ماجرای مریضخانهای که با حقوق یک “نماینده مجلس” ساخته شد
«این مریضخانه وقف است بر فقرا و رعایا و غربا و بیچارگان، لعنت بر کسی که تخلف نماید»؛ این جمله خط اولیه ایده شکلگیری مریضخانهای در جنوبیترین نقطه تهرانِ اوایل پهلوی است؛ جایی که ۸۹ سال قبل آیتالله سیدرضا فیروزآبادی از عواید چند دوره نمایندگی مجلس شواری ملی با مبلغی معادل حدود ۲۴ هزار تومان اقدام به تاسیس آن کرد.
به گزارش ایسنا، سید رضا فیروزآبادی در سال ۱۲۵۳ شمسی (۱۴۹ سال قبل و در میانه سلطنت ناصرالدین شاه) در قریه فیروزآباد که در ۶ کیلومتری شهر ری قرار داشت به دنیا آمد. او که فرزند دوم خانوادهای کم برخوردار بود دوران کودکی را با فقر و تنگدستی گذراند و درحالی که ۸ سال بیشتر نداشت پدرش نیز از دنیا رفت تا همین اتفاق سبب شود که او تکفل خانواده را به عهده گیرد و مخارج خانواده ۵ نفری خود را از طریق سبزی فروشی تامین کند. هرچند که این اتفاق سبب باز ماندن او از درس و علم آموزی نشد و به صورت شبانه ادامه تحصیل داد.
او که در نوجوانی در بین اهالی روستای فیروزآباد به “رضای مسئلهگو” مشهور بود، تحصیل خود را در علوم دینی و فقه ادامه داد و به همین دلیل مجبور به مهاجرت به شهر تهران شد تا در “مدرسه آصفیه” که در محله بازار و نزدیکی چهارراه بینالحرمین بود، ادامه تحصیل دهد. البته که این سطح از علم اندوزی برایش کافی نبود و همین امر سب شد تا با اتمام تحصیلات مقدماتی در تهران برای شروع تحصیل سطوح فقه و اصول راهی نجف شود.
ورود به سومین دوره مجلس شورای ملی
با اتمام تحصیلات خود در نجف به ایران بازگشت و از بدو حضور در ایران جزو حامیان انقلاب مشروطیت شد. به همین سبب و به دنبال اعتقاد خود به همراهی روحانیت و سیاست در دوره سوم مجلس شورای ملی که در سال ۱۲۹۳ شمسی توسط احمدشاه قاجار افتتاح شد به عنوان نماینده منتخب مردم از حوزه انتخابیه شهر ری کار خود را در مجلس شورای ملی آغاز کرد هرچند که عمر این دوره از مجلس به دلیل وقوع جنگ جهانی اول دوام چندانی نداشت و در نهایت پس از حدود ۱۰ ماه به اتمام رسید.
البته اتفاقات جنگ جهانی اول و نیمه کاره تمام شدن دوره سوم مجلس شورای ملی سبب کاهش اشتیاق این روحانی برای نمایندگی مردم نشد و او مجددا در ادوار دیگر مجلس شورای ملی، به عنوان نماینده مردم شهر ری و تهران انتخاب میشد و سرانجام دوره چهاردهم مجلس شورای ملی، آخرین دورهای بود که به عنوان نماینده مجلس فعالیت کرد. البته این به معنای کنار رفتن او از عرصه سیاست نبود چنانچه در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ نیز به پشتیبانی از دکتر محمد مصدق پرداخت.
نماینده مجلسی که هیچ حقوقی دریافت نکرد
نکته قابل توجه اما در تمام دورههایی که سید رضا فیروزآبادی به عنوان نماینده مجلس شورای ملی انتخاب میشد این بود که او در هیچ دورهای حقوق و مزایای خود از مجلس را دریافت نمیکرد؛ موضوعی که سرانجام سبب شد تا در دوره هفتم مجلس شورای ملی، «ارباب کیخسرو شاهرخ» که نماینده زرتشتیان و صندوقدار مجلس بود به وی بگوید که اگر قصد دریافت حقوق خود را ندارد آن را به صندوق دولت بازگرداند و همین امر سبب میشود که آیتالله فیروزآبادی برای نحوه هزینهکرد این رقم قابل توجه در جهت کمک به افراد نیازمند فکر کند.
