حکومت وامدار اوباش بود غلامعباس توسلی

آنچه در روز کودتای ٢٨ مرداد رخ داد، عجیب بود. کسانی که در روز کودتا علیه دولت دکتر مصدق به خیابان آمدند، افراد موجه، تحصیل‌کرده و با‌فرهنگی نبودند؛ درواقع آنها مردم نبودند، اراذل‌واوباشی بودند که با دستور و برنامه‌ریزی قبلی تلاش کردند فضای جامعه را به سود کودتاچیان تغییر دهند که متأسفانه موفق شدند. این افراد را در خیابان راه انداختند که بگویند مردم به خیابان آمده‌اند. اراذل‌و‌اوباش نام خوبی است که روی اینها گذاشته‌اند؛ از‌آنجایی‌که هر حکومتی میل دارد خود را مردمی نشان دهد و القا کند از دل مردم بر‌آمده است‌، پهلوی هم از این قاعده مستثنا نبود؛ اما این کودتا یک کودتای نظامی بوده که در رأس آن سپهبدی نشسته بود. اینها کسانی بودند که به فکر مردم نبودند؛ بلکه به فکر منافع شخصی خود بودند و پول گرفتند و در خیابان راه افتادند. شعبان جعفری که در روز کودتا نقش بزرگی ایفا کرد، سردسته اوباشی بود که یک زورخانه داشت. زورخانه را شاه به او داده و آنجا را آراسته کرده بود تا بگوید ارزش‌های باستانی را حفظ می‌کند و به هویت باستانی اهمیت می‌دهد؛ درواقع این سوءاستفاده از افراد بوده که از موقعیتی که در آن هستند، استفاده می‌کردند. آنها برای پول در روز ٢٨ مرداد به خیابان آمدند، درواقع این کودتا مردمی نبوده است؛ به‌همین‌دلیل است که تا سال‌های سال حکومت پهلوی از دادن هر نوع رانتی به اوباش پرهیز نمی‌کرد؛ چراکه آنها وامدار اوباش بودند.

اوباش جایگزین احزاب حزب
هاشم صباغیان
اراذل‌واوباش نقش مؤثری در کودتای ٢٨ مرداد داشتند. آنها ابزار کار محمدرضا شاه بودند. برای جذب این‌گونه افراد پول زیادی خرج می‌شد. در آن حکومت هر حرکتی می‌خواستند در خیابان راه می‌انداختند و با مردم برخورد می‌کردند که بتوانند نقش تخریبی خود را داشته باشند. محمدرضا حزب مشخصی نداشت که تابع آن باشد؛ به‌همین‌دلیل  او و مشاورانش اوباش را تقویت می‌کردند. برای ایجاد رعب و وحشت بین مردم مهم‌ترین ابزار شاه اوباش بودند. روز ٢٨ مرداد دارای لایه‌های بسیاری است. برنامه‌ریزی بلندمدت انجام شده بود تا کودتا شکست نخورد؛ اما یکی از مهم‌ترین لایه‌ها اوباش بودند. آنها در خیابان ایجاد رعب و وحشت می‌کردند. زنان بدکاره را سوار بر ماشین می‌کردند و آنها شعار می‌دادند: زنده‌باد شاه، زنده‌باد پهلوی.