هم‌نشینی محمدرضا حکیمی با شفیعی کدکنی

به گزارش ایسنا، صفحه‌ای به نام محمدرضا شفیعی کدکنی در پی درگذشت محمدرضا حکیمی، نویسنده و اندیشمند دینی این روایت را منتشر کرده که در ادامه می‌آید:

«دوستِ قدیمی

آن شب رفتم منزل استاد حکیمی و طبق قرار، به سعادت‌آبادِ دکتر شفیعی بردمش. بسیار مشتاقانه منتظرِ دیدار دوست قدیمی و صمیمی خود بود و از او مشتاق‌تر و شیداتر، دکتر شفیعی!

از حجره‌های مدرسه نوّابِ مشهد تا موسسه فرانکلین و فصل مشترک‌هایشان با ابتهاج و شجریان و… سخن‌ها رفت.

حکیمی مثل همیشه زلال و بی‌پیرایه و پای‌بند به دینداریِ عدالت‌محور. دکتر شفیعی هم الحق که این خصائل انسانی و حتی دین العجائزش را حرمت می‌نهاد.

فریاد روزها، خاموش شد.

روایتی از دکتر محمدرضا موحدی»

محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیاه»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده‌باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاه)» و … اشاره کرد.

محمدرضا حکیمی که مدتی قبل به کرونا مبتلا شده بود در شامگاه روز ۳۱ مردادماه به دلیل ایست قلبی از دنیا رفت.