حق شناس در گفتگو با روزان: باید جای جنتی و رحمانی فضلی عوض می‌شد / عزم کلیت دولت به اندازه عزم رئیس جمهور جزم نیست
فکر می‌کنید در میان کابینه پرحاشیه حسن روحانی چرا بسیاری عملکرد حجتی را مثبت و عملکرد رحمانی را منفی ارزیابی می‌کنند؟ در حالی که هردو از جمله حاشیه آفرینان کابینه هستند.
من فکر می‌کنم اگر این فضا را یک ارزیابی بکنیم باید بگوییم که در گام اول وقتی زمان معرفی وزرا به مجلس فرارسید، دولت می‌توانست یک اقدام مناسب‌تر و دقیق تری داشته باشد. همان موقع هم تذکر دادم و پیشنهادی را هم به دوستان حاضر در دولت دادم که اگر بناست هر دو بزرگوار در کابینه حضور داشته باشند، بهتر این است که جای آقایان رحمانی فضلی و جنتی عوض شود؛ به طوری که آقای رحمانی فضلی سمت وزارت ارشاد را داشته باشد و علی جنتی نیز در مسند وزارت کشور آغاز به کار کند. چون هم با توانایی‌ها و هم علایقشان رابطه داشت.
مثلا چه سوابقی شما را به این نتیجه رسانده است؟
در گذشته جناب آقای جنتی سوابقی مانند استانداری خوزستان، استانداری خراسان را در کارنامه دارند، در مقطعی معاون سیاسی وزارت کشور شدند؛ در دوره سفارت هم نشان می‌دهد بیشتر علاقه سیاسی در ایشان وجود دارد. با این وصف به نظر می‌رسید ایشان برای سمت وزارت کشور مناسب‌تر باشند و همچنین در آستانه انتخابات رابطه بهتری با شورای نگهبان برای حفظ حقوق مردم و نامزد‌ها برقرار نمایند. برعکس این قضیه هم صادق است. از طرفی رحمانی فضلی سابقه نمایندگی مجلس را در کارنامه دارد و یک سابقه مستمر حضوری در صدا و سیما. با توجه به ارتباط صدا و سیما با مقوله فرهنگ و هنر خود نشان دهنده این علایق و تخصص هاست. بنابراین معرفی این دو در دو سمت مقدم بر عملکرد این دوست که به اشتباه صورت گرفته است.
عملکرد آقای رحمانی فضلی چطور بوده است؟
اشکال بعدی زمانی است که وقتی رحمانی فضلی به مجلس معرفی شد ایشان برخلاف ضرورت و ضوابط تعهد دادند که استانداران و فرمانداران با مشورت و هماهنگی نمایندگان مجلس انتخاب خواهد شد. خوب وقتی اکثریت این نمایندگان با گرایش سیاسی دولت همراه نبودند و شاید بیش از دویست نماینده از رقبای اقای روحانی اعلام حمایت کرده بودند، این اقدام چندان بخردانه به نظر نمی‌‌رسد. انتظار می‌رفت دولت در همان سال ۹۲ انتخاب استانداران را انجام دهد و به قضیه فیصله دهد با توجه به مشکلات مردم و فضای ۸ سال گذشته. اما این مدت بدل به یک سال و اندی شد که خود این تاخیر قابل توجیه نیست. با این مشکلات ساختاری و جایگاهی در مجموع دولت کارهای مثبتی را در عرصه سیاست داخله انجام داده است که مثلا حوزه احزاب یکی از این موارد است. در چند انتصاب اخیر هم دولت سعی کرده که اشتباهات خود را جبران کند.
فکر می‌کنید برای اصلاح این روند پس از انتخابات مجلس امیدی هست؟
قطعا اگر این روند ادامه پیدا کند نتیجه مطلوبی را در پی دارد. مسائلی مانند مجلس و برجام تاثیر گذار بوده‌اند اما عزمی که باید در دولت باشد در مقایسه با خود رئیس جمهور بسیار کمرنگ تر است. یعنی اگر وزرای این دولت به اندازه خود رئیس جمهور دغدغه داشتند وضع جور دیگری بود و رضایت جلب شده بیشتر می‌شد.