و سرانجام باغی که بیمارستان شد…او در نهایت تصمیم میگیرد حقوق ادوار مختلف مجلس را برای ساخت یک مریضخانه در شهر ری هزینه کند. به دنبال این تصمیم او مبلغ ۷ هزار تومان از ۲۴هزار تومان حقوق جمع شده دوران وکالتش در مجلس را صرف خرید باغی در جوار امامزاده عبدالله شهر ری کرد. این باغ ۵۲ هزار متری که مالک آن انوشیروان سپهبدی سفیر وقت ایران در سوئیس بود، در اوایل دوره پهلوی اول با یک تلگراف از او خریداری شد و کار ساخت و ساز مریضخانه در این باغ بزرگ آغاز شد تا سرانجام با افتتاح آن در سال ۱۳۱۳ به اداره صحیّه وقت واگذار شده و کار مداوای بیماران عمدتا نیازمند در آن آغاز شود.
مریضخانهای که کار خود را از ۲ اتاق شروع کرد
هرچند که مریضخانه کار خود را با ۲ اتاق شروع کرد اما در ادامه ضمن تربیت پزشکان، توسعه یافت تا در نهایت با حدود ۶۰۰ تخت بستری در زمره یکی از بزرگترین بیمارستانهای وقت کشور قرار گیرد. هدف تاسیس این بیمارستان مداوای فقرا، ضعفا و افراد نیازمند بود چنانچه از فرزند سید رضا فیروزآبادی نقل است: « تا زمانی که پدرم زنده بود، همه بیماران مجانی معالجه میشدند». آیتالله فیروزآبادی ۱۲ فرزند داشت که آخرین فرزندش نیز تا زمان حیات به عنوان متولی بیمارستان و عهدهدار امور مربوطه بود.این نیت واقف و سازنده مریضخانه حتی بر سردر اصلی این بیمارستان به چشم میخورد؛ کتیبهای که این روزها جزو آثار ثبت ملی کشور است و به دستور آیتالله سید رضا فیروزآبادی بر آن نوشته شده است: «این مریضخانه وقف است بر فقرا و رعایا و غربا و بیچارگان، لعنت بر کسی که تخلف نماید».
موقوفه دیگر آیتالله فیروزآبادی نیز مسجدی با همین نام است که کنار بیمارستان قرار دارد، محلی که خود او پس از فوت در سال ۱۳۴۴ در آنجا دفن شد. جایی که افراد مشهور دیگری از جمله یکی از نویسندگان نامی کشور یعنی جلال آل احمد نیز در آن به خاک سپرده شده است.
خانهای که موزه میشود
دکتر علی طیبی رئیس بیمارستان فیروزآبادی در گفتوگوی تفصیلی با ایسنا، با اشاره به اینکه قریب یک سال است که ریاست بیمارستان فیروآبادی را برعهده گرفته است، گفت: آیتالله فیروزآبادی پس از خرید زمین بیمارستان با مبلغی از حقوق ادوار مختلف نمایندگی مجلس شورای ملی، با جذب کمک سایر خیرین اقدام به ساخت بیمارستان میکنند. اولین قسمتی از بیمارستان که اقدام به پذیرش بیماران میکند منزل شخصی ایشان بوده است که هنوز هم این روزها روبروی ساختمان اصلی بیمارستان به صورت یک ساختمان کلاه فرنگی دیده میشود و قرار است با همکاری شهرداری منطقه در جهت احیای آن اقدام کنیم تا به عنوان موزه دانشگاه علوم پزشکی ایران از آن استفاده شود.
