مراسم یادبود منیر فرمانفرمائیان- هنرمند نقاش از پیشگامان هنر مدرن ایران – روز پنجشنبه (پنجم اردیبهشت ماه) در باغ موزه نگارستان برگزار شد.
به گزارش ایسنا، مراسم یادبود منیر شاهرودی فرمانفرمائیان هنرمند برجسته کشور و واقف ۵۱ اثر ارزشمند به دانشگاه تهران با حضور چهره‌هایی چون دکتر مجید سرسنگی، مهندس محمد بهشتی، سید مجتبی حسینی،هادی مظفری، بهمن فرمان آرا، دکتر علیرضا سمیع آذر، فاطمه معتمدآریا، رز عیسی، دکتر فرمانفرمائیان و جمع گسترده از اهالی فرهنگی و هنر، پنجشنبه ۵ اردیبهشت در باغ موزه نگارستان برگزار شد.
مجید سرسنگی، معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه تهران، طی سخنانی ضمن ادای تسلیت به جامعه هنری کشور و حاضران در مراسم، گفت: به نمایندگی از دانشگاه تهران فقدان این هنرمند ارزشمند را تسلیت عرض می‌کنم.
برای ما که مخصوصاً در این یکی دو سال اخیر مرتباً با این هنرمند برجسته در ارتباط بودیم و این توفیق برای دانشگاه فراهم شد که موزه‌ای تحت عنوان نام این هنرمند در باغ موزه نگارستان افتتاح شود، این فقدان بسیار سنگین‌تر است. خود من در این دو سال هر وقت که خدمت این هنرمند برجسته می‌رسیدم و یا اگر ایشان به مناسبتی تشریف می‌آوردند، از مصاحبت با ایشان لذت می‌بردم به خاطر اینکه سرکار خانم فرمانفرمائیان غیر از اینکه یک هنرمند برجسته بود، یک انسان فرهیخته هم بود و به همین علت است که نام و یاد و خاطره ایشان در کنار آثار برجسته ای که خلق کرده تا سال‌های سال در این کشور و در دل ایرانیان باقی خواهد ماند. معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه تهران، ادامه داد: موزه منیر که به همت و بزرگواری خود ایشان در باغ موزه نگارستان افتتاح شد، امروز محل مراجعه بسیاری از عاشقان هنر ایرانی است و این عاملی است که نام و یاد این هنرمند همچنان در فضای هنری و فرهنگی کشور باقی بماند. ایشان عمر پر برکت و مبارکی داشت و تحسین برانگیز است که نه تنها در کشور بلکه در سطح جهانی نام هنر ایرانی را پرآوازه کرد. امیدوارم ما در دانشگاه تهران امانتدار خوبی برای آثار و یاد و خاطره این هنرمند برجسته باشیم.
در ادامه این برنامه محمد بهشتی شیرازی – عضو شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری- گفت: نزدیک یک هفته قبل از فوت او توفیق دیدارش را داشتیم. می‌خندید و می‌گفت: «دارم می‌رم» ولی ما جدی نمی‌گرفتیم. این هنرمند در بین دیگر هنرمندان ما نسبتاً عمری طولانی و با برکتی داشت. ولی برای او عمر نزدیک به صد سال کم بود چون همیشه سرشار از انرژی و زندگی بود و هزاران طرح و ایده داشت که می‌خواست آنها را اجرا کند. او هنرمند فعالی بود ولی باز هم کلی کار نکرده داشت. شاید اگر یکی دو قرن هم زندگی می‌کرد برای برنامه‌ها و ایده‌های او کافی نبود. او ادامه داد: منیر هنرمندی یگانه بود و در جهان شناخته شده تر از کشورش بود. در دنیا موزه‌ای نیست که اثری از او نداشته باشد. ولی خیلی سال نیست که ایران او و هنرش را با تحیر شناخته است. همه دوست دارند طولانی زندگی کنند و کارهای زیادی برای این کار می‌کنند. اما کمتر کسی هست که بتواند بعد از مرگش نیز به یاد آورده شود و کارهایش باعث جاودانگی او شود. هنرمندان با کارهایی که می‌کنند در بین مردم جاودانه‌تر هستند و بیشتر از همه یادگاری به جا می‌گذارند.
فاطمه معتمدآریا – بازیگر – بیان کرد که فرمانفرمائیان در تمام سال‌های آشنایی‌اش با او هیچ وقت از هیچ چیزی شکایت نداشت و همیشه لبخند می‌زد. او ادامه داد: عشق به حیات و هستی در او موج می‌زد و برای هر چیزی حیات و هویت قائل بود. شاید رمز زندگی طولانی او باوجود تمام مشکلاتی که داشت، عشقش به زندگی بود. این عشق به حیات را در کمتر هنرمندی می‌توان دید. عشق او به زندگی باعث می‌شد که جزو خلاق‌ترین هنرمندانی باشد که ما می‌توانستیم ببینیم. در وجود او جوانی بود و این در کارهایش نیز دیده می‌شد. درس‌های زیادی از او گرفتم.
در ادامه، رز عیسی از کارشناسان هنرهای تصویری خاورمیانه و از دوستان منیر فرمانفرمائیان به سخنرانی پرداخت و از اهمیت کارهای منیر و اهمیت موزه او در گوگنهایم و ایران گفت.
