معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده با انتشار یادداشتی نسبت به حادثه قتل یک دختر خویی توسط پدرش ابراز تاسف کرد و گفت: قتل های ناموسی بدترین افراطی‌ترین شکل خشونت علیه زنان در خانواده است.

به گزارش ایلنا، متن این یادداشت به شرح زیر است:

«برای دختر مظلوم شهرم

چند روزی از قتل دختر جوان به دست پدرش در شهر خوی می‌گذرد. فرماندار خوی در تشریح جزئیات این جنایت به اعتراف متهم اشاره کرده که به استناد شایعاتی که از مسایل اخلاقی دخترش به گوشش رسیده به خودش اجازه داده با محاکمه، صدور حکم و اجرای آن در ملاعام با شلیک دو گلوله آبروداری کند و به دلیل ممانعت از رسیدن نیروهای امدادی به محل حادثه دختر جوانش در دم جان می‌سپارد.

اگرچه آمار دقیق و مستندی در مورد چنین قتل‌هایی که با نام دفاع از ناموس انجام می‌شود و به قتل‌های ناموسی موسوم است در دسترس نیست، اما براساس گزارش سازمان ملل هر ساله بیش از ۵۰۰۰ زن در اقصی نقاط جهان به دلایل ناموسی به دست پدر، شوهر، برادر یا فامیل‌های ذکور خود به قتل می‌رسند. پاکستان، افغانستان، ایران، ترکیه، بنگلادش، عراق، یمن، اردن و لبنان از جمله کشورهایی هستند که بیشترین آمار قتل‌های ناموسی در جهان به نام آن‌ها ثبت شده است.

ریشه این جنایات که بد‌ترین و افراطی‌ترین شکل خشونت علیه زنان در خانواده است که در دفاع از شرف و ناموس مردان خانواده به وقوع می‌پیوندد و ماموریت مردان و پسران خانواده در کنترل و محدود کردن زنان و دختران فامیل محسوب می‌شود، به فرهنگ، مناسبات و قوانین مردسالارانه و قبیله‌ای جوامع برمی گردد.

کاستلز پدرسالاری را کنترل بی‌قید و شرط مردان بر زنان و فرزندان تعریف می‌کند. بر این اساس طیفی از دلایل از جمله از زیر بار ازدواج ناخواسته نرفتن تا رابطه جنسی خارج از ازدواج را می‌توان برای توجیه این قتل‌ها و طبیعی جلوه دادن و رسمیت بخشیدن به آن ردیف کرد که عمدتا هم با بردن انگشت اتهام به سمت زنان و دختران، (و امروز به سمت شبکه‌های اجتماعی) مورد تایید و تشویق جامعه قرار می‌گیرد و قانون هم مجوزهای لازم را برای ارتکاب آن در اختیار قرار می‌دهد.

 به رغم روند تضعیف ساختارهای پدرسالارانه در نیم قرن اخیر به نظر می‌رسد هنوز در سطوح مختلف به موازات هم تلاش می‌شود تا قدرت این ساختار‌ها حفظ شود.

صرف نظر از تاثیر خلا‌ها و تجویزهای قانونی و عدم بازدارندگی آن در ارتکاب اینگونه اعمال، سوالی که این روز‌ها می‌تواند ذهن‌ها را به خود مشغول کند آن است امروزه والدین تا چه اندازه از مهارت برقراری ارتباط سازنده و مؤثر با فرزندان خود برخوردار هستند؟ هرچند این سوال به طور جدی در مورد مهارتهای ارتباطی پدران و مادران و مناسبات فیمابین آن‌ها هم مطرح است و نیز بین سایر افراد جامعه در رفتار و تعامل صحیح و اصولی و میزان تاب آوری و…. بویژه در خانواده‌های دو فضایی کنونی (فضای واقعی و مجازی) که مدت مکالمات و ارتباطات کلامی اعضای خانواده از متوسط دو ساعت به ۱۷دقیقه در روز رسیده است تا چه اندازه توانسته‌ایم از این ظرفیت برای ارتقای این مهارت‌ها بهره برده و تهدیدات آن را به فرصت تبدیل کرده و گسست نسلی را به حداقل برسانیم؟ در یادداشت قبلی که به مناسبت روز جهانی مبارزه با مواد مخدر با اشاره به شعار امسال سازمان ملل در گوش سپردن به کودکان و جوانان به عنوان گام نخست در رشد ایمن و سالم آنان منتشر شد، بر اهمیت هنر خوب گوش کردن و مهارت گفتگو و تاثیر آن بر پیشگیری و بازدارندگی از بسیاری از آسیب‌ها تاکید شد. این حوادث جانخراش که‌گاه گداری در گوشه و کنار مملکت اتفاق می‌افتد تلنگری است بر وجدان خفته همه کسانی که مسئولیت خود را در این باب به باد فراموشی سپرده‌اند.

اینک که دختر جوان شهرمان به خون خفته است ماییم و یک ابراز تاسف برای پدری جنایتکار و تسلیت به مادری که به یکباره تمام هستی خود را از دست داده است و سر تکان دادن برای دختری که….

ای کاش این بار تمام واکنش‌ها به این خلاصه نشود.»