۷۰۰ هنرمند آثار صنایع‌دستی ایران را به نمایش گذاشتند استقبال عمومی از بیست هفتمین نمایشگاه ملی صنایع دستی در تهران زهرا کشوری

 بیست و هفتمین نمایشگاه ملی صنایع دستی کشور میزبان۷۰۰هنرمند صنعتکار کشور در این نمایشگاه است.
به گزارش «ایران»، در بیست‌وهفتمین نمایشگاه ملی صنایع‌دستی (عیدانه) ۳۱ استان کشور حضور دارند و غرفه‌هایی نیز به‌صورت رایگان، با هدف حمایت از هنرمندان استان‌های محروم و کم‌برخوردار، به استان‌های محروم واگذار شده است.در این نمایشگاه استان‌های اصفهان و تهران بیشترین سهم را در میان شرکت‌کنندگان این نمایشگاه دارند.رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فروش صنایع دستی از طریق فضای مجازی به مشتریان خارج از کشور را بدون مشکل دانست و گفت: «فروش صنایع دستی و ترانسفر مالی این بخش از همان قاعده‌ای استفاده می‌کند که هواپیماها برای کشور خریداری شد.»
«زهرا احمدی پور» در حاشیه نمایشگاه بین‌المللی به «ایران» می‌گوید: «ما بدون هیچ محدودیت مالی توانستیم هواپیما بخریم و تمام پرداخت‌ها انجام شد. بعد از برجام بخشی از بانک‌های اروپایی این تحریم‌ها را شکستند. ما امروز نفت را بدون مشکل می‌فروشیم.»
به گفته احمدی پور صادرات صنایع دستی هم از این قاعده تبعیت می‌کند: «شبکه زبردستان که در حمایت از هنرمندان صنایع دستی فروش اینترنتی تولیدات را انجام می‌دهد در نقل و انتقالات بین‌المللی با مشکلی رو به رو نشده است. چون در روز افتتاح قرار شد هرمشکلی پیش آمد به من خبر بدهندو تا امروز چیزی اعلام نکرده‌اند.» او تعداد فروشگاه‌های اینترنتی صنایع دستی را بالغ بر سه هزار فروشگاه می‌داند که بدون هیچ مشکلی اجناس را در خارج از کشور هم به فروش می‌رساند.
زهرا احمدی پور همچنین درباره مشکلات هنرمندان بخش سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی برای ورود دستگاه‌های جدید تراش سنگ یا خروج سنگ‌های راف شناسنامه دار از کشور هم می‌گوید: «ما بحث‌های زیادی را با گمرک و وزارت صنایع و معدن دنبال می‌کنیم و یک بسته از مسائل هنرمندان حوزه طلا و جواهر و فرش را به این وزارتخانه ارائه کرده‌ایم.»
گام‌هایی که احمدی پور در حوزه طلا و جواهر و فرش در حوزه وزارت صنعت و معدن برداشته هنوز خروجی نداشته اما امیدواراست که این رایزنی‌ها به یک راهکار مشترک بین میراث فرهنگی و این وزارتخانه منجر شود.
او بررسی ایجاد سوله‌ها و انبارهای صنایع دستی در مبادی خروجی رسمی را هم از جمله بحث‌های مشترک خود و گمرک دانست و گفت: «در جلسه هفته آینده با مسئولان گمرک مشکلات فی مابین بررسی می‌شود.»
۱۰۰ هزار تومان برای یک اتاق خالی
سه زن بختیاری هستند از روستاهایی دراندیکا و دزفول. سه نفری یک غرفه را گرفته‌اند یک میلیون ۱۰۰ هزارتومان. دو خواهر اندیکایی چهار نشان ملی هم گرفته‌اند.از طرح چوقا(بالاپوش مردان روستایی و عشایر بختیاری در غرب ایران) کوسن و کیف‌های زیبایی ساخته‌اند. حتی مشتری از کانادا هم دارند.معاونت میراث فرهنگی خوابگاه در اختیار شرکت‌کنندگان قرار نداده است و آنها هم مجبور شده‌اند برای یک شب خواب در یک اتاق بدون هیچ گونه خدماتی ۱۰۰ هزارتومان بدهند. اتاقی که سرویس بهداشتی هم نداشت و باید از سرویس بهداشتی مشترک استفاده می‌کردند. نه شامی نه صبحانه‌ای، فقط خواب. مشکل آنها به گوش «بهمن نامورمطلق» معاون صنایع دستی هم می‌رسد او می‌گوید: «ما قرار نبوده است که برای شرکت‌کنندگان محل اقامت شبانه تأمین کنیم.» اما قول می‌دهد تا مشکل این سه زن را پیگیری کند. فاطمه چراغیگاه یکی از زنان اندیکایی می‌گوید: «ما انتظار نداریم که معاونت جای مجانی به ما بدهد اما می‌شود با مراکز اقامتی صحبت کرد تا جای امنی را با قیمت مناسب در اختیار شرکت‌کنندگان قرار بدهند. سه تا زن نمی‌توانند شب در خیابان بخوابند.» لباس بلند پرچینی که پوشیده‌اند توجه بسیاری را به خود جلب می‌کند.یک دست لباس کامل زنانه بختیاری ۴۰۰ تومان می‌شود. هیچ کدام بیمه نیستند. «اختر رسول منش» زن دزفولی هم صنعت کار نمونه شده است. او کارهای بسیار زیبایی از حصیربافی را با خود اورده که خیلی زود هم مشتری پیدا می‌کند. همسر شهید است. مسئولیت فروش کارهای خود و زنان روستایی را در منطقه دزفول به عهده گرفته است. می‌گوید: «این کارها توسط زنان چند روستا از چوب بادام کوهی درست می‌شود که من همه را جمع می‌کنم و در نمایشگاه می‌فروشم.» اصلاً نمی‌داند یک هنرمند صنایع دستی چطور می‌تواند بیمه شود.
