چرا روحانی حق نقد ندارد؟گزارش آفتاب یزد از واکنش دلواپسان به اظهارات رئیس جمهوری در آیین بازگشایی نمایشگاه مطبوعات
آفتاب یزد – مریم علیزاده منصوری: خدا رو شکر که هرکدامشان یک ابزارِ ابراز دلواپسی دارند تا از طریق آن دلنگرانی هایشان را به نمایش بگذارند که اگر غیر از این باشد دلواپسی هایشان در دلهایشان تجمع می‌کند و یک دفعه و در یک حرکت غافلگیرانه فوران می‌نماید و در این هنگام است که با لنگه کفش و چماق دلواپسانه شان به سوی مردم هجوم می‌برند. البته حق مسلم هر جناح، تفکر، حزب و گروهی است که رسانه‌ای در اختیار داشته باشد و در آن به نقد منصفانه و یا تمجید به دور از تملق و غلو بپردازد و این مهم یکی از ملزومات جوامعی است که عنوان توسعه یافتگی و دموکراسی را به دنبال خود یدک می‌کشد. اما در ادبیات دلواپسان این موارد تعریف نشده است و جستجوی واژه‌های نقد منصفانه و عادلانه و تمجید عاری از تملق و غلو کاری بس عبث است و قطعا نتیجه‌ای جز اِرور نخواهد داشت! چراکه در سیستم دلواپسی اینگونه آمده است که هرچه ما بگوییم درست است و در صورت مخالفت، باید پیه انواع و اقسام هجمه‌های بکار برده را به تن هایتان بمالید. همین افراد با چنین هویتی، کوچک ترین نقدی را برنمی‌تابند و حالشان بد می‌شود و داد و فغان به راه می‌اندازند و تا توان دارند در رسانه هایشان شخص منتقد را می‌کوبانند. برایشان هم تفاوتی نمی‌کند که این شخص نفر دوم مملکت و رئیس جمهوری باشد یا یک فرد عادی. بنا، بنای کوباندن است و بس.
بازی جدید دلواپسان
داستان از این قرار است که حسن روحانی، رئیس دولت تدبیر و امید در آیین گشایش بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات، رسانه‌ها را باید مظهر اعتدال و عقلانیت دانست. از رسانه‌ها خواست تا دست از تخریب اشخاص بردارند و از یاس آفرینی و سلب اعتماد مردم بپرهیزند. رئیس جمهوری در این مراسم چنین گفت: «انتقاد حقی همگانی و مفید است اما تخریب دولت با پول مردم پذیرفتنی نیست. تلاش برای ریختن آبروی اشخاص خلاف آموزه‌های اسلامی است…
اشکالی ندارد که کسی با پول شخصی خود رسانه‌ای راه بیندازد و مدام از دولت انتقاد کند، اما چه کسی اجازه می‌دهد که با پول مردم و از محل بیت‌المال علیه حاکمیت و دولت منتخب، فضای تخریبی ایجاد شود.» بدین سان این سخنان روحانی به دستاویزی مبدل شد برای شروع یک بازی جدید از جانب دلواپسان مستقر در گروه‌های سیاسی!
نقد فقط حق مسلم ماست!
از همان آغازین روزهای روی کار آمدن حسن روحانی و معرفی وزرای پیشنهادی اش، دلواپسان بر سوت آغاز تخریب حسن روحانی و دولتش دمیدند و در رسانه‌هایشان دست به تخریب شخص رئیس جمهور زدند و برای آنکه حرفشان را به کرسی بنشانند و مانع از آوردن رای اعتماد گروهی از وزرای پیشنهادی بشوند، به انحاء مختلف با آبروی افراد بازی کردند. هر چه دولت روحانی پیش می‌رفت و در راستای تحقق وعده‌هایش قدم بر می‌داشت در مسیرش سنگ می‌انداختند ، با لنگه کفش به استقبالش می‌رفتند. اما همه این دلواپسی‌ها تنها مقدمه‌ای بود و مانور قدرت. زمانی که حسن روحانی کلنگ عملی نمودن اولین وعده اش را بر زمین کوباند و متبحرترین و مجرب ترین دیپلمات‌هایش را به کارزار مذاکره با ۶ قدرت جهانی فرستاد تا بلکه کمی از فشاری که بر مردم در هشت سال ریاست دولت محبوب دلواپسان وارد آمده بود، بکاهد، تازه کار دلواپسان آغاز شد. همایش و نشست و میزگرد تشکیل دادند و گفتند «ما دلواپسیم». تیم مذاکره کننده را سیبل آماج حملات خود قرار دادند. همان هایی را که سران و بزرگان نظام، بچه‌های انقلاب نامیدند و سربازان وطن، خائن دانستند و به آنها تهمت زدند و افترا بستند. تیم مذاکره کننده ایران در نهایت پس از ۲۴ ماه مجاهدت توانست به توافق جامع هسته‌ای دست یابد. برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) برای وصل آمد و توانست نظر مثبت و مطلوب تمام سران و بزرگان نظام را به خود جلب نماید .البته به سان تیر خلاصی عمل کرد برای دلواپسان و نقشه هایشان را نقش برآب ساخت و رشته‌های بافته شده‌شان را پنبه. برای تخریب برجام از به کار بردن هیچ گونه توهینی دریغ ننمودند و یک اتفاق را دستاویزی ساختند و زشت ترین توهین‌ها و الفاظ را نسبت به وزیر امورخارجه مان به کار بردند. به طوری که به محمد جواد ظریف گفتند: « ظریف غلط زیادی کرده است و به اندازه جوجه خروس غیرت ندارد». حال این دلواپسان با چنین ادبیاتی از یک نقد ساده رئیس جمهور این روزها به تب و تاب افتاده اند و در رسانه هایشان به هر طریقی روحانی را تخریب می‌کنند.
