از پیام سفیر ایران در لندن، کیف کردم که در آن خطاب به رئیس‌جمهوری جاهل و فاسد و فضول آمریکا که طی یک اقدام مداخله جویانه، مردم ایران را«گرسنه» معرفی کرده بود؛ به این مضمون نوشته است:«آمریکا اگر دست کمک به سوی ایران دراز کند، هموطنان مان علی‌رغم مشکلات خود، دست او را رد نمی کنند و به سر و گوش گرسنگان آن کشور دست نوازش می‌کشند.»
من نمی‌دانم مسائل داخلی یک کشور چه ربطی به شیطان بزرگ(آمریکا)، شیطان پیر(انگلیس)و شیطان موذی(اسراییل) و شیطان جوان(عربستان) دارد؟ اگر شما بیل‌زن هستید، اول باغچه خودتان را بیل بزنید که پر از آشغال و خار و علف هرز و جک و جانور شده است!
حکایت این شیاطین مداخله‌گر که به دلیل از دست دادن منافع‌شان دارند دق می‌کنند، از فرط پریشانی به یاوه‌گویی می‌پردازند، هذیان سر هم می‌بافند و پرت و پلانشخوار می‌کنند، حکایت آن منجمی است که از آسمان و هرگوشه دیگر جهان خبر داشت، الا از ماجراهایی که در خانه‌اش می‌گذشت! «منجمی به خانه در آمد، یکی مرد بیگانه را دید… دشنام و سقط گفت و فتنه و آشوب برخاست. صاحب دلی که برین واقف بود، گفت:
تو بر اوج فک چه دانی چیست
که ندانی در سرایت کیست؟!
(گلستان سعدی ـ باب چهارم)
این درست است که پول‌های زیادی در آمریکا روی هم چیده شده و خوابیده است، اما پول‌ها فقط مال بخش ناچیزی از آمریکاییان است(شاید یک درصد!) ؛ بقیه مردم آمریکا آن چنان که نشان می‌دهند، پولدار نیستند و زندگی را با سختی و دست به عصا می‌گذرانند. آدم کشی برای سرقت فقط چند دلار، پدیده دیرآشنای جامعه ایالات متحده آمریکاست.
یک پرسش از رئیس‌جمهوری آمریکا دارم: پرزیدنت ترامپ! خودتان را برای چند لحظه جای ایران بگذارید. ۸ سال جنگ ناخواسته همسایه متجاوزتان با حمایت‌های بی‌دریغ ۸۰ کشور شرقی و غربی و ارتجاع منطقه از متجاوز؛ تحریم ۴۰ ساله قدرت‌های غربی؛ دخالت‌های آشکار و پنهان همان قدرت‌ها ؛ دخالت و ورود مستقیم قدرت‌های نظامی به بهانه مبارزه علیه تروریسم در آن سوی مرزهای زمینی کشوتان و ایجاد تنش و حساسیت؛ آیا آمریکا می‌توانست مانند امروز ایران را داشته باشد؟ هرگز! الان آمریکا تبدیل شده بود به چند کشور مجزا و مستقل. آیا وجود یک سری مشکلات و معضلات از قبیل بی‌کاری و گرانی و تورم، شیون و بر سرزدن و واویلا سردادن دارد؟ مگر دولت آمریکای جنگ افروز شماـ که خودش هزاران کیلومتر فاصله جغرافیایی دارد با جنگ، و آتش جنگ را در خاک این کشور و آن کشور بر می‌افروزد و شعله‌ور می‌سازد ـ بدون مشکل است؟ آیا آمریکای به قول شما«ثروتمند »، فقیر ندارد؟ بی‌کار و بی‌خانمان ندارد؟ گرسنه و متکدی در شهرهای آمریکا پیدا نمی‌شود؟ آیا همه شهروندان آمریکا از وضعیت اقتصادی‌شان خرسند و راضی هستند و هیچ کس معترض وضعیت اقتصادی و معیشتی آمریکا نیست؟ آیا خیابان هیچ شهری در آمریکا شاهد برپایی تظاهرات اعتراض‌آمیز نبوده است؟دست پلیس کشور شما که برای آدم‌کشی باز است و کشتن دیگران به خصوص رنگین‌پوستان، برای‌شان حکم زنگ تفریح است!