نجات روستائیان از دست دلال‌ها
غرفه «فریدون غفاری» هنرمند حوزه شیشه هم از جمله غرفه‌های جذاب برای بازدیدکنندگان است. او با سرعت بسیار زیادی آیه‌های قرآن را در داخل لیوان حک می‌کند. می‌گوید: «برای اینکه قرآن درست خوانده شود باید حروف را از داخل لیوان برعکس حک کرد.»
۳۰ سال در خارج از ایران زندگی می‌کرده است اما به یکباره تصمیم می‌گیرد تا به ایران برگردد و کاری برای زنان روستایی گلستان انجام بدهد. غرفه «قربان محمد شاه نظری» و همکاران پر از صنایع دستی به رنگ‌های تند ترکمنی است.او می‌گوید: «با هدف مقاوم‌سازی اقتصاد خانوار و ایجاد توسعه پایدار کانون قرض‌الحسنه و کار آفرینی «آلتین چاغی»(عصرطلایی) را ایجاد کرده است.» این کانون زیر مجموعه خیریه آبشار عاطفه‌ها است.
دلال‌ها و واسطه‌هایی که دست ساخته‌های زنان روستایی بخش کلاله گلستان را به یغما می‌برند، بیش از هر دلیل دیگری او را وادار کرد تا این کانون را ایجاد کند. به گفته او زنان روستایی برای پارچه بافی سنتی نیاز به نخ داشتند. واسطه‌ها نخ را به آنها می‌رساندند اما وقتی پارچه بافته می‌شد پولی به آنها نمی‌دانند. نصف پارچه را برمی داشتند و نصف پارچه‌ها را به عنوان مزد به زنان می دانند. زنان روستایی هم دسترسی به بازار فروش نداشتند مجبور می‌شدند آن بخش از پارچه را هم به قیمت ارزان به دلال‌ها بفروشند.او می‌گوید: «الان به هر زن روستایی ۵۰۰ هزار تومان وام بدون بهره می‌دهیم. ما این وام را از بانک قرض‌الحسنه رسالت با ۲ درصدسود می‌گیریم اما از زنان هیچ سودی نمی‌گیریم.» زنان برای گرفتن این وام تضمینی هم نمی‌خواهند. نخ را هم خود کانون در اختیار زنان قرار می‌گیرد.
فرصت محدود صنایع دستی
استقبال از نمایشگاه خردادماه امسال باعث شد تا معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی بستر برگزاری دوباره این نمایشگاه را برای ۷۰۰ هنرمند از سراسر کشور در اسفندماه ایجاد کند اما بسیاری از بازدیدکنندگان از زمان‌بندی و فرصت محدود برای خرید صنایع دستی گله مندند. بسیاری از آنها اعتقاد دارند که این نمایشگاه باید در ماه اسفند و زمانی که حداقل حقوق بهمن وعیدی کارمندها به آنها داده می‌شود، برگزار می‌شد. برخی هم می‌گوید: «4 روز برای نمایشگاه ملی صنایع دستی زمان بسیار کمی است.» به گفته آنها بسیاری از هنرمندان شرکت کننده از راه‌های بسیار دور خود را به تهران رسانده‌اند، بنابراین حداقل باید این نمایشگاه تا یک هفته ادامه پیدا میکرد تا آنها بتوانند با فروشی مطلوب به خانه خود بازگرداندند.معاونت صنایع دستی هم اسم نمایشگاه را «عیدانه» گذاشته بود و در تبلیغات فضای مجازی از مخاطبان خواسته بود تا صنایع دستی عیدی بدهند. این نمایشگاه فردا اول اسفند به پایان می‌رسد.