کامبیز روشن‌روان:موسیقی، صدای سخن عشق است

شب کامبیز روشن‌روان – آهنگساز و موسیقی‌دان – از مجموعه شب‌های بخارا برگزار شد.

دویست‌وپنجاه‌وهشتمین شب از مجموعه شب‌های بخارا، با همراهی بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار میزبان کامبیز روشن‌روان بود. این جلسه با حضور استادان و هنرمندانی مانند محمد سریر، داریوش طلایی، کیوان ساکت، اسماعیل واثقی، فریدون شهبازیان، اسماعیل تهرانی، فاضل جمشیدی، بیژن بیژنی، کارن همایونفر، وحید تاج و کوروش بزرگ‌پور برگزار شد.

نخستین سخنران این شب، فریدون شهبازیان – آهنگساز – بود که گفت: در این‌که او معلم موسیقی برتر جامعه است، حرفی نیست، در این‌که آهنگساز مطرح سرزمین ماست و یکی از استادان گرانقدر دانشگاه بوده و سال‌ها در این مکان زحمت کشیده و آثارش زبانزد همه است و همگان می‌شنوند و لذت می‌برند، حرفی نیست.

محمد سریر – موسیقی‌دان – نیز در این مراسم بیان کرد: حوزه موسیقی در جامعه ایران از سده‌های گذشته، شاهد حضور هنرمندانی بوده است که عموماً در فعالیت‌های خود با فراز و فرودهایی مواجه بوده‌اند و امروز هم که حضور موسیقی در زندگی نسل‌های مختلف پررنگ‌تر شده، همچنان یک علامت سوال درباره بعضی از انواع موسیقی وجود دارد و فعالیت حرفه‌ای در این حوزه را با اما و اگرهایی مواجه کرده که در بسیاری از موارد، پاسخ روشنی هم برای آن وجود ندارد.

سریر با تاکید بر این‌که آثار روشن‌روان، پیوند ارگانیکی با موسیقی ملی دارد و جان مایه آن از موسیقی ملی گرفته شده و به همین جهت هویت ایرانی‌اش، پرچم کارهایش هست، اضافه کرد: در موسیقی کلامی، انتخاب شایسته‌ای از کلام دارد. او آهنگ کلام را می‌شناسد. در تصنیف موسیقی چند صدایی شأن و منزلت نغمه را فدا نمی‌کند. می‌گذارد تا نغمه‌ای که متولد شده و حاصل سال‌ها فعالیت و مطالعه او از موسیقی ملی است، خودش را معرفی و دلبرانه در میان ارکستر گردش و طنازی کند و بار معنایی کلام را سرخوشانه به دوش بگیرد. کامبیز روشن‌روان اکنون در قله تجربه و بلوغ خلاقیت می‌تواند فصل‌های تازه‌ای را به کتاب هنر زندگی‌اش اضافه کند، اگرچه همین اندازه هم معادل زندگی چندین هنرمند برجسته است.

در ادامه، کارن همایونفر -‌آهنگساز- نیز به تأثیر آثار کامبیز روشن‌روان بر تفکرات هم‌نسلانش و اهمیت موسیقی فیلم اشاره و اظهار کرد: بعضی‌ها بدون این‌که بخواهند و تلاشی بکنند افسانه می‌شوند. با برخی، چای می‌نوشید و می‌خندید و گفت‌وگو می‌کنید و از موسیقی حرف می‌زنید و فراموش می‌کنید آن شخصی که مقابل شما نشسته است یک اسطوره است! به واسطه کارم اسطوره‌های بسیار بزرگی را در طول زندگی‌ام دیده‌ام، یکی از آن معدود اسطوره‌های من که هرقدر آشنایی و نزدیکی ما، بیشتر ادامه پیدا کرد، احترم‌شان بیشتر شد، آقای کامبیز روشن روان بودند.

سپس علی دهباشی – مدیرمسئول و سردبیر مجله بخارا – گفت: امشب، شب عجیبی است و این لطف معجزه موسیقی است. سرزمینی که اولین شناسه آن شعر و موسیقی است و طبیعی است که هرجا صحبت از موسیقی و شعر فارسی هست، این جوشش و همبستگی در قلب‌ها به‌وجود می‌آید.

در پایان این مراسم، کامبیز روشن‌روان با تشکر از علی دهباشی و برگزارکنندگان این شب و حضور استادان و هنرمندان، اظهار کرد: موسیقی‌دان‌ها آن رشته اتصال از عالم بالا به زمین هستند و آنچه را که در عالم بالا می‌شنوند، از زبان ساز و کلام‌شان به زمینیان منتقل می‌کنند و این همان صدای سخن عشق است. این هنر والا در واقع یک هنر درونی انسانی و هنری فطری است. بچه از لحظه‌ای که به دنیا می‌آید با موسیقی متولد می‌شود، زیرا زمانی که در رحم مادر است، اولین حسی که در او شکل می‌گیرد، گوش او است و مادرها آنچه را زمزمه می‌کنند و می‌شنوند در روح و جان جنین، اثر می‌گذارد و آن نوزاد با آن موسیقی، متولد می‌شود. به همین دلیل بسیاری از بزرگان معتقدند که موسیقی را باید ۹ ماه قبل از تولد آموخت.

آهنگساز موسیقی سریال امیرکبیر در پایان سخنانش، بخشی کوتاه از خاطرات موسیقی و جوانی‌اش را یادآوری کرد و گفت: ما در هنرستان موسیقی، از صبح تا شب، ساز می‌زدیم، استاد گرانقدر ما آقای دهلوی شب از خانه‌اش به مدرسه می‌آمد و گوش من را می‌گرفت و از مدرسه بیرون می‌انداخت. بعد از آن دوران هم روزی ۲۲ ساعت کار کردن نتیجه‌اش آثار و کارهایی است که حاصل عمر چند آهنگساز است. به هر حال، نتیجه اش امشب است که من در حضور شما هستم و این احساس خوبی که شما نشان دادید، جبران این تلاش‌هاست و از همه شما سپاسگزارم.