ایران دَرودی نقاش پیشکسوت و مطرح ایرانی هفتم آبان ساعت هفت و نیم بعد از تلاش‌های کادر درمان بیمارستان دی دار فانی را وداع گفت.
ایران درودی جدای از نقاشی، نویسنده، منتقد هنری و از پیشگامان هنر نوین ایران و از معدود زنان هنرمند میهن ماست و نامی آشنا برای همه فرهنگ دوستان جهان است. هنرمندی که به گفته منتقد مشهور مکزیکی آنتونیو رودریگرز بی تردید یکی از چهار نقاش بزرگ دنیاست.
برخی منتقدان سبک او را در حد فاصل بین سورئالیسم و سمبولیسم توصیف می کنند و برخی دیگر هر دو اطلاق را صحیح می دانند.به گمان عده ای دیگر اما او پیرو مکاتب متعارف نیست بلکه به نوعی اصالت سبکی رسیده است. بی تردید ایران دَرودی شیوه ای خاص را در کار خود دنبال می‌کرد و از طبقه‌بندی شدن در چارچوب‌ها و سبک‌ها گریزان است چرا که ضمن ترسیم جهان، تصاویر ذهنی و رویاهای بلند پرواز خود در میان گلهایی روییده و دورنماهای غریب نورانی مفاهیم برخواسته از فرهنگ خود را بیان می دارد که درک آن در هیچ قالبی نمی گنجد.هنرمند نقاشی که از رنگ مشکی استفاده نمی کند و به کشیدن نور در آثارش شهرت دارد. او استاد دانشگاه رشته تاریخ هنر نیز هست.
ایران درودی در سال ۱۳۱۵ در مشهد متولد شد.پدرش خراسانی بود و مادرش قفقازی.پدر و مادر به همراه خانواده هایشان بعد از انقلاب اکتبر و تشکیل کشور شوروی از قفقاز به ایران مهاجرت کردند.پدر ایران که تحصیلکرده مسکو در رشته معماری بود به هنر بویژه نقاشی علاقه خاصی داشت. او چند اثر نقاشی از نقاشان مشهور روس همراه با اشیا نفیس از روسیه با خود همراه آورده بود.بدین ترتیب از همان کودکی نگاه ایران درودی با نقاشی آشنا شد.
پدر ایران، مدتی پیش از به دنیا آمدن در شهر هامبورگ تجارت خانه ای دایر کرد.به همین جهت وقتی ایران حدودا یکساله بود به همراه مادر و خواهر خود پوران نزد پدر رفتند. هنگام جنگ دوم جهانی، در سال ۱۹۴۰ به همراه خانواده آنجا را به قصد ایران ترک گفت.علاقه ایران به هنر نقاشی از همان دوران کودکی در او شکل گرفت و او در کنار تحصیل در مدرسه به کلاسهای آزاد طراحی و نقاشی می رفت. در سال ۱۳۳۳ پس از پایان تحصیلات متوسطه برای تحصیل در دانشگاه بوزار به خواهرش که شاگرد رشته پیانو در کنسرواتوار پاریس بود پیوست.نخستین برخورد او با محیط فرهنگی فرانسه دور از انتظار بود.به توصیه استادش به بازسازی برخی از آثار موزه لوور پرداخت تا مفاهیم اساسی نقاشی همچون آمیزش رنگها را با یکدیگر و ارزش فضا در نقاشی را درک کند.در دانشگاه بوزار او تنها دختری بود که به تعبیر دیگران از کشور هزار و یکشب آمده بود.این عنوان که به نوعی نادیده گرفتن فرهنگ ایرانیان بود،وی را بر آن داشت که هویت ملی خود را از این سوءتفاهم برهاند.در بروکسل برای شفاف کردن رنگهای نقاشی دوره ویترای را در آکادمی سلطنتی براسل گذراند،تاریخ هنر را در مدرسه لوور فرا گرفت و برای آموختن تهیه کنندگی و کارگردانی برنامه‌های تلویزیونی به نیویورک رفت. در ایتالیا با نامداران سینما همچون اورسن ولز،کلود شابرول و آنتونیونی آشنا شد و در صحنه ای از فیلمبرداری آنها حضور پیدا کرد.در جشنواره شاعران بلژیک با ژان کوکتو دیدار کرد. در سال ۱۳۴۳ به عضویت جامعه هنرمندان و منتقدان ریمینی درآمد. از دیگر فعالیتهای ایران درودی میتوان به کارگردانی و تهیه کنندگی فیلم و مستند درباره هنر در تلویزیون اشاره کرد. در سال ۱۳۴۷ به سفارش شرکت آی.تی.تی که لوله کشی نفت آبادان به ماهشهر را انجام داده بود تابلوی نفت ایران را خلق کرد. تابلویی که تصویر آن با تیراژی چند میلیونی در مطبوعات مهم آمریکا از قبیل لایف،تایمز و نیوزویک به چاپ رسید.
او همچنین در سال ۱۹۶۸ فیلم بی ینال ونیز را کارگردانی کرد. درودی در سال ۱۳۵۵ برای برپا کردن نمایشگاه در موزه هنرهای مکزیک به مکزیکوسیتی می‌رود. میزبان او در نمایشگاه جدا از رییس موزه، تلویزیون‌های مکزیک هستند. استقبال گرمی که مطبوعات و محافل هنری مکزیک از او به عمل آوردند، رضایت قلبی خاصی به او بخشید و غرور او را از اینکه به عنوان یک نقاش ایرانی در کشور نقاشان حضور پیدا کرده است سیراب کرد. برگزاری ۶۴ نمایشگاه انفرادی و شرکت در بیش از ۲۵۰ نمایشگاه گروهی در نقاط مختلف جهان، افزون بر این انتشار مقالات نقدهای تحقیقی و هنری در مطبوعات ایران، ایراد سخنرانی در مراکز فرهنگی و هنری جهان، تهیه و کارگردانی بیش از هشتاد فیلم مستند تلویزیونی از هنرمندان ایران و جهان و کارگردانی فیلم مستند بی‌ینال ونیز ۱۹۶۸، نگارش و انتشار کتاب زندگینامه خودنوشت«در فاصله دو نقطه…!» حاصل بیش از ۶۰ سال فعالیت همه جانبه ی او در عرصه هنر معاصر ایران است که بیانگر اهمیت و اعتبار آن هنرمند شایسته و بزرگ محسوب می‌شود.
موزه هنرهای معاصر تهران،موزه هنرهای زیبای کرمان،کاخ موزه سعدآباد،کاخ صاحبقرانیه،موزه ایکسل بلژیک و موزه هنرهای معاصر نیویورک از جمله مکان‌هایی هستند که در کنار مجموعه داران سرشناس،آثار ایران درودی را در گنجینه خود دارند.
آندره مالرو ادیب، سیاستمدار و هنرشناس بزرگ فرانسوی درباره نگاره های ایران درودی سخنی گفته بود و همین عبارت برای درک منزلت آن نقاش برجسته ایران و ارزش آثارش کافیست: «نقاشی های درودی کوشش برای آگاه کردن انسان‌هاست از عظمتی که در آنهاست و از آن بی‌خبرند.»
درگذشت ایران دَرودی، بانوی ارجمند نقاشی و هنرشناس برجسته را تسلیت می گوییم.