پرزیدنت ترامپ! نمی‌دانم شما رئیس‌جمهوری چه کشوری هستید؟ به هر حال شما سه رگه هستید(پدر بزرگ شجاع! و مادر بزرگ‌تان آلمانی، مادرتان اسکاتلندی، پدرتان هم آمریکایی) اما بد نیست همین طور تفریحی سری به نه دوردست‌ترین نقاط کشور آمریکا، که همین خیابان‌های نیویورک و واشنگتن و کلان‌شهری مانند لس‌آنجلس بزنید، تا چشم و گوش‌تان کمی باز شود(هرچند آن‌ها را تعمداً بسته‌اید!) و ببینید که در حاشیه خیابان‌های شیک و بیخ گوش ساختمان‌های سربه آسمان کشیده این شهرها، مردم چه پیک‌نیکی راه انداخته‌اند؛ پیک نیکی همه روزه با چادرهایی از همه رنگ! چرا؟ چون بی‌خانمان هستند، بی‌خانمان ایالات متحده آمریکا!
پرزیدنت ترامپ! زیر دماع شما چه بسیار خانواده‌های آمریکایی هستند که از داشتن غذای کافی محروم و بی‌بهره‌اند. هیچ می‌دانید که
۴۶ میلیون آمریکایی از جیره غذایی استفاده می‌کنند که اگر همان«جیره» دست شان را نگیرد، اجسادشان را می‌بایست از خیابان‌ها و پیاده‌رو‌ها و متروها و سرویس‌های بهداشتی جمع‌آوری کنید؟!
نیاز مبرم و حیاتی به استفاده از کمک‌های غذایی، حتی در بخشی از قشر تحصیلکرده و دارای تخصص که شغل خود را از دست داده‌اند و حالا بی‌کار هستند، دیده می‌شود. و این حقیقتی است مانند روز روشن که بخش بزرگی از مردم آمریکا، امید به زندگی را از کف داده‌اند و با خیالات خود زندگی می‌کنند.
گودرز گودرزی
ایمیل گفته ها و نوشته ها(ویژه خوانندگان) neveshteh@ettelaat.com
من نمی‌دانم مسائل داخلی یک کشور چه ربطی به شیطان بزرگ(آمریکا)، شیطان پیر(انگلیس)و شیطان موذی(اسراییل) و شیطان جوان(عربستان) دارد؟ اگر شما بیل‌زن هستید، اول باغچه خودتان را بیل بزنید که پر از آشغال و خار و علف هرز و جک و جانور شده است!
حکایت این شیاطین مداخله‌گر که به دلیل از دست دادن منافع‌شان دارند دق می‌کنند، از فرط پریشانی به یاوه‌گویی می‌پردازند، هذیان سر هم می‌بافند و پرت و پلانشخوار می‌کنند، حکایت آن منجمی است که از آسمان و هرگوشه دیگر جهان خبر داشت، الا از ماجراهایی که در خانه‌اش می‌گذشت! «منجمی به خانه در آمد، یکی مرد بیگانه را دید… دشنام و سقط گفت و فتنه و آشوب برخاست. صاحب دلی که برین واقف بود، گفت:
تو بر اوج فک چه دانی چیست
که ندانی در سرایت کیست؟!
(گلستان سعدی ـ باب چهارم)
این درست است که پول‌های زیادی در آمریکا روی هم چیده شده و خوابیده است، اما پول‌ها فقط مال بخش ناچیزی از آمریکاییان است(شاید یک درصد!) ؛ بقیه مردم آمریکا آن چنان که نشان می‌دهند، پولدار نیستند و زندگی را با سختی و دست به عصا می‌گذرانند. آدم کشی برای سرقت فقط چند دلار، پدیده دیرآشنای جامعه ایالات متحده آمریکاست.
