آقای نماینده! رشته‌ها را پنبه کردن هنر نیست! از دوران ۸ ساله ی حضور حسن روحانی در پاستور کمتر از ۱۱ ماه مانده است، روش و منش او را نمی‌پسندید، او را نالایق و بی‌کفایت می‌دانید، حتم دارید بدون او مملکت بهتر اداره خواهد شد، اصلا فرض مسلم که روحانی برود دلار می‌شود ۳۰۰۰تومان، تخم مرغ شانه‌ای ۱۰۰۰ تومان، خب دست به کار شوید قانون اساسی دست تان را باز گذاشته، سوال کنید، قانع نشدید استیضاحش کنید، برکنارش کنید اما به اسم انتقاد منافع ملی را بر باد ندهید! (منصور مظفری)

 همچنان «هدف وسیله را توجیه می‌کند» یعنی وقتی آقای نماینده می‌خواهد با تمسک به تبلیغات «چیپس و پفک» رئیس قوه ی مجریه را به سخره بگیرد دیگر فراموش می‌کند که برای انتقاد از روحانی و حمله به رئیس جمهوری و مخالفت با سیاست‌های دولت باید برخی بایدها و نبایدها رعایت شود یعنی حتی در نقد نیز اگرنخواسته باشیم منصف باشیم هم باید برخی خطوط قرمز و حتی زرد را رعایت کنیم.
ماه‌ها تلاش پمپئو برای همراه کردن کشورها علیه جمهوری اسلامی به در بسته خورد و ایالات متحده ی آمریکا چاره را در پناه آوردن به رسانه و ایجاد جو روانی دید یعنی وسط شب بگوید روز است و در میانه روز ادعا کند حالا شب است و این هم آسمان پر ستاره!
اگر می‌بینیم جهان همراهی نکرد، خندید، انتقاد کرد و حتی پاسخ ترامپ و پمپئو را نداد بدان دلیل بود که سیاست‌های دیپلماتیک جمهوری اسلامی در جهان مقبول واقع شد پس تنها راهی که برای ترامپ و پمپئو باقی ماند همان تبلیغات وسیع و دروغ پراکنی علیه جمهوری اسلامی ایران بود که از فلان تاریخ ماشه را فعال می‌کنیم، تحریم‌ها را بازمی‌گردانیم و… سه کشور اروپایی بیانیه دادند که عملیاتی کردن ماشه از ید قدرت آمریکا خارج است چون از برجام خارج شده‌اند و در کنار این سه کشور، چین و روسیه نیز به شدت واکنش نشان دادند به گونه‌ای که حتی نزدیک‌ترین همپیمانان آمریکا نیز متقاعد نشدند تا در مقام حرف نیز مواضع پمپئو را تایید کنند و اما کلیپی
چند دقیقه‌ای از صحن علنی مجلس شورای اسلامی در فضای مجازی پخش می‌شود که شوک‌آور و دلهره آفرین است که وقتی هدف کوباندن رئیس جمهور است از ابزار و کلمات نقد در سیاست‌های داخلی، از اقتصاد، از مدیریت، از تدبیر و درایت بهره ببرید نه این که برای حمله به رئیس قوه ی مجریه در کنار ترامپ و پمپئو بایستیم و هم داستان و همراه با آمریکای جنایت کار همان حرفی را بزنیم که آن‌ها می‌گویند یعنی هرچه رشته‌ایم را پنیه کنیم؛ چرا؟ چون از حسن روحانی خوش مان نمی‌آید؟!
من نمی‌دانم چرا رئیس مجلس یا یکی از نمایندگان به این آقای نماینده تذکر نداد که برادر این ره که تو می‌روی به همراهی با دشمنان ایران ختم می‌شود، اسم این کار نقد و اعتراض حتی مخالفت نیست این آب به آسیاب خالی دشمن ریختن است اما دریغ!
از عقلای قوم می‌پرسم از نمایندگان دلسوز مردم، از آگاهان به مسائل داخلی یا بین‌المللی، بینی بین الله اگر روزنامه آفتاب یزد تیتر زده بود: «آقای روحانی دروغ چرا دیدی….» با ما چه رفتاری می‌شد؟ ما ساحت مجلس را ارج می‌نهیم، مصونیت نمایندگان را می‌شناسیم اما این اسمش چیست؟
این روزها همه شده‌اند منتقد روحانی، درست! خوب عمل نکرده، نصیحت ناصحان و پند خردمندان را آویزه ی گوشش نساخته قبول! بالا غیرتاً برای انتقاد از رئیس جمهوری این کشور همان حرفی را نزنید که ترامپ گفت که پمپئو گفت که رژیم صهیونیستی سال‌ها است می‌گوید این رفتارها خطرناک است اگر باب شود سنگ روی سنگ روی سنگ بند نمی‌شود!
آقای نماینده! نمایندگان معزز و محترم!
از دوران ۸ ساله ی حضور حسن روحانی در پاستور کمتر از ۱۱ ماه مانده است، روش و منش او را نمی‌پسندید، او را نالایق و بی‌کفایت می‌دانید، حتم دارید بدون او مملکت بهتر اداره خواهد شد، اصلا فرض مسلم که روحانی برود دلار می‌شود ۳۰۰۰تومان، تخم مرغ شانه‌ای ۱۰۰۰ تومان، خب دست به کار شوید، قانون اساسی دست تان را باز گذاشته، سوال کنید، قانع نشدید استیضاحش کنید، برکنارش کنید اما به اسم انتقاد منافع ملی را بر باد ندهید! این صحبت‌ها در جهان دست به دست می‌چرخد اسمش را می‌گذارند تناقض درون حاکمیت، می‌گویند مردم یک چیزی می‌گویند، مطبوعات چیزی دیگر، نمایندگان همانی که پمپئو گفت والله اگر از این برداشت‌ها اگر دق کنید ایرادی بر شما وارد نیست !
آقای نماینده!
خوش به حال تان، ما که نمی‌خواهیم بخشی از سخنان تان را منتشر کنیم و نه حتی به خود اجازه نمی‌دهیم نامی از شما بیاوریم اما خوشا به حال تان که چشم تان را می‌بندید به روی همه چیز و هرچه می‌خواهید می‌گویید…!