آمارها دقیق نیستند، یک مقام مسئول می‌گوید که بیش از ۱۰ میلیون کسب و کار اینترنتی با مشکل روبهرو شده‌اند و یک کارشناس تأکید می‌کند که ۱۱ میلیون کسب و کار شغل خود را به دلیل محدود شدن اینترنت در یک ماه اخیر از دست داده‌اند. عدد دقیق ضربه به کسب و کارهای اینترنتی هر چه باشد، نمی‌توان کتمان کرد که محدود کردن اینترنت این روزها، باعث بیکاری بسیاری از کسب و کارها که بستری جز استفاده از اپلیکیشن‌هایی مانند اینستاگرام و واتسآپ داشتند، شده است. حالا اما از اینجا رانده و از آنجا ماندهاند و جیب معاش‌شان هم خالی است.
مشکلات خانمانبرانداز
آن روزهایی که آمارها از افزایش استفاده ایرانیها از اپلیکیشن‌های فضای مجازی میگفت همه خوشحال بودند، یک طرف این خوشحالی آمار ۸۳ درصدی استفاده کسب و کارها از اپلیکیشن‌ها بود زمانی که بسیاری از بانوان سرپرست خانوار، جایی پیدا کرده بودند برای ارائه هنر دستشان و البته به دست آوردن روزی. با این حال اما در یک ماه گذشته، با محدود شدن اینترنت همه چیز منقش بر آب شده است.
بیکار شدن: این اولین و البته بزرگترین اتفاقی است که محدود شدن اینترنت باعثش شده است، این که حالا دیگر امکان ارائه خدمات از بستر اپلیکیشن‌ها وجود ندارد و بنابراین بسیاری از مشتری‌ها امکان ثبت سفارش و خرید از کسب و کارها را ندارند. فروش نداشتن به معنی خرید نکردن است و همه اینها مشکلات را به سمت فروش و درآمد نداشتن می‌رساند تا درنهایت بیکاری به سراغ کسب و کاری بیاید که تا پیش از این از طریق اینترنت کسب درآمد داشت.
فراموشی: حیات یک برند تجاری یا کسب و کار اینترنتی به دیده شدن است. به این که نماد تجاری برند جلوی چشم مشتری باشد و او بداند که چنین برندی وجود خارجی دارد. از کسب و کار اینترنتی که فعالیت ندارد چه طور می‌توان انتظار داشت که فراموش نشود؟
بدهی: بسیاری از کسب و کارهایی که در فضای مجازی فعالاند وام گرفته‌اند یا این که پول دستی از دوست و آشنا گرفتند، بعضی از آن‌ها حتی چک بانکی کشیدهاند بنابراین محدود شدن اینترنت هم درآمد آن‌ها را صفر کرده و هم باعث بدهی و پاس نشدن چک‌هایشان شده است.
استرس، فشار روحی و افسردگی: روانشناسان معتقدند که مشکلات اقتصادی باعث افزایش استرس، فشار روحی و افسردگی می‌شود. حال چطور می‌توان از صاحب کسب و کاری که از بین رفته و بیکار شده است، انتظار داشته باشیم که استرسی را متحمل نشود و فشار روحی و روانی را تجربه نکند؟ افسردگی به دنبال از دست دادن آیندهای که ساخته شده به وجود می‌آید.
راهکارهای روشن:
زندگی سخت است. گاهی این قدر سخت که تاب و توان از دست میرود اما نمی‌توان دست روی دست گذاشت و کاری نکرد زمانی که نفس هنوز در جریان است و امید می‌تواند روشنگر قلب‌های ناامید باشد. هنوز می‌توان راهکارهایی ارائه داد برای این که ققنوس کسب و کاری از زیر خاکستر دوباره متولد شود.
