به گزارش ایرنا، دکتر سید جعفر علمداران یکشنبه شب در جلسه انجمن ادبی ستاره قطب تربت‌حیدریه به مناسبت یکم بهمن که گفته می شود زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی است، افزود: شاهنامه در واقع کتاب حقوق بشریت است و وجود بسیاری از «نخستین‌ها» در شاهنامه مورد توجه قرار دارد.

وی ادامه داد: در شاهنامه نخستین‌هایی نظیر نگاه اندیشمندانه به خرد و فلسفه، کشف آتش، نخستین کنگره پزشکان، زاده شدن رستم از پهلو و ستاره شناسی، کاربرد مهارت های زندگی و موارد دیگری به نام ایرانیان ثبت شده‌ است.

این مدرس دانشگاه با بیان اینکه کلید استقلال یک ملت زبان آن ملت است، گفت: حکیم ابوالقاسم فردوسی حافظ زبان پارسی و به تعبیر بهتر کلیددار استقلال ایران است.

وی خاطر نشان کرد: چه یکم بهمن (هومن) زاد روز فردوسی باشد و چه نباشد افتخار بزرگی ما ایرانیان است، چراکه هر روز صبح که با زبان پارسی سخن می‌آغازیم، زاد روز فردوسی سترگ است.

علمداران با استناد به کتاب «داستان داستان‌ها» اثر محمدعلی اسلامی ندوشن گفت: در تاریخ ادبیات ایران ۲ اثر فاخر یعنی شاهنامه فردوسی و دیوان حافظ می‌توانند مجموعیّت روح ایرانی را در خود بازتاب دهند.

وی تصریح کرد: شاهنامه مربوط به دوران بالندگی، سرافرازی، شکوه و دوران عظمت ایران و ایرانیان و دیوان حافظ که بیانگر دوران ریاکاری و روزگار پراکندگی قوم ایرانی است، اما هر ۲ اثر یگانه و کارنامه وزین و همدلی ایرانیان هستند.

پزشکان فرزانه گرد آمدند همه یک‌ به‌ یک داستان ها زدند
ز هر گونه نیرنگ ها ساختند مر آن درد را چاره نشناختند
بسان پزشکی پس ابلیس تفت به فرزانگی نزد ضحاک رفت

علمداران در این جلسه از نبرد رستم و اسفندیار به عنوان نوعی جنگ معنوی توسط ۲ جهان پهلوان ایرانی یاد کرد و گفت: اساس شاهنامه خرد ورزی و داستان رستم و اسفندیار که تراژدی افزون طلبی می باشد، بر پایه آزادی و اسارت بنا شده‌ است.
وی اضافه کرد: بند از دیدگاه اسفندیار و پدرش گشتاسپ مفهوم کنایی دارد (چو فرمان ایزد چو فرمان شاه) و برای رستم به مفهوم به بند کشیده شدن کیان ایران و خط قرمز رستم است و شاید به همین خاطر است که در تراژدی رستم و سهراب حتی از فرزند خود نیز می‌گذرد.

این فردوسی پژوه در بخش دیگری از سخنانش ادامه داد: سهراب میوه جان رستم، زیر پرچم افراسیاب تورانی به ایران آمده و شعار خطرناکی سر می‌دهد:
چو رستم پدر باشد و من پسر به گیتی نباید کسی تاج‌ور
وی ادامه داد: لذا رستم تاج بخش حماسه ایران، پهلوی پوردلیر و جگر گوشه خود را با خنجر آگاهی و وطن‌پرستی می‌درد و بیچاره تهمینه و خود را در سوگ پسر می‌نشاند، زیرا خط قرمز رستم فرزند نیست بلکه استقلال و شکوه و تمامیت ارضی ایران است.

به گزارش ایرنا: هر چند زادروز دقیق حکیم ابوالقاسم فردوسی، پاسدار گنج پارسی مشخص نیست اما گمانه یکم بهمن ماه به عنوان چشم گشودن این حکیم سخن به جهان؛ بهانه‌ای است تا از پرچمدار خردورزی در فرهنگ و تمدن ایرانی نوشت که در گرامیداشت مقام و منزلتش، می توان هر روز تقویم را به نام فردوسی نامید.

حماسه‌سرای بزرگ ایران، حکیم ابوالقاسم فردوسی اوایل قرن چهارم هجری و در سال ۳۱۹ خورشیدی، در روستای «پاژ» از توابع توس خراسان و در خانواده ای دهقان زاده چشم به جهان گشود و در اواخر قرن چهارم و در سال ۳۹۷ خورشیدی در سن ۷۸ سالگی چشم از جهان فرو بست و در زادگاه خویش به خاک سپرده شد.
شاهنامه پرآوازه ترین سروده فردوسی و بزرگترین رزم نامه جهان، در بردارنده تاریخ ایران باستان است.