یک پرسش از رئیس‌جمهوری آمریکا دارم: پرزیدنت ترامپ! خودتان را برای چند لحظه جای ایران بگذارید. ۸ سال جنگ ناخواسته همسایه متجاوزتان با حمایت‌های بی‌دریغ ۸۰ کشور شرقی و غربی و ارتجاع منطقه از متجاوز؛ تحریم ۴۰ ساله قدرت‌های غربی؛ دخالت‌های آشکار و پنهان همان قدرت‌ها ؛ دخالت و ورود مستقیم قدرت‌های نظامی به بهانه مبارزه علیه تروریسم در آن سوی مرزهای زمینی کشوتان و ایجاد تنش و حساسیت؛ آیا آمریکا می‌توانست مانند امروز ایران را داشته باشد؟ هرگز! الان آمریکا تبدیل شده بود به چند کشور مجزا و مستقل. آیا وجود یک سری مشکلات و معضلات از قبیل بی‌کاری و گرانی و تورم، شیون و بر سرزدن و واویلا سردادن دارد؟ مگر دولت آمریکای جنگ افروز شماـ که خودش هزاران کیلومتر فاصله جغرافیایی دارد با جنگ، و آتش جنگ را در خاک این کشور و آن کشور بر می‌افروزد و شعله‌ور می‌سازد ـ بدون مشکل است؟ آیا آمریکای به قول شما«ثروتمند »، فقیر ندارد؟ بی‌کار و بی‌خانمان ندارد؟ گرسنه و متکدی در شهرهای آمریکا پیدا نمی‌شود؟ آیا همه شهروندان آمریکا از وضعیت اقتصادی‌شان خرسند و راضی هستند و هیچ کس معترض وضعیت اقتصادی و معیشتی آمریکا نیست؟ آیا خیابان هیچ شهری در آمریکا شاهد برپایی تظاهرات اعتراض‌آمیز نبوده است؟دست پلیس کشور شما که برای آدم‌کشی باز است و کشتن دیگران به خصوص رنگین‌پوستان، برای‌شان حکم زنگ تفریح است!
پرزیدنت ترامپ! نمی‌دانم شما رئیس‌جمهوری چه کشوری هستید؟ به هر حال شما سه رگه هستید(پدر بزرگ شجاع! و مادر بزرگ‌تان آلمانی، مادرتان اسکاتلندی، پدرتان هم آمریکایی) اما بد نیست همین طور تفریحی سری به نه دوردست‌ترین نقاط کشور آمریکا، که همین خیابان‌های نیویورک و واشنگتن و کلان‌شهری مانند لس‌آنجلس بزنید، تا چشم و گوش‌تان کمی باز شود(هرچند آن‌ها را تعمداً بسته‌اید!) و ببینید که در حاشیه خیابان‌های شیک و بیخ گوش ساختمان‌های سربه آسمان کشیده این شهرها، مردم چه پیک‌نیکی راه انداخته‌اند؛ پیک نیکی همه روزه با چادرهایی از همه رنگ! چرا؟ چون بی‌خانمان هستند، بی‌خانمان ایالات متحده آمریکا!
پرزیدنت ترامپ! زیر دماع شما چه بسیار خانواده‌های آمریکایی هستند که از داشتن غذای کافی محروم و بی‌بهره‌اند. هیچ می‌دانید که
۴۶ میلیون آمریکایی از جیره غذایی استفاده می‌کنند که اگر همان«جیره» دست شان را نگیرد، اجسادشان را می‌بایست از خیابان‌ها و پیاده‌رو‌ها و متروها و سرویس‌های بهداشتی جمع‌آوری کنید؟!
نیاز مبرم و حیاتی به استفاده از کمک‌های غذایی، حتی در بخشی از قشر تحصیلکرده و دارای تخصص که شغل خود را از دست داده‌اند و حالا بی‌کار هستند، دیده می‌شود. و این حقیقتی است مانند روز روشن که بخش بزرگی از مردم آمریکا، امید به زندگی را از کف داده‌اند و با خیالات خود زندگی می‌کنند.
گودرز گودرزی
ایمیل گفته ها و نوشته ها(ویژه خوانندگان) neveshteh@ettelaat.com
