انتخابات دیروز برگزار شد و مردم دو دسته بودند، شرکت‌کنندگان در انتخابات و کسانی که اصلا مشارکت نکردند و این افراد کسانی هستند که به دلایل شخصی یا اجتماعی یا سیاسی اصلا شراکت ندارند. همیشه درصدی نسبتا بالا در کشور ما، و حتی کشورهایی که بیش از صدو پنجاه و دویست سال سابقه انتخابات و گزینش از طریق صندوق آرا دارند، چنین گستره‌ای از شهروندان یا مردم را در ذیل انتخابات ثبت و اعلام می‌کنند.
اما مشارکت‌کنندگان و فعالان انتخاباتی هم، خود بر دو دسته‌اند؛ به ویژه در این دوره که سیزدهمین دور انتخاب رئیس‌جمهوری و دور دیگری از گزینش نمایندگان شوراهای شهر و روستاها، و میان دوره‌ای مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری هم برگزار شد، یک گروه مشارکت ایجابی دارند و یک گروه هم که این بار تعداد قابل توجهی هستند مشارکت سلبی را پیش گرفتند. یعنی به دلایل متفاوتی می‌گویند ما در انتخابات نمی‌خواهیم نقشی داشته باشیم. شگفت آنکه به رغم دعوی مبارزه و موازنه منفی و ادعای کنش مدنی، صدایشان هم چندان ملایم نیست. غالبا اصلا تند و حتی قدری عصبی، و با وهن به موضوع انتخابات پرداختند و گویی با کسانی که مشارکت کردند تقابل خصمانه دارند.
اما شرکت‌کنندگان در انتخابات هم سه دسته بودند:
۱٫ طرفداران روش و فکر و طرز مدیریت آیت‌الله رئیسی، که اغلب از اصولگرایان سابق و دارای ویژگی‌های شناخته شده از جهت اسم و رسم و پیوندهای اقتصادی و مشاغل و برخوردهای اجتماعی و شیوه‌های خاص سیاسی هستند.
۲٫ هواداران تغییرات محسوس معیشتی به سبک یارانه و چربش اولیات زندگی در سفره مردم و فقیرنوازی و توزیع اقتصادی در آرمان مساوات‌جویانه و هجمه به اشرافیگری اقلیت‌هایی که به نام انقلاب و به کام خویش از همه امور بهره داشته‌اند و مردم را که ولی نعمت انقلابند بی‌بهره و فاقد سرپناه در نیمه راه رها کرده اند. برنامه اقتصادی مفصلی از سوی این طیف مطرح شده است. آقایان قاضی زاده‌هاشمی و بخصوص آقای محسن رضایی در این طریق و با این شیوه با مخاطبان تعامل کردند.
۳٫ دسته سوم طرفدار تکنوکراسی و حفظ داشته‌های موجود و عدم تند روی در تحولات داخل و خارجند و تعامل با خارج و تحمل در داخل را شعار خود ساخته‌اند و به رغم ایراداتی که به دولت کنونی وارد است از همین برجام و گشایش در اف ای تی اف و آزادی شبکه‌های اجتماعی و تنش‌زدایی دم می‌زنند و مردم را به کنش تدریجی و خشونت پرهیز و برنامه ریزی اقتصادی و تنش زدایی در داخل و منطقه و جهان دعوت می‌کنند. عبدالناصر همتی نماینده این گروه و این دست از شعارها و اهداف بود.
صرف‌نظر از درست یا غلط بودن مدعاها، و قول و تعهدی که نامزدهای این دور از انتخابات داده‌اند، همه می‌دانند که شرایط کشور و جهان به گونه‌ای است که ما با دشواری و تنش و حتی گزش بسیار می‌توانیم راه خود را باز کنیم. تحریم‌های گسترده امریکا، برخورد و توطئه‌های عربستان و رژیم صهیونیستی و رقبای دیگر در کنار اصطکاک و برخورد زننده جماعات سیاسی داخلی که از کسب قدرت در قوه مجریه بازمانده اند، مثل صعود به قله اورست با پای برهنه است. اما چاره نیست. باید کوشید و گاهی مبارزه کرد و خروشید تا یک گام پیش رویم و امنیت و سلامت خود را تضمین کنیم.
آرامش و امنیت اولین وظیفه، زندگی و سلامت، دومین مرحله، و شکوفایی و سعادت سومین نمود و مرتبه از کار یک دولت و شرایط یک جامعه است.
منزلت ما و وعده‌های سیاستگران و زمامدارانمان اما همیشه سومین است. همه از خوشبختی و تمدن سازی و جهش علمی و قدرت بین‌المللی و یکتایی و درخشش ما صحبت می‌کنند. البته در این آرزوهای زبانی و لسانی عنایت می‌فرمایند و دعای خیر دارند اما حقیقت به گونه‌ای عریان پیش چشم ما و شما و بچه‌های بی پناه در شهر و روستا، و کوچه و خیابانها است!
اینک در دوره پسا انتخابات، هرکه رئیس دولت شود باید بداند که کوهی از مشکلات را بر دوش خواهد داشت. آنان که رای دادند باید رئیس‌جمهور اکثریت را بپذیرند و کسانی که مشارکت سلبی داشتند را دیگر جای گلایه‌ای نیست…
اینک پس از یک راه طولانی و طی مسیری دشوار، برای سربلندی تمام مردم این دیار، با هر باور و جایگاهی نیایش می‌کنیم: کید اهریمن و اهریمن خویان از این مرز و بوم به دور باد؛ رای یزدان پاک در راه ایران و مهر ایزدی همراه مردم میهنمان باد.
