آرمان ملی: اظهارات اخیر اسحاق جهانگیری و محمدباقر نوبخت درباره وضعیت اقتصادی کشور، واقعیت‌های موجود و راه‌های برون‌رفت از مشکلات، بعضی از جریان‌ها را نگران و آشفته کرده است، زیرا این اظهارات از سوی معاونان رئیس‌جمهوری، بیان‌کننده حقایقی است که مخالفان دولت با شعارها و وعده‌های پوپولیستی، نمی‌خواهند به گوش مردم برسد. تیتر نخست روز چهارشنبه کیهان به حمله‌ای دوباره علیه دولت اختصاص یافته و جالب آنکه گزارش خود را در مخالفت با اظهارات جهانگیری شروع می‌کند.
حل و فصل مشکلات کشور با انسجام
معاون اول رئیس‌جمهوری در آن بخشی از صحبت‌هایش که دست بر قضا گزارش کیهان نیز با آن شروع می‌شود، می‌گوید: «اگر می‌خواهیم مسایل کشور و مشکلات مردم را حل کنیم جز از طریق تفاهم، انسجام و مشارکت ملی قابل انجام نیست.» همین جمله برای کیهان‌نشینان و دیگر مخالفان دولت کافی است تا دم خروس‌شان نمایان شود؛ زیرا اگر آنها نیز دغدغه رفع مشکلات مردم را داشته باشند، با چنین نگرشی مبنی بر انسجام، همکلام و همراه می‌شدند اما آنها می‌دانند که با تفاهم و انسجام، منافع حزبی و جناحی‌شان تامین نمی‌شود و به همین دلیل است که اظهارات و مواضع‌شان همواره نه در جهت تفاهم بلکه در جهت انشقاق و شکاف میان مسئولان و مردم، میان نهادهای مختلف حاکمیتی و همه مسئولان بوده است و همین موضع‌گیری عجولانه علیه اظهارات دولتی‌ها نشان می‌دهد که منافع ملی، چندان در اولویت این جریان قرار ندارد.
مشارکت حداکثری، به ضرر تندروها
اما بخش دیگری از صحبت‌های معاون اول رئیس جمهوری و نوبخت واکنش کیهان را به دنبال داشته، به واقعیت‌های امروز کشور اعم از تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی موجود مربوط می‌شود؛ این در حالی است که بعضی از جریان‌های مخالف دولت سعی می‌کنند با طرح وعده‌های توخالی، غیرواقعی و به دور از بضاعت‌های امروز کشور، اول آنکه انتظارات جامعه را بالا ببرند، دوم بهره‌برداری انتخاباتی از این وعده‌ها داشته باشند و سوم، امید مردم را هر روز کمرنگ کنند زیرا خوب می‌دانند که تحرکات سیاسی‌شان در پایین بودن مشارکت مردم به نتیجه می‌رسد. ایرنا پلاس نوشت؛ این روزنامه نه تنها علاقه‌ای به ارائه واقعیت‌ها برای مردم ندارد بلکه تلاش می‌کند با اتهام‌زنی‌هایی بدون سند و با ایجاد تشویش در افکار عمومی، راهبرد تخریب را به سبک رئیس دولت‌های نهم و دهم دنبال کند؛ به طوری که در مطلب خود اینگونه دست به تهدید می‌زند: «تورق جزئی‌ِ بخشی از کارنامه مشعشع دولت، حقایق تلخی را آشکار می‌کند که در شرایط فعلی نه به صلاح دولت است و نه برای مردم امید ایجاد می‌کند.» این شیوه نخ‌نما در بازی‌های رسانه‌ای با افکار عمومی، دست‌کم دیگر تاریخ مصرفش برای جامعه ایران تمام شده است زیرا آنهایی‌که تحریم‌ها را ورق‌پاره می‌خواندند و رسانه‌های این طیف، از آنها حمایت می‌کردند و همه دو دولت نهم و دهم مدعی بودند فهرستی از مفسدان اقتصادی در جیب دارند که افشا می‌کنند، هیچ وقت چیزی از جیب آنها بیرون نیامد جز کارنامه‌ای که از عملکردشان و اختلاس‌های آن دوران بر جای ماند؛ پرونده‌های بابک زنجانی‌ها، گم‌شدن دکل‌های نفتی، پرونده‌های تامین اجتماعی و بسیاری دیگر، همگی در کارنامه دوران مورد حمایت کیهان ثبت شده است. اتفاقا برخلاف آنچه کیهان مدعی آن می‌شود که اگر «کارنامه دولت تورق شود، کارنامه تلخی آشکار می‌شود» این اظهارنظرها، همان فرافکنی همیشگی این جریان رسانه‌ای است که همواره از روشن شدن حقایق در هراس بوده است و دست بر قضا واکنش اخیر آنها نیز در برابر بیان برخی حقایق از زبان معاونان رئیس جمهوری از همین موضوع حکایت می‌کند.
واقعیتی که تندروها نمی‌خواهند ببینند
همه‌گیری کرونا در دنیا، بزرگترین اقتصادهای امروز جهان را نیز با مشکلات جدی روبه‌رو کرده است و کیهان‌نشینان عامدانه چنین متغیری را در تحلیل شرایط موجود نادیده می‌گیرند تا همه چیز را در راستای سناریوی سیاسی و جناحی خود تعریف کنند، بعضی واقعیت‌های دیگر نیز هیچگاه از سوی کیهان بیان نمی‌شود. کیهان و جریان‌های سیاسی همسو با آن، در حالی همچنان مدعی ناکارآمدی برجام می‌شوند که هیچگاه نمی‌خواهند حقایق و دستاوردهای آن برای مردم عیان شده باشد؛ این جریان‌ها نمی‌گویند بالاترین رشد اقتصادی دنیا در دوره اجرای برجام متعلق به ایران بود. این جریان‌ها تلاش دارند ثبات قیمت‌ها، تک‌رقمی شدن تورم، رشد سرمایه‌گذاری خارجی، کاهش نرخ بیکاری و در کنار آن دستاوردهای هسته‌ای شامل به رسمیت شناختن حق هسته‌ای ایران و رشد و توسعه آن را نادیده بگیرند. کیهان و جریان‌های همسو با آن همچنین هرگز برای مردم بازگو نخواهند کرد که قرار گرفتن ایران تحت فصل هفتم منشور ملل متحد در دولت مورد حمایت آنها چه معنایی داشت و دیپلماسی دولت تدبیر و امید چگونه سایه جنگ را از ایران دور کرد. این جریان‌ها، هرگز برای مردم این حقیقت را بازگو نمی‌کنند که در تاریخ جمهوری اسلامی سابقه نداشته است ایالات متحده دو بار پیاپی در شورای امنیت سازمان ملل با شکست سنگین و سرافکندگی در برابر ایران مواجه شود و نمی‌گویند که در این شکست، همه هم‌پیمانان ایالات متحده نیز به نفع ایران مقابل واشنگتن قرار گرفتند.