بازی از پیش باخته دلواپسان
از فردای روزی که حسن روحانی در نمایشگاه بین‌المللی از عملکرد گروهی از رسانه‌ها انتقاد کرد این رسانه هایی که بنا به گفته ی خودشان نمایشگاه مطبوعات را تحریم کرده بودند! این سخنان روحانی را به خود گرفتند و روحانی را در معرض آماج حملات خود قرار دادند. یکی از مطرح‌ترین و تلخ‌کام ترین دلواپسان که هیچ اتفاق خوشایند ملی هم نمی‌تواند کام تلخش را شیرین کند، در روزنامه‌ای که از بیت‌المال هزینه می‌کند چنین نوشت که: «روحانی در نمایشگاه مطبوعات که بایستی نماد سعه صدر دولت باشد به جای آن که با آغوش باز به استقبال منتقدین رود آنان را مورد آماج حمله قرار می‌دهد و البته این مشی از سوی دولت مسبوق به سابقه است. برخورد با منتقدین و تقلیل خط قرمز از ارزش‌های دینی و انقلابی به دولت به معنای آن است که از منظر دولت تدبیر و امید رسانه‌ها در انتقاد از ارزش‌ها و انقلاب آزاد بوده و تنها در صورتی که به دولت انتقادی داشته باشند بی‌سواد، بی‌شناسنامه و… معرفی شده و مستحق توهین و تعقیب هستند!» روزنامه دلواپس دیگری که نقد روحانی را برنتابیده و چنین آورده است که: « روحانی به جای دلجویی از رسانه‌های منتقدی که زخم خورده از تصمیمات و اقدامات دولت او هستند،
به آنها تاخت! در حالی که او در خانه ما اهالی رسانه بود؛
رعایت حرمت رسانه را با متهم کردن رسانه‌های منتقد و تعیین نحوه مجازات رسانه‌ها نشان داد!» روزنامه‌ای دیگر نیز با تیتر «حمله به همه» اظهار داشته است که: « دکتر روحانی در سومین سال دولتش برای نخستین بار در افتتاحیه این نمایشگاه حضور پیدا کرد و ضمن حمله به رسانه‌های منتقد دولت که بخشی از غایبان نمایشگاه مطبوعات امسال را تشکیل می‌دهند، آنها را به بی‌قانونی و سوءاستفاده از آزادی متهم کرد که به تعبیر ایشان از حاشیه امن برخوردارند، اما باید تنبیه و حتی تعطیل شوند! » تازه اینها تنها مشت هایی از خروارها هجمه‌ای بود که این رسانه‌ها علیه دولت روحانی به کار بستند. نمایندگان دلواپس مجلس نهمی هم ساکت ننشستند و در طول این دو روزی که از سخنرانی حسن روحانی می‌گذرد با رسانه‌های دلواپس صدها مصاحبه برای تضعیف و تخریب روحانی صورت دادند. از جمله مهرداد بذرپاش که در گفتگویی اعلام کرده است:« اینکه رئیس جمهور اینگونه با جامعه رسانه‌ای و منتقدان سخن بگویند، زیبنده نبوده و نخواهد بود؛ اینکه هر موضوعی را شبکه BBC دنبال کند ما همان خط را در کلام برخی مسئولین ببینیم نه تنها جای افتخار ندارد بلکه جای بسی تاسف است.» مهدی موسوی نژاد دیگر نماینده مجلس نیز اظهار داشته است: « مسئولین دولتی منتقدین را با عناوینی همچون افراطی مورد خطاب قرار می‌دهند و این طرز برخورد ناشی از استبداد و خودکامگی آنهاست.» عباس زارع نماینده دیگری نیز بر این باور است که «دولت و شخص رئیس‌جمهور، جاده تعامل با رسانه‌ها را یکطرفه کرده‌اند.» همانطور که گفته شد این اظهارنظرها تنها قطراتی از سیلابی است که دلواپسان و رسانه‌های دلواپس به راه انداخته اند و معلوم نیست که تا کی این بازی از پیش‌باخته را ادامه خواهند داد چراکه مدت هاست دستهایشان برای مردم رو شده است و چنته‌هایشان خالی است.
قطعا دلواپسان انتظار این را نداشتند که حسن روحانی با منطق و استدلال به آنها پاسخ دهد. باید از آنها پرسید که آیا واقعا از شخص رئیس جمهور توقع دارند که به تخریب‌ها، هجمه‌ها، توهین‌ها و سایر حربه‌هایی که برای حمله به دولت استفاده می‌کنند، پاسخی ندهد و تنها سکوت نماید؟ که قطع به یقین چنین انتظاری عقلانی نیست. در ثانی اگر روحانی پاسخ هجمه‌های این افراد را با زبان نقد و منطق نمی‌داد همین آقایان دلواپس در رسانه‌هایشان در بوق و کرنا می‌کردند که حتما رئیس‌جمهور یک ضعفی دارد که جواب ما را نمی‌دهد یا آنکه جوابی برای انتقادات ما ندارد. به هر روی آنچه مبرهن است این است که کوس رسوایی این دلواپسان مدت‌هاست که در سپهر سیاسی ایران شنیده می‌شود و حنایشان مدت هاست که برای ملت ایران رنگی ندارد و این تخریب‌هایشان فقط گل به خودی است و بس.
