این نکته باشند که پدران و مادران این کشور گرامی‌ترین و ارجمند‌ترین چیزی را که دارند به دست شما می‌سپارند. قرار است آنان را خواندن و نوشتن یاد دهید. قرار است اولین جرقه برای روشن کردن مشعل دانش و معرفت در دل‌های کودکان ما به دست شما زده شود، اما در کنار تعلیم خواندن و نوشتن، شما سه چیز مهم‌تر دیگر نیز باید به آنان بیاموزید:
اول آنکه خداوند طبع جست‌وجوگری به ابنای بشرعطا کرده است. بکوشید تا این موهبت الهی را در نهاد فرزندان ما تقویت کنید و نیرو بخشید. مبادا شیوه تعلیم شما چنان باشد چون بارقه مبارک ربانی در دل‌های کودکانی که سرنوشت آینده کشور را به دست خواهند داشت سرکوب گردد و خدای ناکرده به خاموشی گراید.
دومین چیزی که باید به کودکان ما بیاموزید هنر دوست داشتن و دوست داشته شدن است. مدرسه آموزشگاه دوستی‌های دیرپا، بی‌غل و غش و خالی از طمع و ریا است؛ یک جاذبه مرموز ملکوتی هست که بچه‌ها را به سوی همدیگر می‌کشاند و آنان بدون ملاحظه وابستگی‌های خانوادگی، بدون توجه به جایگاه و پایگاه اجتماعی والدین‌شان با یکدیگر می‌جوشند و دوست می‌شوند و این امر مقدسی است؛ بکوشید تا بچه‌ها قدر این دوستی‌ها را بشناسند و رشته مودتی را که با صفا و صمیمیت در میان‌شان برقرار می‌شود همچنان پاک و بی‌آلایش نگه دارند و این دوستی‌ها را توشه زندگی خود بدانند.
سوم آنکه به موازات دوستی‌ها و مهربانی‌ها بکوشید تا شیوه رقابت سالم را به آنان بیاموزید؛ شیوه‌ای که در سرتاسر زندگی در همه ساحت‌های اقتصادی و اجتماعی و اداری و علمی باید راهنمای آنان باشد؛ رقابتی فارغ از کینه و حسد و بدخواهی و کارشکنی و توطئه‌ها و پرونده‌سازی‌ها.
اینک دست دعا به درگاه خداوند بر می‌داریم تا باران رحمت و برکت خویش را از سر و روی فرزندان ما دریغ نفرماید و مدارس ما را از شور و نشاط و شادمانی و اشتیاق و عطوفت و مهربانی لبریز دارد.
یا محول الحول والاحوال حول حالنا الی احسن الحال
آمین