اپلیکیشن‌های جایگزین: در ایران هم بسیاری از شرکت‌های داخلی اپلیکیشن‌هایی شبیه به اپلیکیشن‌های خارجی اما با نامی ایرانی راه‌اندازی کردهاند. اتفاقاً فضای آن‌ها هم شبیه به اپلیکیشن‌های خارجی است و این بدان معناست که در بسیاری از اپلیکیشن‌های داخلی می‌توان گروه تشکیل داد و تصاویر را آپلود کرد. درست است که بسیاری از این اپلیکیشن‌ها چهره‌ای آشنا دارند اما صاحبین کسب‌وکارها از برخی از آن‌ها ناراضی‌اند. خانم جوانی که تولیدکننده منسوجات چرمی است، توضیح میدهد که بعد از هر بار استفاده از اپلیکیشن‌های داخلی، گزینه موقعیتیاب او بدون این که آن را فعال کرده باشد، روشن می‌شود. خانم میانسال دیگری از این که شماره تماسش برای همه کاربران، حتی آن دسته از کاربردانی که در لیست مخاطبین او نیستند، قابل دیدن است، می‌گوید؛ از این که همه بدون اجازه او، می‌توانند به او پیام بفرستند و یا او را در گروهی عضو کنند. حالا او در هزاران گروه عضو است، بدون این که اجازه این کار را به اپلیکیشن داده باشد. به اضافه این برخی از کارشناسان معتقدند که امنیت سایبری در بعضی از اپلیکیشن‌های داخلی وجود ندارد، به همین دلیل است که تصاویر و اطلاعات برخی از کاربرانی که از اپلیکیشن‌های داخلی استفاده می‌کنند به راحتی به سرقت میرود بدون این که خود بدانند. یکی دیگر از کارشناسان اما معتقد است که وجود تبلیغات بیش از اندازه در اپلیکیشن‌های داخلی بزرگترین مشکل است. کارشناس فضای مجازی دیگری اما از کند بودن اپلیکیشن‌های می‌گوید، او توضیح میدهد که فرستادن یک تصویر و یا یک عکس ۵ تا ۱۰ دقیقه زمان می‌برد.
سایت‌های کسبوکاری: بسیاری از سایت‌ها هم هستند که فضای مناسبی برای معرفی هنر دست صاحبین کسب‌وکار ارائه می‌دهند. با این سایت‌ها می‌توان به راحتی شیرینی خانگی، کیف‌های دستدوز، قالی و موارد دیگری را به فروش رساند. موضوع اما این است که برخی از این سایت‌ها برای هر بار فروش از سایت از صاحبین کسب‌وکار هزینه‌ای دریافت می‌کنند.
کمک خانواده: از کمک دوستان و خانواده نباید غافل شد. هر عضو خانواده و هر نفر از دوستان حتماً فردی را میشناسد که نیاز دارد به عنوان مثال، رومیزی، زیورآلات و یا این که شیرینی خانگی تهیه کند. از راه ارتباطات دوستان و اعضای خانواده می‌توان دایره مشتری‌ها را گسترده کرد و به فروش کالا دست زد. تبلیغات دهان به دهان هم یکی از روش‌هاست، نصب بروشورهای تبلیغاتی روی دیوار و یا رساندن آن‌ها به دست عابرین پیاده و یا گذاشتن آن‌ها زیر برف پاک کن خودروها، می‌تواند روش‌هایی برای تبلیغات باشد که البته با کمک خانواده انجام شود.
بازارچه‌های محلی: این روزها بازارچه‌های محلی و صنایع دستی زیادی در سطح شهر دایر میشوند. بسیاری از افرادی که در بازارچه‌ها غرفه دارند افرادی‌اند که پیش از این کسب و کاری در بستر اپلیکیشن‌های اینترنتی داشتند، حالا اما رودررو با مشتری‌های خود روبهرو شدند و کالای خود را ارائه می‌دهند. اما مشکل این بازارچه‌ها این است که دائمی نیست و در حد چند هفته برگزار می‌شود.
مذاکره با فروشگاه‌ها: بسته به این که چه اجناسی تولید میشوند، مواد غذایی‌اند و یا این که نه صنایع دستیاند، کسبوکارهای اینترنتی می‌توانند برای فروش اجناسشان با فروشگاه‌ها وارد مذاکره شوند، در این روش البته فروشگاه‌ها حق فروش میگیرند و این می‌تواند از سود پرداختی کسب‌وکارها کم کند. با این حال این روش هم می‌تواند به منبع درآمدی تبدیل شود.شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ روزنامه اطلاعات