دوران طلایی خدمت به بیماران و تربیت پزشکان
وی با اشاره به اینکه مساحت بیمارستان از بدو تاسیس تاکنون تغییری نکرده است، تصریح کرد: مریضخانه فیروزآبادی از سال ۱۳۱۳ با حدود ۳۰ بیمار آغاز به کار میکند و در دروه طلایی خود به ۶۶۰ تخت خواب میرسد که همین سبب میشود جزو بیمارستانهای طلایی تهران و حتی کشور قرار گیرد. آن زمان انوع بخشهای داخلی، جراحی پلاستیک، جراحی اعصاب، بخش زنان و زایمان، رادیولوژی، چشمپزشکی و… در این مرکز به شکل فعال ارائه خدمت میکرده است.
او با اشاره به دوره درخشانی که بیمارستان فیروزآبادی در گذشته طی کرده است، اظهار کرد: با گسترش شهر تهران و به حاشیه رفتن شهر ری کمکم بیمارستان از دوره طلایی خود دور میشود تا جایی که تقریبا به کمترین فعالیت خود میرسد و این درحالی است که مرکز حتی در دهههای ۳۰ و ۴۰ بخشهای آموزشی فعال هم داشته است و اساتید بزرگی که این روزها فعال هستند در این مرکز آموزش دیدهاند.
نوادگانی که هنوز پای وصیت پدربزرگ ایستادهاند
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، ادامه داد: تا سال ۱۳۹۷ که فرزند آیتالله فیروزآبادی در قید حیات بودند، ایشان به عنوان متولی زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی ایران فعالیت میکردند و پس از فوت ایشان، امین مجموعه دکتر وحید فیروزآبادی مسئولیت این مجموعه را زیر نظر سازمان اوقاف و دانشگاه علوم پزشکی بر عهده دارند. خوشبختانه بیمارستان ارتباط خوبی با نوادگان ایشان دارد.
وی در پاسخ به سوالی درباره نحوه نظارت سازمان اوقاف و امور خیریه بر این بیمارستان، بیان کرد: سازمان اوقاف بیشتر در بُعد نظارتی و مسائل قانونی فعال است. با در قید حیات بودن فرزند آخر آیتالله فیروزآبادی بیمارستان متولی داشت اما بعد از فوت ایشان یکی از نوادگان، امین اموال موقوفه هستند و ما هم با سازمان اوقاف همکاری میکنیم اما شرایط به گونهای نیست که پول خاص و ویژهای از سوی سازمان اوقاف به بیمارستان ما پرداخت شود.
لزوم احیا موقوفهها و خیریه بیمارستان فیروزآبادی
او با اشاره به اینکه بیمارستان فیروزآبادی اموال موقوفه دیگری مانند املاک، باغها و چند باب مغازه در سایر نقاط دارد، تاکید کرد: ما در صدد احیا آنها هستیم زیرا در گذر زمان از بین رفته است و با کمک اوقاف در صدد رفع مشکلات این موقوفات هستیم تا بیمارستان درآمدهای بیشتری داشته باشد. خیریه فیروزآبادی نیز به ثبت رسیده است و جزو معدود خیریههای بیمارستانی ثبت شده در کشور است و ما قصد داریم تا با فعال کردن خیریه بیمارستان، کمک بیشتری جذب کنیم زیرا دغدغه مرحوم فیروزآبادی خدمت رسانی به بیماران و مردم بیبضاعت بود و ما هم دوست داریم در این راستا گام برداریم.
ساخت ساختمان جدید بیمارستان و روند ادامهدار طرح توسعه
وی به نحوه فعالیت بیمارستان در سالهای اخیر اشاره کرد و افزود: در سال ۹۷ بخش جراحی و بستری بیمارستان با ۶۰ تخت در حال فعالیت بود و دیگر ظرفیتی برای اضافه کردن وجود نداشت؛ آن زمان سعی میکردیم با مدیریت بیماران مشکلات ظرفیتی را برطرف کنیم. مدتی بعد با تخریب قسمتهای قدیمی برای ساخت ساختمانهای جدید اقدام شد تا در نهایت در مردادماه سال ۱۴۰۱ بخش جدید آغاز به کار کرد. البته طرح توسعه بیمارستان همچنان ادامه دارد.