شعری از زنده یاد سیدعلی نجفی همشهری عزیزمان

٬٬میراثمان ببادفنارفته٬٬
ماراچه امده برسر ٬ که این چنین…ازخویش وازوطن
همه بیگانه گشته ایم…
دورازتعقل واندیشه جملگی٬
باوهم وباخیال ٬
درعرصه های غربت ودریای
خشمگین٬
ازخودگذشته ایم…..
گویی که عهدخویش٬ بااب و
خاکرا٬ یکسرشکسته ایم…
ماراچه امده برسر ٬ که اینچنین ٬ ازخویش واصل خویش ٬ بیگانه گشته ایم…
پس ان هویت والا ٬ ان افتخار
را ٬ درسرزمین ما ٬ چه کسانی
رقم زدند ؟…
میراثمان به بادفنارفته ٬ ای دریغ ٬٬ماهمچنان درخم یک
کوچه مانده ایم ٬٬
هرگزنخواستیم ٬ درگیرو دار
حادثه ٬ دورازفراروترس ٬
خودراسپرکنیم !
یک دست ویکصدا…
هرغاصب ستمگربی اصل و
ریشه را ٬…
ازخاک پاک میهنمان ٬
دربدرکنیم…..
ای وای… ای دریغ ٬
باورنمیکنیم کزاشیان خویش
اواره گشته ایم.